شعر در ادبیات چینی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۳۲

شعر چینی، جوهر احساس و معنا و عشق پرشور به طبیعت است که با کاراکترهای پرمعنای خط چینی فشردگی و کوتاه گویی شگفتی دارد. از این رو، هیچ ترجمه ای نمی‌تواند حق شعر چینی را ادا کند. شعر چینی با غزل آغاز شد و با مرثیه ی چویوان راه کمال پیمود و در دوره ی تانگ به اوج رسید و در میان شاعران سلسله تانگ(619-907 م.)، لی بو(Li Bu)(701-762 م.) بزرگترین به شمار می‌رود.

در غزل «تنها نوشی در مهتاب» وی که از شاهکار شعر چینی به شمار می‌رود، چنین آمده است:

«خرمنی گل، قدحی شراب: دریغا که در زیر چفته بند، همنشینی ندارم./ ماه پرتوش را بر من و بر جام می افکند/ و سایه ام آشکار میکند، که درین بزم سه تن هستیم.».

وانگوی(Wang Wei)(699-759 م.) در شعری می گوید:

«زاویه ی من در نیزار/ در قلب نیزار است،/ تنها مینشینم و عود مینوازم و ترانه می‌سرایم./ هیچکس نمایان نیست/ جز ماه پرتو افشان.»

شعر چینی هم همان آرامش و متانت و آهنگی را دارند که در نقاشی‌های چینی آرام و هماهنگ به چشم می خورد. لذا، شعر چینی به همان اندازه که خالی از هیجان و فنون بلاغت و طول و تفصیل است، سرشار از ظرافت و دلنشینی و صمیمیت ظرافت طبع و نازکی خیال است. شعرهای کلاسیک در هر مصرع پنج یا هفت کلمه ی یک هجایی دارد که کمال صورت و وحدت حالت را نشان می‌دهد.

نیز نگاه کنید به

شعر ژاپنی؛ شعر معاصر لبنان؛ شعر در مصر؛ شعر و ادبیات مقاومت در افغانستان؛ شعر و ادبیات مهاجرت در افغانستان؛ شعر در سنگال

منبع اصلی

_{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.}

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+شعر چینی، جوهر احساس و معنا و عشق پرشور به طبیعت است که با کاراکترهای پرمعنای [[خط چینی]] فشردگی و کوتاه گویی شگفتی دارد. از این رو، هیچ ترجمه ای نمی‌تواند حق شعر چینی را ادا کند. شعر چینی با غزل آغاز شد و با مرثیه ی چویوان راه کمال پیمود و در [[سلسله تانگ|دوره ی تانگ]] به اوج رسید و در میان شاعران [[سلسله تانگ]](619-907 م.)، لی بو(Li Bu)(701-762 م.) بزرگترین به شمار می‌رود.
-  [[پرونده:58.jpg|بندانگشتی|طولانی‌ترین شعر حماسی چین در زبان معاصر چینی که از نظر حجم با «ایلیاد و اودیسه» برابری می کند، 40 هزار و 716 خط دارد]]
+در غزل «تنها نوشی در مهتاب» وی که از شاهکار شعر چینی به شمار می‌رود، چنین آمده است:<blockquote>«خرمنی گل، قدحی شراب: دریغا که در زیر چفته بند، همنشینی ندارم./ ماه پرتوش را بر من و بر جام می افکند/ و سایه ام آشکار میکند، که درین بزم سه تن هستیم.».</blockquote>وانگوی(Wang Wei)(699-759 م.) در شعری می گوید:<blockquote>«زاویه ی من در نیزار/ در قلب نیزار است،/ تنها مینشینم و عود مینوازم و ترانه می‌سرایم./ هیچکس نمایان نیست/ جز ماه پرتو افشان.»</blockquote>شعر چینی هم همان آرامش و متانت و آهنگی را دارند که در [[هنر نقاشی در چین|نقاشی‌های چینی]] آرام و هماهنگ به چشم می خورد. لذا، شعر چینی به همان اندازه که خالی از هیجان و فنون بلاغت و طول و تفصیل است، سرشار از ظرافت و دلنشینی و صمیمیت ظرافت طبع و نازکی خیال است. شعرهای کلاسیک در هر مصرع پنج یا هفت کلمه ی یک هجایی دارد که کمال صورت و وحدت حالت را نشان می‌دهد.
-شعر چینی، جوهر احساس و معنا و عشق پرشور به طبیعت است که با کاراکترهای پرمعنای [[خط چینی]] فشردگی و کوتاه گویی شگفتی دارد. از این رو، هیچ ترجمه ای نمی تواند حق شعر چینی را ادا کند. شعر چینی با غزل آغاز شد و با مرثیه ی چویوان راه کمال پیمود و در دوره ی تانگ به اوج رسید و در میان شاعران [[سلسله  تانگ]] (619-907 م.)، لی بو(Li Bu)(701-762 م.) بزرگ ترین به شمار می رود.
-در غزل «تنها نوشی در مهتاب» وی که از شاهکار شعر چینی به شمار می رود، چنین آمده است: <blockquote>«خرمنی گل، قدحی شراب: دریغا که در زیر چفته بند، همنشینی ندارم
-ماه پرتوش را بر من و بر جام می افکند
-و سایه ام آشکار می کند، که درین بزم سه تن هستیم.» </blockquote>وانگوی(Wang Wei)(699-759 م.) در شعری می گوید: <blockquote>«زاویه ی من در نیزار
-در قلب نیزار است
-تنها می نشینم و عود مینوازم و ترانه می سرایم
-هیچکس نمایان نیست
-جز ماه پرتو افشان.» </blockquote>شعر چینی هم همان آرامش و متانت و آهنگی را دارند که در نقاشی های چینی آرام و هماهنگ به چشم می خورد. لذا، شعر چینی به همان اندازه که خالی از هیجان و فنون بلاغت و طول و تفصیل است، سرشار از ظرافت و دلنشینی و صمیمیت ظرافت طبع و نازکی خیال است. شعرهای کلاسیک در هر مصرع پنج یا هفت کلمه ی یک هجایی دارد که کمال صورت و وحدت حالت را نشان می دهد.<ref>سابقی، علی محمد. (1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref>
 == نیز نگاه کنید به ==
+[[شعر ژاپنی]]؛ [[شعر معاصر لبنان]]؛ [[شعر در مصر]]؛ [[شعر و ادبیات مقاومت در افغانستان]]؛ [[شعر و ادبیات مهاجرت در افغانستان]]؛ [[شعر در سنگال]]
-* [[ادبیات چینی]]
+== منبع اصلی ==
-* [[ویژگی های ادبیات چینی]]
+<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub>
-== کتابشناسی ==
+== نویسنده مقاله ==
+علی محمد سابقی
+[[رده:ادبیات]]