سلسله یوان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:1.jpg|بندانگشتی|تصویری از سلسله یوآن]] | [[پرونده:1.jpg|بندانگشتی|تصویری از سلسله یوآن. قابل بازیابی از https://wikijoo.ir/index.php?title=%DB%8C%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%8C_%D8%B3%D9%84%D8%B3%D9%84%D9%87]]سلسلهی جین ([[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|سلسلههای سونگ، لیائو، جین و شیای غربی]]) که توسط جورچین بنیان گذاشته شده بود، مغلوب مغولها شد. آنها بعدا سونگ جنوبی را هم در مبارزهای خونین و طولانی مدت ، نخستین جنگی که اسلحهی آتشین در آن نقش زیادی داشت، شکست دادند. در عصر پس از جنگ که عصر مغولها نام گرفت، ماجراجویان غربی همچون مارکوپولو، به سرتاسر [[چین]] سفر کرده و نخستین گزارشها را از عجایب چین به اروپا بردند. در سلسلهی یوان، مغولها به دو دسته تقسیم شدند، بخشی معتقد به استقرار در دشتهای وسیع و زندگی بر پایهی [[فرهنگ چینی|فرهنگ]] و [[آداب و رسوم عامیانه ی مردم چین|آداب و رسوم]] خود بودند، و برخی دیگر طرفدار پذیرفتن آداب و رسوم و [[فرهنگ چینی]]. | ||
=== | === سلسله یوان (1368-1271 میلادی) === | ||
قوبلای خان، نوهی چنگیز، طرفدار پذیرش آداب و رسوم چینی، سلسلهی یوان را در این کشور بنیاد گذاشت. این نخستین سلسله بود که از [[پکن]] به عنوان پایتختی که به تمام سرزمین [[چین]] حکومت میکرد استفاده نمود. | |||
براساس گزارشهای موجود، [[چین]] پیش از اشغال مغولها، 120 میلیون نفر جمعیت داشت. پس از تسخیر کامل در سال 1279 میلادی، و طبق سرشماری صورت گرفته در سال 1300، جمعیت این کشور به سختی به 60 میلیون نفر میرسید. مشکل بتوان این کاهش فاحش جمعیت را به درنده خویی مغولان نسبت داد، و لذا امروزه اندیشمندانی همچون فردریک دبلیو موته (Frederick W. Mote) معتقدند که کاهش جمعیت به واسطهی ناتوانی دولت در اجرای صحیح سرشماری بوده، نه کاهش واقعی [[جمعیت چین|جمعیت]]. البته هستند کسانی مثل تیموتی بروک (Timothy Brook) که میگویند مغولها داروی خاصی در میان بخش عظیمی از [[جمعیت چین]] بهکاربردند که موجب نابودی بسیاری از آنان شد. مورخان دیگری همچون ویلیام مکنیل (William Macnill) و دیوید مورگان (David Morgan) معتقدند که عامل اصلی کاهش جمعیت در این دوران طاعون بوده است. اپیدمی طاعون قرن 14 (مرگ سیاه) موجب شده که 30 درصد [[جمعیت چین]] کشته شوند. | |||
== نگاه کنید به == | |||
== | [[تاریخ چین]]؛ [[سلسله های دوران امپراطوری چین(907-960)]]؛ [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی]] | ||
== منبع اصلی == | |||
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی]. | |||
== نویسنده مقاله == | |||
علی محمد سابقی | |||
[[رده:تاریخ دوران میانی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۰۹

سلسلهی جین (سلسلههای سونگ، لیائو، جین و شیای غربی) که توسط جورچین بنیان گذاشته شده بود، مغلوب مغولها شد. آنها بعدا سونگ جنوبی را هم در مبارزهای خونین و طولانی مدت ، نخستین جنگی که اسلحهی آتشین در آن نقش زیادی داشت، شکست دادند. در عصر پس از جنگ که عصر مغولها نام گرفت، ماجراجویان غربی همچون مارکوپولو، به سرتاسر چین سفر کرده و نخستین گزارشها را از عجایب چین به اروپا بردند. در سلسلهی یوان، مغولها به دو دسته تقسیم شدند، بخشی معتقد به استقرار در دشتهای وسیع و زندگی بر پایهی فرهنگ و آداب و رسوم خود بودند، و برخی دیگر طرفدار پذیرفتن آداب و رسوم و فرهنگ چینی.
سلسله یوان (1368-1271 میلادی)
قوبلای خان، نوهی چنگیز، طرفدار پذیرش آداب و رسوم چینی، سلسلهی یوان را در این کشور بنیاد گذاشت. این نخستین سلسله بود که از پکن به عنوان پایتختی که به تمام سرزمین چین حکومت میکرد استفاده نمود.
براساس گزارشهای موجود، چین پیش از اشغال مغولها، 120 میلیون نفر جمعیت داشت. پس از تسخیر کامل در سال 1279 میلادی، و طبق سرشماری صورت گرفته در سال 1300، جمعیت این کشور به سختی به 60 میلیون نفر میرسید. مشکل بتوان این کاهش فاحش جمعیت را به درنده خویی مغولان نسبت داد، و لذا امروزه اندیشمندانی همچون فردریک دبلیو موته (Frederick W. Mote) معتقدند که کاهش جمعیت به واسطهی ناتوانی دولت در اجرای صحیح سرشماری بوده، نه کاهش واقعی جمعیت. البته هستند کسانی مثل تیموتی بروک (Timothy Brook) که میگویند مغولها داروی خاصی در میان بخش عظیمی از جمعیت چین بهکاربردند که موجب نابودی بسیاری از آنان شد. مورخان دیگری همچون ویلیام مکنیل (William Macnill) و دیوید مورگان (David Morgan) معتقدند که عامل اصلی کاهش جمعیت در این دوران طاعون بوده است. اپیدمی طاعون قرن 14 (مرگ سیاه) موجب شده که 30 درصد جمعیت چین کشته شوند.
نگاه کنید به
تاریخ چین؛ سلسله های دوران امپراطوری چین(907-960)؛ سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی