جبهه متحد انقلاب اسلامی افغانستان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در سال ۱۳۵۸، از ائتلاف شش گروه شیعه، مانند [[سازمان نصر]]، [[حرکت اسلامی افغانستان|حرکت اسلامی]]، نیروی اسلامی، نهضت اسلامی، اتحادیه علما و نهضت روحانیت و جوان تأسیس شد؛ ولی دوام زیادی نیاورد. | در سال ۱۳۵۸، از ائتلاف شش گروه شیعه، مانند [[سازمان نصر]]، [[حرکت اسلامی افغانستان|حرکت اسلامی]]، نیروی اسلامی، نهضت اسلامی، اتحادیه علما و نهضت روحانیت و جوان تأسیس شد؛ ولی دوام زیادی نیاورد. | ||
در این ایام گروههای نهضت اسلامی به رهبری افتخاری، روحانیت و جوان به رهبری نقوی، دعوت اتحاد اسلامی به رهبری عدهای از علمای دینی و بسیاری گروهها و دستههای کوچکتر یکی پس از دیگری پدید آمدند.<ref>علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ [[افغانستان]]. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی | در این ایام گروههای نهضت اسلامی به رهبری افتخاری، روحانیت و جوان به رهبری نقوی، دعوت اتحاد اسلامی به رهبری عدهای از علمای دینی و بسیاری گروهها و دستههای کوچکتر یکی پس از دیگری پدید آمدند.<ref>علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ [[افغانستان]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص 476.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[نظام حزبی افغانستان]]؛ [[احزاب شیعه افغانستان]] | |||
== منبع اصلی == | |||
<references /> | |||
== | == نویسنده مقاله == | ||
علیرضا علی آبادی | |||
[[رده:جریان های شاخص پیرو اهل بیت(علیهم السلام)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۵۰
در سال ۱۳۵۸، از ائتلاف شش گروه شیعه، مانند سازمان نصر، حرکت اسلامی، نیروی اسلامی، نهضت اسلامی، اتحادیه علما و نهضت روحانیت و جوان تأسیس شد؛ ولی دوام زیادی نیاورد.
در این ایام گروههای نهضت اسلامی به رهبری افتخاری، روحانیت و جوان به رهبری نقوی، دعوت اتحاد اسلامی به رهبری عدهای از علمای دینی و بسیاری گروهها و دستههای کوچکتر یکی پس از دیگری پدید آمدند.[۱]
نیز نگاه کنید به
نظام حزبی افغانستان؛ احزاب شیعه افغانستان
منبع اصلی
- ↑ علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص 476.
نویسنده مقاله
علیرضا علی آبادی