آثار باستانی منطقه اسوان مصر: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:Im65تلage.png|بندانگشتی|معبد ابوسمبل]]
[[پرونده:Low-angle-view-of-nefertari-s-temple-of-hathor-against-clear-sky-1024x682.jpg|بندانگشتی|معبد نفرتاری. برگرفته از سایت Redseareisen، قابل بازیابی از https://www.redseareisen.com/uk/low-angle-view-of-nefertaris-temple-of-hathor-against-clear-sky-2/]]
[[پرونده:Low-angle-view-of-nefertari-s-temple-of-hathor-against-clear-sky-1024x682.jpg|بندانگشتی|معبد نفرتاری]]
[[پرونده:Kom-Ombo-Temple-Egypt-Tours-Portal-1-e1511900184847.jpg|بندانگشتی|معبد کوم. برگرفته از سایت travel beyond the pyramids، قابل بازیابی از https://www.travelbeyondthepyramids.com/copy-of-itinerary-silent-smile]]
[[پرونده:Kom-Ombo-Temple-Egypt-Tours-Portal-1-e1511900184847.jpg|بندانگشتی|معبد کوم]]
در منطقه اسوان در جنوب [[مصر]]، مجموعه‌­ای از آثار باستانی قرار دارد که مهمترین آنها معابد ابوسمبل و شامل دو معبد است که توسط رامسس دوم از مشهورترین فرعون‌­های [[مصر]] بین سال­‌های 1290 و 1223 ق.م بنا گردیده است. این دو معبد به طور کامل در دل کوه و به صورت کنده‌کاری ساخته شده و از معماری شگفت‌­انگیزی برخوردار است. معبد بزرگ ابوسمبل برای عبادت الهه خورشید درخشان و معبد کوچک به یاد همسر محبوب رامسس به نام نفرتاری ساخته شده است. در معماری این معبد از نقش­‌های زیبا استفاده شده و به معبد صخره­‌ها و معبد الهه عشق هم شناخته می­‌شود.
در منطقه اسوان در جنوب مصر، مجموعه‌­ای از آثار باستانی قرار دارد که مهمترین آنها معابد ابوسمبل و شامل دو معبد است که توسط رامسس دوم از مشهورترین فرعون‌­های مصر بین سال­‌های 1290 و 1223 ق.م بنا گردیده است. این دو معبد به طور کامل در دل کوه و به صورت کنده‌کاری ساخته شده و از معماری شگفت‌­انگیزی برخوردار است. معبد بزرگ ابوسمبل برای عبادت الهه خورشید درخشان و معبد کوچک به یاد همسر محبوب رامسس به نام نفرتاری ساخته شده است. در معماری این معبد از نقش­‌های زیبا استفاده شده و به معبد صخره­‌ها و معبد الهه عشق هم شناخته می­‌شود.


معبد اوفو در 123 کیلومتری شمال شهر اسوان هم یکی از زیباترین معابد مصر باستان است که از شکوه و بنایی شگفت‌­انگیز برخوردار است. این بنا در عهد حکومت بطلمیوسیان برپا شده است. معبد کوم و آثار منطقه الکاب هم از دیگر دیدنی‌­های این منطقه باستانی است.<ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل مصر. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص224.</ref>
معبد اوفو در 123 کیلومتری شمال شهر اسوان هم یکی از زیباترین معابد [[مصر]] باستان است که از شکوه و بنایی شگفت‌­انگیز برخوردار است. این بنا در عهد حکومت بطلمیوسیان برپا شده است. معبد کوم و آثار منطقه الکاب هم از دیگر دیدنی‌­های این منطقه باستانی است.<ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[مصر]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص224.</ref>
==نیز نگاه کنید به==
==نیز نگاه کنید به==
*[[مصر]]
[[مصر]]؛ [[نظام فرهنگی مصر]]
 
*[[نظام فرهنگی مصر]]
==کتابشناسی==
==کتابشناسی==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۰۴

معبد نفرتاری. برگرفته از سایت Redseareisen، قابل بازیابی از https://www.redseareisen.com/uk/low-angle-view-of-nefertaris-temple-of-hathor-against-clear-sky-2/
معبد کوم. برگرفته از سایت travel beyond the pyramids، قابل بازیابی از https://www.travelbeyondthepyramids.com/copy-of-itinerary-silent-smile

در منطقه اسوان در جنوب مصر، مجموعه‌­ای از آثار باستانی قرار دارد که مهمترین آنها معابد ابوسمبل و شامل دو معبد است که توسط رامسس دوم از مشهورترین فرعون‌­های مصر بین سال­‌های 1290 و 1223 ق.م بنا گردیده است. این دو معبد به طور کامل در دل کوه و به صورت کنده‌کاری ساخته شده و از معماری شگفت‌­انگیزی برخوردار است. معبد بزرگ ابوسمبل برای عبادت الهه خورشید درخشان و معبد کوچک به یاد همسر محبوب رامسس به نام نفرتاری ساخته شده است. در معماری این معبد از نقش­‌های زیبا استفاده شده و به معبد صخره­‌ها و معبد الهه عشق هم شناخته می­‌شود.

معبد اوفو در 123 کیلومتری شمال شهر اسوان هم یکی از زیباترین معابد مصر باستان است که از شکوه و بنایی شگفت‌­انگیز برخوردار است. این بنا در عهد حکومت بطلمیوسیان برپا شده است. معبد کوم و آثار منطقه الکاب هم از دیگر دیدنی‌­های این منطقه باستانی است.[۱]

نیز نگاه کنید به

مصر؛ نظام فرهنگی مصر

کتابشناسی

  1. صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ مصر. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص224.