اندیشه اصلاحات سون یات سن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:56.jpg|بندانگشتی|تصویر سون یات سن، پدر [[چین]] مدرن]] | [[پرونده:56.jpg|بندانگشتی|تصویر سون یات سن، پدر [[چین]] مدرن. قابل بازیابی از https://briqjournal.com/en/the-centenary-sun-yat-sens-death-the-1911-chinese-revolution-and-sun-yat-sens-enduring-legacy]] | ||
سون به این نتیجه رسیده بود که | [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] به این نتیجه رسیده بود که [[سلسله چینگ|امپراتوری چینگ]] تمایلی به استفاده از پیشرفت و دانش غرب برای توسعه‌ی کشور [[چین]] ندارد، لذا کار پزشکی را کنار گذاشته و به دنبال ایجاد اصلاحات و تغییرات اجتماعی در چین از طریق انقلاب پرداخت. در سال1891 وی با چند نفر از انقلابیون چینی در هنگ‌کنگ آشنا شده و با همفکری آنان در صدد ساقط کردن [[سلسله چینگ|امپراتوری چینگ]] برآمدند. | ||
=== شکل گیری اندیشه اصلاحات === | === شکل گیری اندیشه اصلاحات === | ||
سون به همراه چند نفر از همفکرانش که با سیستم حکومتی غرب آشنایی داشتند، در سال1894نامهای به نایب‌السلطنه‌ی چینگ نوشته و در آن پیشنهاداتی برای ایجاد اصلاحات در کشور برای مدرن سازی سیستم حکومت ارایه نمودند. وی حتی شخصا برای تقدیم این پیشنهادات به تیُن جین سفر کرد ولی اجازه ی ملاقات به او داده نشد. پس از این جریان وی تنها راه چاره را برپایی انقلاب تشخیص داد. برای زمینه سازی انقلاب وی [[چین]] را به مقصد هاوایی ترک نمود | [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] به همراه چند نفر از همفکرانش که با سیستم حکومتی غرب آشنایی داشتند، در سال1894نامهای به نایب‌السلطنه‌ی چینگ نوشته و در آن پیشنهاداتی برای ایجاد اصلاحات در کشور برای مدرن سازی سیستم حکومت ارایه نمودند. وی حتی شخصا برای تقدیم این پیشنهادات به تیُن جین سفر کرد ولی اجازه ی ملاقات به او داده نشد. پس از این جریان وی تنها راه چاره را برپایی انقلاب تشخیص داد. برای زمینه سازی انقلاب وی [[چین]] را به مقصد هاوایی ترک نمود | ||
=== انجمن احیای [[چین]] === | === انجمن احیای [[چین]] === | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
=== انجمن ادبی فورن === | === انجمن ادبی فورن === | ||
همزمان با تشکیل این انجمن در هاوایی، شاخه ای از آن در هنگ‌کنگ تحت عنوان«انجمن ادبی فورِن (Furen Literary Society)» آغاز به کار کرد که ریاست آن بر عهده ی ایونگ کووی (Yeung Kui) و دبیر کل آن سون یاتسِن بود. این انجمن فعالیت خود را تحت عنوان شرکتی به نام«چیان خِنگ» که در سال 1894 در کانتون تاسیس شده بود ادامه می دادند. در پوشش این شرکت وی به‌هاوائی رفت و از چینی‌های جمهوری‌خواه مقیم‌هاوائی مقداری کمک مالی جمع کرد و با آن پول، صد صندوق اسلحه از قاچاقچیان هنگ کنگ خرید و با برچسب مصالح ساختمانی به کانتون وارد کرد. پلیس از این فعالیت‌ها آگاه و اسلحه‌ها را کشف کرد. در نتیجه، سون | همزمان با تشکیل این انجمن در هاوایی، شاخه ای از آن در هنگ‌کنگ تحت عنوان«انجمن ادبی فورِن (Furen Literary Society)» آغاز به کار کرد که ریاست آن بر عهده ی ایونگ کووی (Yeung Kui) و دبیر کل آن سون یاتسِن بود. این انجمن فعالیت خود را تحت عنوان شرکتی به نام«چیان خِنگ» که در سال 1894 در کانتون تاسیس شده بود ادامه می دادند. در پوشش این شرکت وی به‌هاوائی رفت و از چینی‌های جمهوری‌خواه مقیم‌هاوائی مقداری کمک مالی جمع کرد و با آن پول، صد صندوق اسلحه از قاچاقچیان هنگ کنگ خرید و با برچسب مصالح ساختمانی به کانتون وارد کرد. پلیس از این فعالیت‌ها آگاه و اسلحه‌ها را کشف کرد. در نتیجه، [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]] برای جلوگیری از دستگیر شدن به [[شانگهای]] فرار کرد ولی سه تن از مسولان مالی این شرکت دستگیر و اعدام و خود شرکت هم منحل شد. پلیس اسنادی را از این شرکت کشف کرد که ثابت می کرد [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]] از محرکین اصلی توطئه علیه [[دوران امپراطوری تاریخ چین|امپراتوری چین]] بوده است. در نتیجه برای سر دکتر یک صد هزار دلار هنگ‌گنگ جایزه تعیین کردند ولی وی موفق شد با زحمت فراوان با یک کشتی ایرلندی از [[شانگهای]] به انگلستان فرار کند<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی]، جلد 1، ص.165-166.</ref>. | ||
نیز نگاه کنید به [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین]] | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین]]؛ [[قیام جنان گوان در چین]]؛ [[انجمن ادبی فورن]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۲۹
سون به این نتیجه رسیده بود که امپراتوری چینگ تمایلی به استفاده از پیشرفت و دانش غرب برای توسعه‌ی کشور چین ندارد، لذا کار پزشکی را کنار گذاشته و به دنبال ایجاد اصلاحات و تغییرات اجتماعی در چین از طریق انقلاب پرداخت. در سال1891 وی با چند نفر از انقلابیون چینی در هنگ‌کنگ آشنا شده و با همفکری آنان در صدد ساقط کردن امپراتوری چینگ برآمدند.
شکل گیری اندیشه اصلاحات
سون به همراه چند نفر از همفکرانش که با سیستم حکومتی غرب آشنایی داشتند، در سال1894نامهای به نایب‌السلطنه‌ی چینگ نوشته و در آن پیشنهاداتی برای ایجاد اصلاحات در کشور برای مدرن سازی سیستم حکومت ارایه نمودند. وی حتی شخصا برای تقدیم این پیشنهادات به تیُن جین سفر کرد ولی اجازه ی ملاقات به او داده نشد. پس از این جریان وی تنها راه چاره را برپایی انقلاب تشخیص داد. برای زمینه سازی انقلاب وی چین را به مقصد هاوایی ترک نمود
انجمن احیای چین
در آنجا با همکاری برخی از چینی‌های مقیم، «انجمن احیای چین (Revive China Society)» را تأسیس کرد که هدف آن ایجاد انقلاب در چین بود. اعضای این انجمن عمدتا از چینی‌های خارج از کشور، به ویژه اقشار پایین جامعه بودند.
انجمن ادبی فورن
همزمان با تشکیل این انجمن در هاوایی، شاخه ای از آن در هنگ‌کنگ تحت عنوان«انجمن ادبی فورِن (Furen Literary Society)» آغاز به کار کرد که ریاست آن بر عهده ی ایونگ کووی (Yeung Kui) و دبیر کل آن سون یاتسِن بود. این انجمن فعالیت خود را تحت عنوان شرکتی به نام«چیان خِنگ» که در سال 1894 در کانتون تاسیس شده بود ادامه می دادند. در پوشش این شرکت وی به‌هاوائی رفت و از چینی‌های جمهوری‌خواه مقیم‌هاوائی مقداری کمک مالی جمع کرد و با آن پول، صد صندوق اسلحه از قاچاقچیان هنگ کنگ خرید و با برچسب مصالح ساختمانی به کانتون وارد کرد. پلیس از این فعالیت‌ها آگاه و اسلحه‌ها را کشف کرد. در نتیجه، سون یات سِن برای جلوگیری از دستگیر شدن به شانگهای فرار کرد ولی سه تن از مسولان مالی این شرکت دستگیر و اعدام و خود شرکت هم منحل شد. پلیس اسنادی را از این شرکت کشف کرد که ثابت می کرد سون یات سِن از محرکین اصلی توطئه علیه امپراتوری چین بوده است. در نتیجه برای سر دکتر یک صد هزار دلار هنگ‌گنگ جایزه تعیین کردند ولی وی موفق شد با زحمت فراوان با یک کشتی ایرلندی از شانگهای به انگلستان فرار کند[۱].
نیز نگاه کنید به
سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین؛ قیام جنان گوان در چین؛ انجمن ادبی فورن
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی، جلد 1، ص.165-166.