ملی شدن مدیریت ورزش در چین: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « == ملی شدن مدیریت ورزش == نخستین فدراسیون ورزشی ملی چین در سال1924تأسیس و کم کم امور ورزش و برگزاری مسابقات ورزشی را دولت بر عهده گرفت و در سال1927میلادی، برای نخستین بار، این فدراسیون در رشتههای شنا، ژیمناستیک، تنیس، وزنه برداری، بوکس و بسکتبال...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
نخستین فدراسیون ورزشی ملی چین در سال1924 تأسیس و کم کم امور ورزش و برگزاری مسابقات ورزشی را دولت بر عهده گرفت و در سال1927میلادی، برای نخستین بار، این فدراسیون در رشتههای شنا، ژیمناستیک، تنیس، وزنه برداری، بوکس و بسکتبال به عضویت فدراسیون جهانی در آمده و در سال1931 کمیتهی ملی المپیک چین از سوی کمیتهی جهانی المپیک به رسمیت شناخته شد. این عضویت، زمینه را برای گسترش هرچه بیشتر رشتهها و مسابقات ورزشی در سطح منطقهای، ملی و بین المللی و انجام مبادلات ورزشی در سطح جهانی فراهم ساخت. نخستین قوانین و مقررات ورزشهای مدرن در [[چین]]، در سال1929میلادی تدوین و به تصویب رسید و نخستین کنفرانس ملی در خصوص ورزش و فراگیر کردن آن در سال1932 برگزار شد. | |||
نخستین فدراسیون ورزشی ملی چین در | |||
نخستین تیم ورزشی که از چین در | نخستین تیم ورزشی که از [[چین]] در بازیهای المپیک شرکت کرد، در سال1932 بود که یک تیم سه نفره مرکب از یک ورزشکار، یک مربی و یک مسئول در دهمین دورهی المپیک در لوس آنجلس حضور یافت. | ||
به هرحال، به دلیل جنگ مداوم داخلی و تجاوز ژاپن و فقر اقتصادی فراگیر در کشور | به هرحال، به دلیل جنگ مداوم داخلی و تجاوز [[ژاپن]] و فقر اقتصادی فراگیر در کشور [[چین]]، این کشور در نیمهی اول قرن بیستم در زمینههای ورزشی توفیقات چندانی را به دست نیاورد، ولی پس از روی کار آمدن [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] در سال1949 و استقرار صلح و ثبات نسبی در این کشور، موضوع ورزش قهرمانی بیش از گذشته مورد توجه دولتمردان چین قرار گرفته و از ورزش به عنوان ابزاری تبلیغاتی در عرصههای بین المللی استفاده شد. پس از تأسیس [[جمهوری خلق چین]] و [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حاکمیت کمونیستها]] در این کشور، کمیتهی جهانی المپیک در برخوردی سیاسی، از کمیتهی ملی المپیک چین تایپه حمایت کرد و رابطهی کمیتهی ملی المپیک [[جمهوری خلق چین]] با کمیتهی جهانی المپیک قطع و تا سال1979، یعنی 21سال، هیچ ورزشکاری از [[چین]] در مسابقات المپیک شرکت نکرد. با بهبود روابط چین با کشورهای غربی، به ویژه ایالات متحدهی آمریکا، روابط و همکاری های ورزشی کمیتهی ملی المپیک چین با کمیتهی جهانی مجددا برقرار و از آن زمان این روابط به صورت همه جانبه گسترش یافته و اینک [[چین]] در بیش از 110سازمان ورزشی بین المللی و 128سازمان ورزشی آسیا و اقیانوسیه عضویت داشته و در رویدادهای ورزشی جهانی حضور پرقدرتی دارد. | ||
کشور | [[چین|کشور چین]]، توسعهی روابط سیاسی خود با بلوک غرب به ویژه [[آمریکا]] را ابتدا از طریق ارتباطات ورزشی در سال 1971 آغاز کرد که به دیپلماسی پینگ پنگ معروف است و این کشور با دعوت از تیم ملی پینگ پنگ آمریکا برای سفر به چین، زمینهی آغاز روابط دیپلماتیک و سیاسی در سال 1972را فراهم کرد.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد1، ص.368-370.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[ورزش در چین]]؛ [[مدیریت ورزش در چین]]؛ [[ورود ورزش های مدرن به چین]]؛ [[وضعیت کنونی ورزش در چین]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۵۱
نخستین فدراسیون ورزشی ملی چین در سال1924 تأسیس و کم کم امور ورزش و برگزاری مسابقات ورزشی را دولت بر عهده گرفت و در سال1927میلادی، برای نخستین بار، این فدراسیون در رشتههای شنا، ژیمناستیک، تنیس، وزنه برداری، بوکس و بسکتبال به عضویت فدراسیون جهانی در آمده و در سال1931 کمیتهی ملی المپیک چین از سوی کمیتهی جهانی المپیک به رسمیت شناخته شد. این عضویت، زمینه را برای گسترش هرچه بیشتر رشتهها و مسابقات ورزشی در سطح منطقهای، ملی و بین المللی و انجام مبادلات ورزشی در سطح جهانی فراهم ساخت. نخستین قوانین و مقررات ورزشهای مدرن در چین، در سال1929میلادی تدوین و به تصویب رسید و نخستین کنفرانس ملی در خصوص ورزش و فراگیر کردن آن در سال1932 برگزار شد.
نخستین تیم ورزشی که از چین در بازیهای المپیک شرکت کرد، در سال1932 بود که یک تیم سه نفره مرکب از یک ورزشکار، یک مربی و یک مسئول در دهمین دورهی المپیک در لوس آنجلس حضور یافت.
به هرحال، به دلیل جنگ مداوم داخلی و تجاوز ژاپن و فقر اقتصادی فراگیر در کشور چین، این کشور در نیمهی اول قرن بیستم در زمینههای ورزشی توفیقات چندانی را به دست نیاورد، ولی پس از روی کار آمدن حزب کمونیست در سال1949 و استقرار صلح و ثبات نسبی در این کشور، موضوع ورزش قهرمانی بیش از گذشته مورد توجه دولتمردان چین قرار گرفته و از ورزش به عنوان ابزاری تبلیغاتی در عرصههای بین المللی استفاده شد. پس از تأسیس جمهوری خلق چین و حاکمیت کمونیستها در این کشور، کمیتهی جهانی المپیک در برخوردی سیاسی، از کمیتهی ملی المپیک چین تایپه حمایت کرد و رابطهی کمیتهی ملی المپیک جمهوری خلق چین با کمیتهی جهانی المپیک قطع و تا سال1979، یعنی 21سال، هیچ ورزشکاری از چین در مسابقات المپیک شرکت نکرد. با بهبود روابط چین با کشورهای غربی، به ویژه ایالات متحدهی آمریکا، روابط و همکاری های ورزشی کمیتهی ملی المپیک چین با کمیتهی جهانی مجددا برقرار و از آن زمان این روابط به صورت همه جانبه گسترش یافته و اینک چین در بیش از 110سازمان ورزشی بین المللی و 128سازمان ورزشی آسیا و اقیانوسیه عضویت داشته و در رویدادهای ورزشی جهانی حضور پرقدرتی دارد.
کشور چین، توسعهی روابط سیاسی خود با بلوک غرب به ویژه آمریکا را ابتدا از طریق ارتباطات ورزشی در سال 1971 آغاز کرد که به دیپلماسی پینگ پنگ معروف است و این کشور با دعوت از تیم ملی پینگ پنگ آمریکا برای سفر به چین، زمینهی آغاز روابط دیپلماتیک و سیاسی در سال 1972را فراهم کرد.[۱]
نیز نگاه کنید به
ورزش در چین؛ مدیریت ورزش در چین؛ ورود ورزش های مدرن به چین؛ وضعیت کنونی ورزش در چین
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد1، ص.368-370.