فرهنگ موسیقی در کوبا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Trio Matamoro.jpg|جایگزین=Trio Matamoro|بندانگشتی|Trio Matamoro، قابل بازیابی از<nowiki/>https://www.ansoniarecords.com/trio-matamoros]]زبان، [[موسیقی در کوبا|موسیقی]] و رقص میراث فرهنگی هستند که کوبایی‌ها به‌طور مکرر آن را اظهار می‌دارند.[[کوبا]] به خاطر باله [vi] ملی‌کوبا شهرت جهانی دارد.همچنین رقص و موسیقی آفریقایی -کوبایی در سرتاسر جزیره [[کوبا]] اجرا می‌شود و از سال ۱۸۹۸ - زمانی که [[آمریکا]] به این جزیره حمله کرد - و به‌ویژه بعد از پیروزی انقلاب در ۱۹۵۹ عنوان نمادهای ملی به آن‌ها اختصاص داده شد. | |||
[[پرونده:Trio Matamoro.jpg|جایگزین=Trio Matamoro|بندانگشتی|Trio | |||
ترانه‌ها و آوازها، [[آداب و رسوم کوبا|آداب و رسوم]] زندگی روزمره انسان‌ها را منعکس می‌کنند، بدون شک [[موسیقی در کوبا|موسیقی]] چشمگیرترین تاثیر را بر شخصیت مردم کوبا داشته و دارد، گفته می‌شود که مردم جزیره ریتمیک صحبت می‌کنند، رقص‌کنان راه می‌روند و با یک کلمه از یک آواز عاشق می‌شوند، [[موسیقی در کوبا]] پیشرفت بسیاری کرده است به‌طوری که در تمام دوره‌ها [[موسیقی در کوبا|موسیقی]] ازجمله دانسون، گواخیرا (Guajira) ، سالسا و رگتون (Regueton) بخش مهمی از زندگی روزمره مردم کوبا بوده است، [[موسیقی در کوبا|موسیقی کوبا]] (آلات موسیقی و رقص‌های آن) عمدتا ریشه اروپایی و آفریقایی دارد و در واقع تلفیقی از هر دو می‌باشد. از بین افراد مشهوری که در غنی‌شدن [[موسیقی در کوبا|موسیقی کوبا]] نقش بسزایی داشتند می‌توان از آلبرتو ویالون (Alberto Villalon) و سیندوگارای (Sindo Garay) نام بردکه این دو تن به‌وسیله بولرو [vii] به غنی شدن [[موسیقی در کوبا|موسیقی]] کمک بسیاری کردند. اینسولینا کارییو (Isolina Carrillo) نیز به‌وسیله بولروی معروفش به‌نام دوس گاردنیاس (Dos Gardenias) نقش مهمی را در عرصه موسیقی کوبایی بر عهده داشت. | ترانه‌ها و آوازها، [[آداب و رسوم کوبا|آداب و رسوم]] زندگی روزمره انسان‌ها را منعکس می‌کنند، بدون شک [[موسیقی در کوبا|موسیقی]] چشمگیرترین تاثیر را بر شخصیت مردم کوبا داشته و دارد، گفته می‌شود که مردم جزیره ریتمیک صحبت می‌کنند، رقص‌کنان راه می‌روند و با یک کلمه از یک آواز عاشق می‌شوند، [[موسیقی در کوبا]] پیشرفت بسیاری کرده است به‌طوری که در تمام دوره‌ها [[موسیقی در کوبا|موسیقی]] ازجمله دانسون، گواخیرا (Guajira) ، سالسا و رگتون (Regueton) بخش مهمی از زندگی روزمره مردم کوبا بوده است، [[موسیقی در کوبا|موسیقی کوبا]] (آلات موسیقی و رقص‌های آن) عمدتا ریشه اروپایی و آفریقایی دارد و در واقع تلفیقی از هر دو می‌باشد. از بین افراد مشهوری که در غنی‌شدن [[موسیقی در کوبا|موسیقی کوبا]] نقش بسزایی داشتند می‌توان از آلبرتو ویالون (Alberto Villalon) و سیندوگارای (Sindo Garay) نام بردکه این دو تن به‌وسیله بولرو [vii] به غنی شدن [[موسیقی در کوبا|موسیقی]] کمک بسیاری کردند. اینسولینا کارییو (Isolina Carrillo) نیز به‌وسیله بولروی معروفش به‌نام دوس گاردنیاس (Dos Gardenias) نقش مهمی را در عرصه موسیقی کوبایی بر عهده داشت. | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۷: | ||
رقص ملی کوبا دانسون (Danzon) است که آن را میگل فائیلده ای پرز [viii] در سال ۱۸۷۹ خلق کرد، نام این رقص از همان دانس دسته جمعی می‌آید و با آلات‌موسیقی بادی چون فلوت، ویولون، تیمبالس همراهی می‌شود. | رقص ملی کوبا دانسون (Danzon) است که آن را میگل فائیلده ای پرز [viii] در سال ۱۸۷۹ خلق کرد، نام این رقص از همان دانس دسته جمعی می‌آید و با آلات‌موسیقی بادی چون فلوت، ویولون، تیمبالس همراهی می‌شود. | ||
افزون بر این از آلات موسیقی کوبا می‌توان به گیتابیس (Bajo electrico) اشاره کرد که نوعی ساز زهی است که صدایش به‌وسیله یک تقویت‌کننده الکتریکی (آمپلی‌فایر) تقویت می‌شود. در سال ۱۹۳۰ به‌وسیله پائول توت مارک (Paul Tutmarc) ساخته شد و از حدود سال ۱۹۵۰ به بعد در موسیقی‌های راک و پاپ مورد استفاده قرار گرفت | افزون بر این از آلات موسیقی کوبا می‌توان به گیتابیس (Bajo electrico) اشاره کرد که نوعی ساز زهی است که صدایش به‌وسیله یک تقویت‌کننده الکتریکی (آمپلی‌فایر) تقویت می‌شود. در سال ۱۹۳۰ به‌وسیله پائول توت مارک (Paul Tutmarc) ساخته شد و از حدود سال ۱۹۵۰ به بعد در موسیقی‌های راک و پاپ مورد استفاده قرار گرفت<ref>حق‌روستا، مریم (1397). جامعه و فرهنگ [[کوبا]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص258-261.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[فرهنگ عمومی کوبا]]؛ [[موسیقی در کوبا]] | |||
== پاورقی == | == پاورقی == | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۷: | ||
<small>[vii]: Bolero: نوعی موسیقی کوبایی با ریتم کند است که همراه با رقص و آواز می‌باشد و در سایر کشورهای آمریکای لاتین نظیر مکزیک، کلمبیا، شیلی و... نیز گسترش یافت.</small> | <small>[vii]: Bolero: نوعی موسیقی کوبایی با ریتم کند است که همراه با رقص و آواز می‌باشد و در سایر کشورهای آمریکای لاتین نظیر مکزیک، کلمبیا، شیلی و... نیز گسترش یافت.</small> | ||
== | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۹
زبان، موسیقی و رقص میراث فرهنگی هستند که کوبایی‌ها به‌طور مکرر آن را اظهار می‌دارند.کوبا به خاطر باله [vi] ملی‌کوبا شهرت جهانی دارد.همچنین رقص و موسیقی آفریقایی -کوبایی در سرتاسر جزیره کوبا اجرا می‌شود و از سال ۱۸۹۸ - زمانی که آمریکا به این جزیره حمله کرد - و به‌ویژه بعد از پیروزی انقلاب در ۱۹۵۹ عنوان نمادهای ملی به آن‌ها اختصاص داده شد.
ترانه‌ها و آوازها، آداب و رسوم زندگی روزمره انسان‌ها را منعکس می‌کنند، بدون شک موسیقی چشمگیرترین تاثیر را بر شخصیت مردم کوبا داشته و دارد، گفته می‌شود که مردم جزیره ریتمیک صحبت می‌کنند، رقص‌کنان راه می‌روند و با یک کلمه از یک آواز عاشق می‌شوند، موسیقی در کوبا پیشرفت بسیاری کرده است به‌طوری که در تمام دوره‌ها موسیقی ازجمله دانسون، گواخیرا (Guajira) ، سالسا و رگتون (Regueton) بخش مهمی از زندگی روزمره مردم کوبا بوده است، موسیقی کوبا (آلات موسیقی و رقص‌های آن) عمدتا ریشه اروپایی و آفریقایی دارد و در واقع تلفیقی از هر دو می‌باشد. از بین افراد مشهوری که در غنی‌شدن موسیقی کوبا نقش بسزایی داشتند می‌توان از آلبرتو ویالون (Alberto Villalon) و سیندوگارای (Sindo Garay) نام بردکه این دو تن به‌وسیله بولرو [vii] به غنی شدن موسیقی کمک بسیاری کردند. اینسولینا کارییو (Isolina Carrillo) نیز به‌وسیله بولروی معروفش به‌نام دوس گاردنیاس (Dos Gardenias) نقش مهمی را در عرصه موسیقی کوبایی بر عهده داشت.
گروه ماتامورو (Trio Matamoro): یکی از گروه‌های مهم موسیقی کوبایی است که ترانه‌های کلاسیک متعددی از خود برجای گذاشته‌اند مانند: سون د لا لوما (Son de la Loma) ، اشک‌های سیاه (Lagrimas negras) که دو نوع موسیقی کلاسیک کوبایی می‌باشند.
یکی از ترکیبات ریتمیک مهم در موسیقی سنتی کوبا سون (Son Cubano) و گوآگوآنکو (Guaguanco) است، در قرن بیستم ریتم‌های دیگری از موسیقی از محبوبیت خاصی برخوردار می‌شوند که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از: آبانرا (Habanera) ، گواراچا (Guaracha)، دانسون (Danzon) ، رومبا (Rumba) ، بولرو (Bolero) ، چاچاچا (chachacha) ، مامبو (Mambo) و پونتو(Punto) . هیپ هاپ کوبایی نوعی دیگر از موسیقی است.
گواراچا - امروزه گواراچای کوبایی با نام سالسا (Salsa) در سرتاسر دنیا شناخته شده است، در حال حاضر افراد زیادی با این ریتم موسیقی می‌رقصند.
گواخیرا نوعی موسیقی است که موضوع، محتوا، ابزار و سبک آن یادآور محیط و فضای روستا می‌باشد. با گیتار نواخته می‌شود و می‌تواند به‌صورت تک‌خوانی اجرا شود. غنای این موسیقی معمولا در ستایش زیبایی‌های روستا و سبک زندگی گواخیروها (روستانشین‌ها) است.
آبانرا (Habanera) نوعی موسیقی با ریتمی‌کند، جامع و دقیق است که اصل آن کوبایی می‌باشد. این نوع موسیقی در اواخر قرن نوزدهم در کوبا شکل گرفت.
چانگویی ( Changiii) نوعی موسیقی کوبایی می‌باشد که به‌عنوان منشاء سون (Madre del Son) در نظر گرفته شده است. چانگویی ریشه در مناطق روستایی دارد و مانند سون در منطقه شرقی جزیره کوبا و در اواخر قرن نوزدهم بوجودآمد. سالسا به سبک کوبایی، کازینو (Casino) یا رقص خیابانی (De la calle) نیز نامیده می‌شود و ریشه در سون و گواراچا دارد و از سال ۱۹۶۰ در کوبا رواج یافت.
رقص ملی کوبا دانسون (Danzon) است که آن را میگل فائیلده ای پرز [viii] در سال ۱۸۷۹ خلق کرد، نام این رقص از همان دانس دسته جمعی می‌آید و با آلات‌موسیقی بادی چون فلوت، ویولون، تیمبالس همراهی می‌شود.
افزون بر این از آلات موسیقی کوبا می‌توان به گیتابیس (Bajo electrico) اشاره کرد که نوعی ساز زهی است که صدایش به‌وسیله یک تقویت‌کننده الکتریکی (آمپلی‌فایر) تقویت می‌شود. در سال ۱۹۳۰ به‌وسیله پائول توت مارک (Paul Tutmarc) ساخته شد و از حدود سال ۱۹۵۰ به بعد در موسیقی‌های راک و پاپ مورد استفاده قرار گرفت[۱].
نیز نگاه کنید به
فرهنگ عمومی کوبا؛ موسیقی در کوبا
پاورقی
[vi]: Ballet: رقص ورزشی و هنری‌که بنیانگذار و کارگردان هنری آن آلیسیا آلونسو است.
[vii]: Bolero: نوعی موسیقی کوبایی با ریتم کند است که همراه با رقص و آواز می‌باشد و در سایر کشورهای آمریکای لاتین نظیر مکزیک، کلمبیا، شیلی و... نیز گسترش یافت.
کتابشناسی
- ↑ حق‌روستا، مریم (1397). جامعه و فرهنگ کوبا. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص258-261.