فرهنگ عمومی کوبا

فرهنگ کوبا طی سالیان دراز تحت تأثیر سه گروه نژادی اصلی بوده است که عبارت اند از:

Manding، قابل بازیابی ازhttps://news.wttw.com/2011/09/14/world-music-festival-chicago-

• ساکنان بومی: که از اهالی بومی‌کوبا می‌باشند و در تمام نقاط کوبا و یا به‌صورت مهاجرانی در کلان‌شهرها در تمام طول تاریخ وجود داشته‌اند.

• نژاد اسپانیایی: شامل افرادی هستند که از کاستیل (نام قدیم اسپانیا)، به‌ویژه از جنوب اسپانیا، و همچنین از جزایر قناری، گالیسیا و کاتالونیا به کوبا رسیدند.

• نژاد آفریقایی: این گروه که از قوم‌های مختلفی از جمله کنگو، یوروبا، ماندینگوا (Mandingo) و بانتو بودند، تاثیر بسزایی در شکل‌گیری فرهنگ کوبا به جای گذاشتند.

خصایص و ویژگی‌های عامه مردم، فرهنگ و خصلت‌های عرفی

مردم کوبا معمولا بسیار سریع و بلند و با شور و هیجان صحبت می‌کنند. کوبایی‌ها برای احوالپرسی نیز بسیار گرم هستند. دو مرد در کوبا، در دیدار اول با هم دست می‌دهند، ولی دوستان و خویشاوندان همدیگر را در آغوش می‌گیرند وگاهی با دست به شانه (پشت) هم می‌زنند، اما زنان کوبایی، در اولین دیدار با هم دست می‌دهند، ولی دوستان و خویشاوندان همدیگر را یکبار می‌بوسند. یک زن و مرد کوبایی، در اولین دیدار با هم دست می‌دهند، ولی دوستان و خویشاوندان نزدیک همدیگر را می‌بوسند.

آداب و رسوم

کوبا به خاطر سه چیز در سرتاسر دنیا معروف و شناخته شده می‌باشد: کشوری کمونیستی، ورزش بوکس و بیسبال و همین‌طور موسیقی، علاوه بر این موارد، غذا، هنر و جشن در نزد کوبایی‌ها از اهمیت خاصی برخوردار است، مراسم و جشن ازدواج نیز در کوبا آداب و رسوم خود را دارد.

غذاهای سنتی

manati، قابل بازیابی ازhttps://www.pinterest.com/pweybrecht

اگرچه نمی‌توان هنر آشپزی را در کنار تحولات علمی - فنی قرار داد، اما نمی‌توان از پیشرفت تاریخی آن چشم‌پوشی نمود. آشپزی کوبا تلفیقی از آشپزی اسپانیایی، آفریقایی و غذاهای کارائیب است، یکی از نتایج استعمار کوبا توسط اسپانیا، تاثیری بود که برآشپزی کوبا برجای نهاد و از آنجائی که کوبا جزیره است ساکنان آن بیشتر از غذاهای دریایی استفاده می‌کنند. حضور کاتالان‌ها نیز، در سانتیاگوی کوبا تاثیر بسزایی در فرهنگ آن به‌ویژه در فرهنگ آشپزی در طول قرن نوزدهم داشت. لازم به ذکر است که هنر آشپزی در طی قرن‌های ۱۶ و ۱۷ در اروپا رونق یافت، در کوبا تاریخچه آشپزی به زمان استقرار اولین ساکنان آن برمی‌گردد، در کتاب تاریخ عمومی هندی‌ها (Historia general de las Indias) ، نوشته فرانسیسکو لوپز د گومارا [i] در سال ۱۵۵۱، تمام آن‌چه که کریستف کلمب برای شاهان به ارمغان آورده بود، ذکر شده است؛ از جمله فلفل قرمز، سیب‌زمینی، ذرت که از مواد اصلی مورد استفاده هندی‌ها (که منظور همان بومی‌های کوبا می‌باشند) بودند، بخش عمده غذای ساکنان کوبا در قرن پانزدهم شامل میوه‌هایی نظیرآناناس، مامی‌کولرادو (نوعی زردآلوی آمریکای مرکزی) (Mamey colorado) ، پاپایا (Papaya) ، کایمیتو(نوعی میوه گرمسیری) (Caimito) ، آنون (Anon) ، گوآنابانا (Guanabana) ، و غلات از جمله ذرت و همچنین انواعی از گوشت حیواناتی مانند لاک‌پشت، خرچنگ، صدف‌خوراکی، لاک‌پشت سرخ، حوتیا (نوعی موش خوراکی) (Jutia) ، ماناتی (نوعی پستاندار دریایی) (manati) ، و... بود. رژیم غذایی اصلی کوبایی‌ها را ذرت، سیب‌زمینی شیرین و یوکا (Yuca) (نوعی سیب زمینی) تشکیل می‌دهد.

اگرچه در تهیه غذاهای کوبایی اغلب از گوشت مرغ و خوک استفاده می‌شود اما گوشت بره و گاو نیز مورد علاقه کوبایی‌ها می‌باشد. غذاهای کوبایی دارای گوناگونی و تنوع بسیاری است که از جمله می‌توان از پاتاکن (Patacon)، روپا بی یخا (Ropa Vieja)، پیکادیو (Picadillo) و مویته ملنرو (Mollete Melenero) و از سوپ‌های کوبایی می‌توان از آخیاکوه (Ajiaco)، کالدوسا (Caldosa)، سانکوچو (Sancocho) نام برد. در ضمن نوعی ساندویچ به‌نام ساندویچ کوبایی وجود دارد که در لیست غذایی تمام رستوران‌های کوبایی وجود دارد. لازم به ذکر است که غذاهای کوبایی مقوی، سنگین و پرچربی (چاق‌کننده) می‌باشند. و شیرینی، کیک و بستنی از خوراکی‌های موردعلاقه کوبایی‌ها است، غذاهای کوبایی معمولا تند نمی‌باشد و در تهیه آن‌ها به ندرت از ادویه‌جات استفاده می‌شود و در عوض از سیر و پیاز به‌عنوان چاشنی غذا استفاده می‌کنند.

مواد غذایی اصلی کوبایی‌ها

در کوبا گوشت خوک، گاو، مرغ و ماهی استفاده می‌شود و به‌ندرت می‌توان غذایی را دید که در آن از گوشت استفاده نشده باشد و برای تامین کربوهیدرات، غذاهای کوبایی شامل برنج و حبوبات و سیب‌زمینی است. دسر اصلی در کوبا بستنی شکلاتی یاکاراملی است. در کوبا خوردن صبحانه دارای اهمیت خاصی است و نقش اصلی این صبحانه را نان تست منحصر بفرد کوبایی بر عهده دارد. این نان، تست شده و روی آن کره زده می‌شود و به قسمت‌هایی برش می‌خورد. هنگام صرف، این نان را در قهوه زده و میل می‌کنند. قهوه شیرین و شیر مخلوط به همراه اندکی نمک، نوشیدنی این صبحانه را تشکیل می‌دهد.

لباس‌های سنتی

Guayabera، قابل بازیابی ازhttps://dk.pinterest.com/pin/9-crowns-essentials-mens-guayabera-button-down-shirt--719520477943508633/

از آنجا که فرهنگ کوبا تاثیر گرفته از فرهنگ اسپانیایی و آفریقایی است، در نتیجه لباس‌های آن نیز متاثر از لباس‌های این کشورها است، اما گذشته از این‌ها کوبا خود دارای لباس‌های سنتی اصیل نیز می‌باشد که عبارت‌اند از: گوآیابرا (Guayabera) ، لباس خاص مردان کوبایی است، اگرچه میان مردم پاناما، مکزیک، فیلیپین و کوبا اختلاف نظر وجود دارد مبنی بر این که گوآیابرا لباس سنتی آن‌ها می‌باشد. البته در شهر سانتی اسپیریتوس نشانه‌هایی از تمامی اطلاعات مربوط به ابداع این لباس، از جمله تاریخ، مکان و نام خالق آن وجود دارد. طبق اطلاعات موجود، در سال ۱۷۰۹ شخصی به‌نام خوسه لیو پرز رودریگز از شهر گرانادا به این سرزمین رسید و نیاز به پیراهن راحتی داشت تا بتواند سیگار برک کوبا را نیز با خود همه جا داشته باشد. به همین دلیل از همسرش خواست تا پیراهنی‌گشاد و خنک با جیب های بزرگی تهیه نماید که همان پیراهن گوآیابرای کوبایی می‌باشد.

آداب و رسوم عروسی

مراسم عروسی در کوبا، به‌عنوان کشوری کمونیستی، نسبتا ساده برگزار می‌شود، در این مراسم کیک عروسی دارای اهمیت ویژه‌ای می‌باشد. در تابستان، لباس عروس معمولا لباس سفید و بلند و دارای جنس سبک و لطیف می‌باشد. و دسته گل عروس معمولا سفید است، و داماد معمولا لباس یا کت و شلواری از جنس کتان می‌پوشد. یکی از بهترین و به یاد ماندنی‌ترین مکان‌ها برای برگزاری جشن عروسی درکنار دریا می‌باشد. و در این جشن از موسیقی‌های سنتی و شاد و پر معنای کوبایی استفاده می‌شود.

قهرمان‌های ملی

چه‌گوارا، قابل بازیابی ازhttps://www.youngpioneertours.com/legend-of-che-guevara/

همه روشنفکران از گذشته‌ها به‌عنوان ابزار و روشی برای تجزیه و تحلیل حال و آینده استفاده می‌کنند و بر مبنای رویدادها، اتفاقات، شخصیت‌ها و اسطوره‌های یک کشور است که تاریخ آن شکل می‌گیرد و تاریخ ملی و هویت‌اش به آن‌ها بستگی دارد. هر کشور دارای تعدادی قهرمان بوده است که برخی از آن‌ها تبدیل به اسطوره شدند و تا زمان حال به‌عنوان سمبل مقاومت و تاریخ میهن باقی مانده‌اند.

ارنستو چه‌گوارا

یکی از اسطوره‌های فراموش نشدنی کوبا، ارنستو چه‌گوارا می‌باشد که درباره آن در صفحات قبل خوانده‌ایم و آشنا شده‌ایم. وی به‌عنوان سمبل مقاومت و قهرمانی، نه فقط در کوبا بلکه در سراسر جهان شناخته شده است.

خوزه مارتی

شخصیت برجسته و مشهور قرن نوزدهم است. او به‌عنوان شاعر و قهرمان ملی کوبا شناخته شده است. خوزه مارتی(Jose Marti) شخصیت مهم در ادبیات آمریکای لاتین و رهبر جنبش استقلال کوبا در مبارزه با امپراطوری اسپانیا بشمار می‌آید، مردم کوبا او را قهرمان ملی خود می‌نامند. وی همچنین شاعر، مقاله‌نویس، روزنامه نگار، مترجم، استاد، ناشر، فیلسوف، انقلابی و نظریه پرداز سیاسی بود. او همواره تأکید می‌کرد کشورهای آمریکای لاتین باید خصوصیات منحصر به فرد تاریخ و فرهنگ خودشان را بشناسند. در پی انقلاب فیدل کاسترو در کوبا، نام خوزه مارتی بر مراکز و تاسیسات متعدد این کشور و از جمله کتابخانه ملی و فرودگاه بین‌المللی هاوانا گذارده شده است. در موزه انقلاب در شهر هاوانا تندیس زیبایی از خوزه مارتی دیده می‌شود، در میدان انقلاب در شهر هاوانا نیز، تندیس بزرگی از خوزه مارتی وجود دارد که تمامی مقامات سیاسی با حضور در برابر این بنای یادبود با گذاشتن گل ادای احترام می‌کنند.به دلیل محبوبیت خوزه مارتی قهرمان ملی کوبا، رادیویی‌که ایالات‌متحده برای مردم کوبا برنامه پخش می‌کند رادیو مارتی نامگذاری‌شد. نوامبر سال ۱۹۹۴ یونسکو، جایزه خوزه مارتی را در راستای به رسمیت شناختن موسسات و یا افرادی که برای همگرایی و یکپارچگی کشورهای آمریکای لاتین و حوزه دریای کارائیب تلاش می‌کنند، تعیین کرد.

سه ایبا (Ceiba): مانند پالما رئال، نماد ویژه جزیره کوبا و درختی مقدس است، مردم کوبا اعتقاد دارند که سه ایبا درخت مریم مقدس می‌باشد و همچنین بر این باوراند که مقدس‌ترین و بزرگ‌ترین درخت در جهان است.

جشن‌ها و سرودها

La marcha de las Antorchas in cuba، قابل بازیابی ازhttps://enfoquesindical.org/articulo/noticias/marcha-de-las-antorchas-y-acampe-educativo

جشن‌های برگزارشده در کوبا و همین‌طور آداب و رسوم مذهبی این کشور، بدون شک نمی‌تواند متاثر از فرهنگ بومی آن نباشد. از همین رو، آداب و رسوم اعیاد دینی و از جمله جشن های سال نو میلادی و میلاد حضرت عیسی مسیح نیز در جوامع گوناگون اندکی تفاوت دارند. به‌عنوان مثال، گرچه همه مسیحیان در باره روز میلاد مسیح با هم توافق ندارند، اما مراسم جشن‌های آن‌ها بسیار به هم شبیه است.

هر سال در کوبا دو رویداد بسیار مهم با هیاهو و شکوه بسیار جشن گرفته می‌شود. رویداد اول پیروزی انقلاب کوبا (اول ژانویه ۱۹۵۹) است که هرساله در اولین روز سال جشن باشکوهی برگزار می‌شود که این رویداد مهم مقارن با جشن سالانه کارناوال در سانتیاگو و هاوانا است.

رویداد دوم مربوط به حمله نیروهای نظامی فیدل کاسترو به پادگان نظامی مونکادا - واقع در سانتیاگوی کوبا - در ۲۶ جولای ۱۹۵۳ است‌که‌کوبایی‌ها همه ساله در این روز جشن برگزار می‌کنند. یکی دیگر از مراسم جالب در کوبا، راهپیمایی مشعل‌ها (La marcha de las Antorchas) نام دارد که در نیمه شب ۲۷ ژانویه به انتظار ۲۸ ژانویه، سالروز تولد خوزه مارتی، قهرمان ملی کوبا و برای گرامیداشت وی برگزار می‌شود. در این مراسم همه شرکت‌کنندگان مشعل به دست از پلکان دانشگاه هاوانا راهپیمایی خود را آغاز می‌کنند. این مراسم برای اولین بار در ۲۷ ژانویه ۱۹۵۳ برگزار گردید که در آن سال دانشجویان دانشگاه هاوانا برای گرامیداشت صدمین سال تولد خوزه مارتی، قهرمان ملی کوبا، تصمیم گرفتند تا راهپیمایی خود را مشعل به دست و از پلکان مرکزی دانشگاه هاوانا آغاز کنند. دولت دیکتاتوری باتیستا، به این راه پیمایی مجوز نداد، ولی دانشجویان از انجام این راهپیمایی منصرف نشدند و برعکس، همگی بر سر مشعل‌های خود میخ زدند تا در صورت حمله ارتش باتیستا بتوانند از خود دفاع کنند، به این صورت، مشعل‌های این افراد به سلاح دفاعی مبدل شد، اگرچه ارتش به راهپیمایی کنندگان تعرض نکرد. از آن تاریخ تاکنون، راه پیمایی مشعل‌ها به یکی از زیباترین مراسم کوبا مبدل شده که همه ساله بسیاری از کوبایی‌ها مشعل به دست نیمه شب ۲۷ ژانویه از پله کان دانشگاه هاوانا راهپیمایی خود را آغاز می‌کنند و انتظار ۲۸ ژانویه که مصادف با تولد خوزه مارتی می‌باشد را می‌کشند.

یکی دیگر از جشن‌های مهم کوبا فستیوال کارناوالا (Carnaval) یا به عبارت دیگر رژه همگانی در خیابان است، که در خیابان‌های کوبا و همراه با رقص و آواز برگزار می‌شود، تاریخچه این جشن در کوبا به‌طور دقیق مشخص نیست ولی در این که برای نخستین بار در سانتیاگو کوبا برگزار شده است، اتفاق نظر وجود دارد. این جشن در هاوانا در طول سه روز برگزار می‌شود اما در شهرهای مختلف کوبا در زمان‌های متفاوتی از سال جشن گرفته می‌شود.

یکی دیگر از جشن‌ها، مراسم جشن روز کریسمس (Navidad/Nochebuena) است که در کوبا این روز تا قبل از پیروزی انقلاب کوبا، میلاد مسیح جشن گرفته می‌شد، ولی برگزاری این جشن در سال ۱۹۶۹ به دستور دولت انقلابی ممنوع شد، بنابراین روز کریسمس در سال ۱۹۶۹ از تقویم تعطیلات رسمی حذف‌گردید. اما فیدل کاسترو به درخواست پاپ ژان پل دوم، بار دیگر با برگزاری این جشن در سال ۱۹۹۷ به‌طور موقتی و در سال ۱۹۹۸ به‌طور رسمی موافقت نمود.

غذای متداولی که در کوبا به‌عنوان شام در روز کریسمس صرف می‌شود عبارت است از؛ یک خوک کباب‌شده که البته قبل از کباب کردن در موخوا [ii] مزه‌دار می‌شود، یوکا، برنج و لوبیا سفید، پلانتین [iii] ، آب‌سیب و شراب، و از خرما، فلن [iv] ، آجیل و تورون [v] برای دسر استفاده می‌شود، در ضمن در نیمه شب و لحظاتی قبل از سال تحویل ۱۲ حبه انگور به نشانه پایان سال قدیم و تحویل سال نو (۱۲ حبه به نیت ۱۲ ماه سال جدید و داشتن شانس و خوشبختی) خورده می‌شود. در ضمن اغلب در این شب دومینو بازی می‌کنند.

جشن پانزده سالگی

جشن پانزده سالگی (Quince aios) مراسمی است که در پانزده سالگی دختران برگزار می‌شود و بنا به عقیده کوبایی‌ها از جشن عروسی نیز مهم‌تر است، چرا که هر دختری فقط یکبار پانزده ساله می‌شود ولی اکثر دخترهای کوبایی بیش از یکبار ازدواج می‌کنند. این جشن معمولا در برخی از مناطق آمریکای لاتین از جمله کوبا برگزار می‌شود. این جشن تولد با سایر تولدها تفاوت دارد زیرا آن را نشانه پایان دوره کودکی و ورود به دوره بزرگسالی می‌دانند. نحوه برگزاری این جشن در کشورهای مختلف، تفاوت‌های قابل توجهی دارد، در کوبا گاهی مراسم با گروه رقص باله شامل ۱۶ زوج همراه است که در وسط میدان رقص دختر پانزده ساله با زوج خود که معمولا از دوستان صمیمی او یا دوست‌پسرش است، قرار دارد. مراسم تولد پانزده سالگی در کوبا در دهه ۷۰ بسیار محبوب بوده است، این عمل تا حدودی از طریق اسپانیا به کوبا وارد شده، اما بیشترین تاثیر از فرانسه بوده است، این مراسم معمولا در خانه بزرگی از خود خانواده دختر یا اقوامش برگزار می‌شود، با وجود این که این یک سنت است، امروزه در آمریکای لاتین و جوامع اسپانیایی و آمریکای شمالی آن را در صورت درخواست خود دختر برگزار می‌کنند.

جشن سان خوآن یا شب سان خوآن

Fiesta de San Juan o Noche de San Juan، قابل بازیابی ازhttps://www.ondacero.es/noticias/sociedad/que-hacen-hogueras-noche-san-juan-que-rituales-celebran_20230623649585109d4a8300016362c6.html

جشن سان خوآن یا شب سان خوآن (Fiesta de San Juan o Noche de San Juan) قدمت بسیاری دارد که در آن با روشن کردن آتش، فرارسیدن تابستان در نیمکره شمالی جشن گرفته می‌شود. هدف از برگزاری این مراسم دادن انرژی و نیروی بیشتر به خورشید است.

همچنین از نظر نمادشناسی، آتش مظهر پاکی و خلوص است و در افرادی که به آتش خیره می‌شوند عملکرد تطهیر و پاک‌کنندگی دارد. این جشن در بسیاری از کشورهای اروپایی و آمریکای لاتین از جمله کوبا برگزار می‌شود، در روز برگزاری این جشن اتفاق‌نظر وجود ندارد، برخی آن را در ۲۴ ژوئن و عده‌ای ۲۱ تا ۲۲ ژوئن برگزار می‌کنند، این جشن در کوبا سه قرن قدمت دارد و به سال ۱۷۲۵ برمی‌گردد، این جشن در کاماگوای (Camagiiey) کوبا پنج روز به طول می‌انجامد و در روز ۲۹ ژوئن - روز سان پدرو - عروسکی را در میدان بدویا (Bedoya) می‌سوزانند و به این ترتیب این جشن به پایان می‌رسد.

جشن عید قربان

مسلمانان کوبا عید قربان را با پیام صلح و برقراری آشتی در سراسر جهان، همچون سایر مسلمانان دنیا جشن می‌گیرند.

موسیقی

Trio Matamoro، قابل بازیابی ازhttps://www.ansoniarecords.com/trio-matamoros

زبان، موسیقی و رقص میراث فرهنگی هستند که کوبایی‌ها به‌طور مکرر آن را اظهار می‌دارند.کوبا به خاطر باله [vi] ملی‌کوبا شهرت جهانی دارد.همچنین رقص و موسیقی آفریقایی -کوبایی در سرتاسر جزیره کوبا اجرا می‌شود و از سال ۱۸۹۸ - زمانی که آمریکا به این جزیره حمله کرد - و به‌ویژه بعد از پیروزی انقلاب در ۱۹۵۹ عنوان نمادهای ملی به آن‌ها اختصاص داده شد.

ترانه‌ها و آوازها، آداب و رسوم زندگی روزمره انسان‌ها را منعکس می‌کنند، بدون شک موسیقی چشمگیرترین تاثیر را بر شخصیت مردم کوبا داشته و دارد، گفته می‌شود که مردم جزیره ریتمیک صحبت می‌کنند، رقص‌کنان راه می‌روند و با یک کلمه از یک آواز عاشق می‌شوند، موسیقی در کوبا پیشرفت بسیاری کرده است به‌طوری که در تمام دوره‌ها موسیقی ازجمله دانسون، گواخیرا (Guajira) ، سالسا و رگتون (Regueton) بخش مهمی از زندگی روزمره مردم کوبا بوده است، موسیقی کوبا (آلات موسیقی و رقص‌های آن) عمدتا ریشه اروپایی و آفریقایی دارد و در واقع تلفیقی از هر دو می‌باشد. از بین افراد مشهوری که در غنی‌شدن موسیقی کوبا نقش بسزایی داشتند می‌توان از آلبرتو ویالون (Alberto Villalon) و سیندوگارای (Sindo Garay) نام بردکه این دو تن به‌وسیله بولرو [vii] به غنی شدن موسیقی کمک بسیاری کردند. اینسولینا کارییو (Isolina Carrillo) نیز به‌وسیله بولروی معروفش به‌نام دوس گاردنیاس (Dos Gardenias) نقش مهمی را در عرصه موسیقی کوبایی بر عهده داشت.

گروه ماتامورو (Trio Matamoro): یکی از گروه‌های مهم موسیقی کوبایی است که ترانه‌های کلاسیک متعددی از خود برجای گذاشته‌اند مانند: سون د لا لوما (Son de la Loma) ، اشک‌های سیاه (Lagrimas negras) که دو نوع موسیقی کلاسیک کوبایی می‌باشند.

یکی از ترکیبات ریتمیک مهم در موسیقی سنتی کوبا سون (Son Cubano) و گوآگوآنکو (Guaguanco) است، در قرن بیستم ریتم‌های دیگری از موسیقی از محبوبیت خاصی برخوردار می‌شوند که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از: آبانرا (Habanera) ، گواراچا (Guaracha)، دانسون (Danzon) ، رومبا (Rumba) ، بولرو (Bolero) ، چاچاچا (chachacha) ، مامبو (Mambo) و پونتو(Punto) . هیپ هاپ کوبایی نوعی دیگر از موسیقی است.

گواراچا - امروزه گواراچای کوبایی با نام سالسا (Salsa) در سرتاسر دنیا شناخته شده است، در حال حاضر افراد زیادی با این ریتم موسیقی می‌رقصند. گواخیرا نوعی موسیقی است که موضوع، محتوا، ابزار و سبک آن یادآور محیط و فضای روستا می‌باشد. با گیتار نواخته می‌شود و می‌تواند به‌صورت تک‌خوانی اجرا شود. غنای این موسیقی معمولا در ستایش زیبایی‌های روستا و سبک زندگی گواخیروها (روستانشین‌ها) است.

آبانرا (Habanera) نوعی موسیقی با ریتمی‌کند، جامع و دقیق است که اصل آن کوبایی می‌باشد. این نوع موسیقی در اواخر قرن نوزدهم در کوبا شکل گرفت.

چانگویی ( Changiii) نوعی موسیقی کوبایی می‌باشد که به‌عنوان منشاء سون (Madre del Son) در نظر گرفته شده است. چانگویی ریشه در مناطق روستایی دارد و مانند سون در منطقه شرقی جزیره کوبا و در اواخر قرن نوزدهم بوجودآمد. سالسا به سبک کوبایی، کازینو (Casino) یا رقص خیابانی (De la calle) نیز نامیده می‌شود و ریشه در سون و گواراچا دارد و از سال ۱۹۶۰ در کوبا رواج یافت.

رقص ملی کوبا دانسون (Danzon) است که آن را میگل فائیلده ای پرز [viii] در سال ۱۸۷۹ خلق کرد، نام این رقص از همان دانس دسته جمعی می‌آید و با آلات‌موسیقی بادی چون فلوت، ویولون، تیمبالس همراهی می‌شود.

افزون بر این از آلات موسیقی کوبا می‌توان به گیتابیس (Bajo electrico) اشاره کرد که نوعی ساز زهی است که صدایش به‌وسیله یک تقویت‌کننده الکتریکی (آمپلی‌فایر) تقویت می‌شود. در سال ۱۹۳۰ به‌وسیله پائول توت مارک (Paul Tutmarc) ساخته شد و از حدود سال ۱۹۵۰ به بعد در موسیقی‌های راک و پاپ مورد استفاده قرار گرفت.

تعطیلات رسمی کوبا

Carlos Manuel de Cespedes، قابل بازیابی ازhttps://cubarte.cult.cu/en/about-cuban-literature/father-nation-also-poet/

کوبا از جمله کشورهایی است که تعطیلات رسمی کمی دارد، به‌طور کلی در تقویم کوبا ۷ روز تعطیل رسمی وجود دارد که عبارت‌اند از: ۱ ژانویه: سالروز پیروزی انقلاب کوبا و سال نو - انقلاب کوبا به رهبری فیدل کاسترو در سال ۱۹۵۹که حکومت کنونی کوبا را تاسیس نمود به پیروزی رسید، که این مناسبت با سال نوی کوبا مصادف شده است.

• ۱ می: روز کارگر؛
• ۲۵ جولای: روز قبل از مرحله مسلحانه در مخالفت با فولخنسیو باتیستا، با حمله به پادگان نظامی مونکادا، توسط گروهی به رهبری فیدل کاسترو در سال ۱۹۵۳؛
• ۲۶ جولای: روز ملی شورش که نیروهای نظامی فیدل کاسترو به پادگان نظامی مونکادا، واقع در سانتیاگوی کوبا حمله کردند اما با شکست مواجه شدند و کاسترو دستگیر شد و بعد از محاکمه به پانزده سال حبس محکوم شد ولی بعد از سه سال آزاد و تبعید شد؛
• ۱۰ اکتبر: روز آغاز جنگ استقلال - در چنین روزی در سال ۱۸۶۸، کارلوس مانوئل د سسپدس (Carlos Manuel de Cespedes)، ملقب به پدر وطن، مبارزه را علیه نیروهای استعماری اسپانیا به منظور استقلال کوبا آغاز نمودکه منجر به جنگ ده ساله (۱۸۶۸ - ۱۸۷۸) شد؛
• ۲۵ دسامبر: روز کریسمس.

مناسبت‌های ملی و مذهبی

Grito de Baire o Grito de Calicito، قابل بازیابی ازhttps://www.milenio.com/internacional/cuba-destacan-rol-mexicanos-lucha-dominio-espana

• ۲۸ ژانویه: سالروز تولد خوزه مارتی قهرمان ملی کوبا (۱۸۵۳)؛
• ۲۴ فوریه: جنگ استقلال کوبا که به‌نام گریتو د بایره (Grito de Baire o Grito de Calicito) شناخته شده است، این جنگ که آخرین جنگ به منظور استقلال کوبا در برابر سلطه اسپانیایی است در سال ۱۸۹۵ آغاز شد و در سال ۱۸۹۸ پایان یافت؛
• ۸ مارس: روز زن؛
• ۱۳ مارس: حمله به کاخ ریاست جمهوری هاوانا (La Habana) (۱۹۵۷)؛
• ۱۹-۱۵ آوریل: روز حمله به پلایا خیرون (عملیات خلیج خوک) یک عملیات نظامی ناموفق بود که در سال ۱۹۶۱ توسط آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا برای ساقط کردن حکومت کمونسیتی فیدل کاسترو در کوبا طراحی شده بود؛
• ۱۶ آوریل: روز میلیشیا (Miliciano) - سال ۱۹۶۱ که روز خاک‌سپاری قربانیان بمباران هوایی که مقدمه‌ای برای تجاوز مزدورانه به پلایا خیرون بود و در این روز فیدل کاسترو ویژگی سوسیالیستی انقلاب کوبا را رسما اعلام نمود؛
• ۱۹ آوریل: روز پیروزی پلایا خیرون (Playa Giron) (۱۹۶۱)؛
• ۱۶ می: روز کشاورز (Dia del Campesino) (۱۹۵۹)؛
• ۳۰ جولای: (۱۹۵۷) روز شهدای انقلاب و ترور رهبر انقلابی کوبا فرانک پائیس (Frank Pais)؛
• ۱۲ آگوست: (۱۹۳۳) روز سرنگونی حکومت ظالمانه خراردو ماچادو (Gerardo Machado y Morales) که از ۱۹۲۵ تا ۱۹۳۳ رئیس‌جمهور کوبا بود؛
• ۸ اکتبر: (۱۹۶۷) روز دستگیری و اعدام قهرمان چریکی ارنستو چه‌گوارا در بولیوی به دست نیروهای بولیویایی؛
• ۲۰ اکتبر: روز فرهنگ، در این روز در سال ۱۸۶۸ برای نخستین بار سرود ملی کوبا خوانده شد؛
• ۲۸ اکتبر: (۱۹۵۹) ناپدید شدن انقلابی بزرگ کوبا کامیلو سینفوئگوس (Camilo Cienfuegos) در حادثه سقوط هواپیما، هرساله در این روز مردم با شاخه‌های گل در ملکون کوبا حاضر می‌شوند و شاخه‌های گل را به دریا پرتاب می‌کنند؛
• ۲۷ نوامبر: (۱۸۷۱) سالروز تیرباران بی‌رحمانه ۸ تن از دانشجویان پزشکی توسط مقامات اسپانیایی؛
• ۲ دسامبر: روز نیروهای مسلح انقلابی؛
• ۷ دسامبر: روز قربانیان جنگ‌های استقلال و سالروز مرگ ژنرال آنتونیو ماسئوا (General Antonio Maceo) در سال ۱۸۹۶.

تفریحات؛ سفر و گردشگری

سواحل کوبا، قابل بازیابی ازhttps://anotherworldtour.com/destination/varadero-cuba/

نخستین توریست بین‌المللی کوبا، کریستف کلمب،کوبا را زیباترین سرزمین از نظر طبیعت زیبا و سحرانگیز معرفی کرده‌است. کوبا از گذشته یکی از کشورهای توریستی دنیا بوده است، اما در سال ۱۹۵۹ با وقوع انقلاب کمونیستی و چپ در این کشور و روی کار آمدن گرایش‌های سوسیالیستی، رابطه سیاسی و فرهنگی این کشور با کشورهای دنیا به‌ویژه ایالات‌متحده که بیشترین گردشگران را به این کشور می‌فرستاد، قطع شد، از این رو افت شدیدی در ورود گردشگران به این کشور به‌وجود آمد، با این حال این کشور در سال‌های اخیر تحرکاتی برای جذب گردشگر انجام داده است. به‌طوری که امروزه گردشگری یکی از پر رونق‌ترین فعالیت‌های اقتصادی کوبا می‌باشد. مهم‌ترین و اصلی‌ترین منبع درآمدزایی در کوبا گردشگری است که سالانه بیش از دو میلیون گردشگر دارد. کوبا به دلیل دارا بودن آب و هوای مساعد، سواحل پاک و زیبا، هزینه اقامت پایین (به‌عنوان مثال طبق آمارهای ارائه شده، (کرایه یک اتاق در آمریکا حدود ۱۴ برابر کوباست)، تنوع غذایی، سرویس‌دهی مطلوب، تاریخچه متفاوت فرهنگی و همچنین معماری باعث جذب گردشگران خارجی شده است، از طرف دیگر، کوبایی‌ها سنت دیرینه مهمان‌نوازی خود را به خوبی حفظ کرده‌اند و در برخورد با توریست‌ها کاملا آن را نشان می‌دهند. صنعت گردشگری کوبا از سال ۱۹۹۱ میلادی و از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، یکی از ارکان اقتصاد این کشور محسوب می‌شود. کوبا در ۱۰ سال گذشته سومین مقصد توریستی منطقه کاراییب نام گرفته و بیشترین گردشگران آن از کشورهای کانادا، انگلیس، ایتالیا، اسپانیا، فرانسه، آرژانتین، روسیه، مکزیک و آمریکا تشکیل می‌دهند، در سال‌های اخیر از ایران نیز تورهای طبیعت‌گردی به مقصد این کشور برگزار می‌شود.

دولت کوبا در نخستین گام برای جذب بیشتر گردشگر به این کشور و طولانی‌تر کردن زمان اقامت گردشگران، قانون ممنوعیت خرید ملک در این کشور برای خارجی‌ها را تغییر داد، از مدت‌ها پیش و با کناره‌گیری فیدل کاسترو از قدرت و واگذاری اختیاراتش به برادر کوچک‌ترش- رائول- روند اصلاحات در کوبا آغاز گردید. این امر، موجب سرازیر شدن گردشگران از سراسر جهان به این کشور شده است، اکنون بسیاری از قوانینی که ورود گردشگران خارجی را به کوبا محدود میکردند، لغو شد و همچنین قوانینی مانند استفاده از تلفن همراه، کامپیوتر و ممنوعیت ورود ساکنان این کشور به هتل‌ها؛ که از سال‌ها پیش برای مردم کوبا وجود داشتند، لغو شده‌اند.

از تفریحات کوبایی‌ها می‌توان انجام ورزش‌های مورد علاقه خود را ذکر کرد، یکی از محبوب‌ترین و رایج‌ترین ورزش‌ها در کوبا بیسبال است، به‌طوری که ورزش مورد علاقه فیدل کاسترو هم بود. سایر ورزش‌ها عبارت‌اند از: فوتبال، دو و میدانی، بوکس، بسکتبال و کشتی.

از طرف دیگر، با توجه به گرمای هوا و بهره‌مندی از سواحل زیبا در این کشور، مردم تابستان‌ها را در کنار دریا و به شنا می‌گذرانند. بازی دومینو نیز یکی دیگر از سرگرمی‌های کوبایی‌ها می‌باشد، مردم کوبا به‌خصوص عصرها تا پاسی از شب، در منزل و یا جلوی منزل خود و در فضای باز با دوستان و آشنایان به بازی دومینو مشغول می‌شوند، بسیاری دیگر نیز با رقص و پایکوبی سرگرم می‌شوند. کوبایی‌ها اعتقاد دارند که چهار نفر کافی است تا جشنی کوچک به راه بیاندازند.

نیز نگاه کنید به

فرهنگ عمومی ژاپن؛ فرهنگ عمومی سودان؛ فرهنگ عمومی زیمبابوه؛ فرهنگ عمومی سوریه؛ فرهنگ عمومی افغانستان؛ فرهنگ عمومی سنگال؛ فرهنگ عمومی کانادا؛ فرهنگ عمومی لبنان؛ فرهنگ عمومی تونس؛ فرهنگ عمومی روسیه؛ فرهنگ عمومی چین؛ فرهنگ عمومی ساحل عاج؛ فرهنگ عمومی مصر؛ فرهنگ عمومی فرانسه؛ فرهنگ عمومی اسپانیا؛ فرهنگ عمومی اوکراین؛ فرهنگ عمومی قطر؛ فرهنگ عمومی سیرالئون؛ فرهنگ عمومی اتیوپی؛ فرهنگ عمومی مالی؛ فرهنگ عمومی تاجیکستان؛ فرهنگ عمومی گرجستان؛ فرهنگ عمومی قزاقستان؛ فرهنگ عمومی بنگلادش؛ فرهنگ عمومی سریلانکا؛ فرهنگ عمومی تایلند؛ فرهنگ عمومی آرژانتین؛ فرهنگ عمومی اردن

پاورقی

[i]: Francisco López Gómora: تاری خنویس اسپانیایی (1٥11 ‑ 1٥٦٦)

[ii]: Mojo: نوعی چاشنی کوبایی است که برای مز هدارکردن استفاده می‌شود.

[iii]: Plantain: میوه ای است به نام موز سبز که اصل آن از آسیای جنوب شرقی است و در کوبا از آن تهیه غذا و همچنین دسری با همین نام استفاده می‌شود.

[iv]: Flan: نوعی کرم کارامل است.

[v]: Turrón: نوعی شیرینی است که از عسل، شکر، سفیده تخ ممرغ و بادام تهیه می‌شود،که در کشورهای آمریکای لاتین رایج است. این شیرینی شبیه گز می‌باشد.

[vi]: Ballet: رقص ورزشی و هنری‌که بنیانگذار و کارگردان هنری آن آلیسیا آلونسو است.

[vii]: Bolero: نوعی موسیقی کوبایی با ریتم کند است که همراه با رقص و آواز می‌باشد و در سایر کشورهای آمریکای لاتین نظیر مکزیک، کلمبیا، شیلی و... نیز گسترش یافت.

[viii]: Miguel Faílde y Pérez موسیقیدان کوبایی (18٥2 ‑ 1921).