جشن‌ها و سرودها در کوبا
جشن‌های برگزارشده در کوبا و همین‌طور آداب و رسوم مذهبی این کشور، بدون شک نمی‌تواند متاثر از فرهنگ بومی آن نباشد. از همین رو، آداب و رسوم اعیاد دینی و از جمله جشن های سال نو میلادی و میلاد حضرت عیسی مسیح نیز در جوامع گوناگون اندکی تفاوت دارند. به‌عنوان مثال، گرچه همه مسیحیان در باره روز میلاد مسیح با هم توافق ندارند، اما مراسم جشن‌های آن‌ها بسیار به هم شبیه است.
هر سال در کوبا دو رویداد بسیار مهم با هیاهو و شکوه بسیار جشن گرفته می‌شود. رویداد اول پیروزی انقلاب کوبا (اول ژانویه ۱۹۵۹) است که هرساله در اولین روز سال جشن باشکوهی برگزار می‌شود که این رویداد مهم مقارن با جشن سالانه کارناوال در سانتیاگو و هاوانا است.
رویداد دوم مربوط به حمله نیروهای نظامی فیدل کاسترو به پادگان نظامی مونکادا - واقع در سانتیاگوی کوبا - در ۲۶ جولای ۱۹۵۳ است‌که‌کوبایی‌ها همه ساله در این روز جشن برگزار می‌کنند. یکی دیگر از مراسم جالب در کوبا، راهپیمایی مشعل‌ها (La marcha de las Antorchas) نام دارد که در نیمه شب ۲۷ ژانویه به انتظار ۲۸ ژانویه، سالروز تولد خوزه مارتی، قهرمان ملی کوبا و برای گرامیداشت وی برگزار می‌شود. در این مراسم همه شرکت‌کنندگان مشعل به دست از پلکان دانشگاه هاوانا راهپیمایی خود را آغاز می‌کنند. این مراسم برای اولین بار در ۲۷ ژانویه ۱۹۵۳ برگزار گردید که در آن سال دانشجویان دانشگاه هاوانا برای گرامیداشت صدمین سال تولد خوزه مارتی، قهرمان ملی کوبا، تصمیم گرفتند تا راهپیمایی خود را مشعل به دست و از پلکان مرکزی دانشگاه هاوانا آغاز کنند. دولت دیکتاتوری باتیستا، به این راه پیمایی مجوز نداد، ولی دانشجویان از انجام این راهپیمایی منصرف نشدند و برعکس، همگی بر سر مشعل‌های خود میخ زدند تا در صورت حمله ارتش باتیستا بتوانند از خود دفاع کنند، به این صورت، مشعل‌های این افراد به سلاح دفاعی مبدل شد، اگرچه ارتش به راهپیمایی کنندگان تعرض نکرد. از آن تاریخ تاکنون، راه پیمایی مشعل‌ها به یکی از زیباترین مراسم کوبا مبدل شده که همه ساله بسیاری از کوبایی‌ها مشعل به دست نیمه شب ۲۷ ژانویه از پله کان دانشگاه هاوانا راهپیمایی خود را آغاز می‌کنند و انتظار ۲۸ ژانویه که مصادف با تولد خوزه مارتی می‌باشد را می‌کشند.
یکی دیگر از جشن‌های مهم کوبا فستیوال کارناوالا (Carnaval) یا به عبارت دیگر رژه همگانی در خیابان است، که در خیابان‌های کوبا و همراه با رقص و آواز برگزار می‌شود، تاریخچه این جشن در کوبا به‌طور دقیق مشخص نیست ولی در این که برای نخستین بار در سانتیاگو کوبا برگزار شده است، اتفاق نظر وجود دارد. این جشن در هاوانا در طول سه روز برگزار می‌شود اما در شهرهای مختلف کوبا در زمان‌های متفاوتی از سال جشن گرفته می‌شود.[۱]
یکی دیگر از جشن‌ها، مراسم جشن روز کریسمس (Navidad/Nochebuena) است که در کوبا این روز تا قبل از پیروزی انقلاب کوبا، میلاد مسیح جشن گرفته می‌شد، ولی برگزاری این جشن در سال ۱۹۶۹ به دستور دولت انقلابی ممنوع شد، بنابراین روز کریسمس در سال ۱۹۶۹ از تقویم تعطیلات رسمی حذف‌گردید. اما فیدل کاسترو به درخواست پاپ ژان پل دوم، بار دیگر با برگزاری این جشن در سال ۱۹۹۷ به‌طور موقتی و در سال ۱۹۹۸ به‌طور رسمی موافقت نمود.
غذای متداولی که در کوبا به‌عنوان شام در روز کریسمس صرف می‌شود عبارت است از؛ یک خوک کباب‌شده که البته قبل از کباب کردن در موخوا [ii] مزه‌دار می‌شود، یوکا، برنج و لوبیا سفید، پلانتین [iii]، آب‌سیب و شراب، و از خرما، فلن [iv]، آجیل و تورون [v] برای دسر استفاده می‌شود، در ضمن در نیمه شب و لحظاتی قبل از سال تحویل ۱۲ حبه انگور به نشانه پایان سال قدیم و تحویل سال نو (۱۲ حبه به نیت ۱۲ ماه سال جدید و داشتن شانس و خوشبختی) خورده می‌شود. در ضمن اغلب در این شب دومینو بازی می‌کنند.
جشن پانزده سالگی
جشن پانزده سالگی (Quince aios) مراسمی است که در پانزده سالگی دختران برگزار می‌شود و بنا به عقیده کوبایی‌ها از جشن عروسی نیز مهم‌تر است، چرا که هر دختری فقط یکبار پانزده ساله می‌شود ولی اکثر دخترهای کوبایی بیش از یکبار ازدواج می‌کنند. این جشن معمولا در برخی از مناطق آمریکای لاتین از جمله کوبا برگزار می‌شود. این جشن تولد با سایر تولدها تفاوت دارد زیرا آن را نشانه پایان دوره کودکی و ورود به دوره بزرگسالی می‌دانند. نحوه برگزاری این جشن در کشورهای مختلف، تفاوت‌های قابل توجهی دارد، در کوبا گاهی مراسم با گروه رقص باله شامل ۱۶ زوج همراه است که در وسط میدان رقص دختر پانزده ساله با زوج خود که معمولا از دوستان صمیمی او یا دوست‌پسرش است، قرار دارد. مراسم تولد پانزده سالگی در کوبا در دهه ۷۰ بسیار محبوب بوده است، این عمل تا حدودی از طریق اسپانیا به کوبا وارد شده، اما بیشترین تاثیر از فرانسه بوده است، این مراسم معمولا در خانه بزرگی از خود خانواده دختر یا اقوامش برگزار می‌شود، با وجود این که این یک سنت است، امروزه در آمریکای لاتین و جوامع اسپانیایی و آمریکای شمالی آن را در صورت درخواست خود دختر برگزار می‌کنند.
جشن سان خوآن یا شب سان خوآن
جشن سان خوآن یا شب سان خوآن (Fiesta de San Juan o Noche de San Juan) قدمت بسیاری دارد که در آن با روشن کردن آتش، فرارسیدن تابستان در نیمکره شمالی جشن گرفته می‌شود. هدف از برگزاری این مراسم دادن انرژی و نیروی بیشتر به خورشید است.
همچنین از نظر نمادشناسی، آتش مظهر پاکی و خلوص است و در افرادی که به آتش خیره می‌شوند عملکرد تطهیر و پاک‌کنندگی دارد. این جشن در بسیاری از کشورهای اروپایی و آمریکای لاتین از جمله کوبا برگزار می‌شود، در روز برگزاری این جشن اتفاق‌نظر وجود ندارد، برخی آن را در ۲۴ ژوئن و عده‌ای ۲۱ تا ۲۲ ژوئن برگزار می‌کنند.
این جشن در کوبا سه قرن قدمت دارد و به سال ۱۷۲۵ برمی‌گردد، این جشن در کاماگوای (Camagiiey) کوبا پنج روز به طول می‌انجامد و در روز ۲۹ ژوئن - روز سان پدرو - عروسکی را در میدان بدویا (Bedoya) می‌سوزانند و به این ترتیب این جشن به پایان می‌رسد[۲].
جشن عید قربان
مسلمانان کوبا عید قربان را با پیام صلح و برقراری آشتی در سراسر جهان، همچون سایر مسلمانان دنیا جشن می‌گیرند[۳].
نیز نگاه کنید به
جشن‌ها و سرودها در ژاپن؛ جشن‌ها و سرودها در روسیه؛ جشن‌ها و سرودها در کانادا؛ جشن ها و مراسم سنتی مصر؛ جشن ها و فستیوال های چينی؛ جشن‌ها و سرودها در تونس؛ جشن‌ها و سرودها در سنگال؛ جشن‌ها و سرودها در آرژانتین؛ جشن‌ها و سرودها در فرانسه؛ جشن ها و سرودها در ساحل عاج؛ جشن‌ها و سرودها در تایلند؛ جشن‌ها و سرودها در اسپانیا؛ جشن ها و سرودها در اردن؛ جشن‌ها و سرودها در اتیوپی؛ جشن‌ها و سرودها در سیرالئون؛ جشن‌ها و سرودها در قطر؛ جشن ها و سرودها در مالی
پاورقی
[ii]: Mojo: نوعی چاشنی کوبایی است که برای مز هدارکردن استفاده می‌شود.
[iii]: Plantain: میوه ای است به نام موز سبز که اصل آن از آسیای جنوب شرقی است و در کوبا از آن تهیه غذا و همچنین دسری با همین نام استفاده می‌شود.
[iv]: Flan: نوعی کرم کارامل است.
[v]: Turrón: نوعی شیرینی است که از عسل، شکر، سفیده تخ ممرغ و بادام تهیه می‌شود،که در کشورهای آمریکای لاتین رایج است. این شیرینی شبیه گز می‌باشد.
کتابشناسی
- ↑ Freire Díaz, J. (2010). Historia de los municipios de Cuba. La Moderna Poesía, In, P67
- ↑ Gac- Artigas, P. (2010). Hoja de ruta, cultura y civilización de Latinoamérica. Academic Press ENE, P112
- ↑ حق‌روستا، مریم (1397). جامعه و فرهنگ کوبا. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص254-258.