چیانگ و کمینترن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در جهان غرب و [[روسیه|اتحاد جماهیر شوروی]]، [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]] به«ژنرال سرخ» مشهور بود. | در جهان غرب و [[روسیه|اتحاد جماهیر شوروی]]، [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]] به«ژنرال سرخ» مشهور بود. | ||
در راهپیمایی روز کارگر در میدان سرخ مسکو، عکس [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]] در کنار تصاویر لنین و استالین حمل می شد. وی به خاطر متحد ساختن و تحت کنترل درآوردن سرزمین [[چین]] و پایان دادن به ملوک الطوایفی جنگ سالاران در این کشور، در [[آمریکا]] و جهان غرب نیز | در راهپیمایی روز کارگر در میدان سرخ مسکو، عکس [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]] در کنار تصاویر لنین و استالین حمل می شد. وی به خاطر متحد ساختن و تحت کنترل درآوردن سرزمین [[چین]] و پایان دادن به ملوک الطوایفی جنگ سالاران در این کشور، در [[آمریکا]] و جهان غرب نیز وجهه‌ی خوبی یافته بود. | ||
ولی در 12آوریل1927، به خاطر اختلافاتی که با [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست ها]] و جناح چپ [[تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو|حزب کومین تانگ]] پیدا کرد، تمام [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|هواداران کمونیستی]] و افراد چپگرای مخالف خود را از [[تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو|حزب کومین تانگ]] و دولت پاکسازی و هزاران نفر از آنها را در [[شانگهای]] و سرتاسر کشور قتل عام کرد که این دوران به«ترور سفید» مشهور است. | ولی در 12آوریل1927، به خاطر اختلافاتی که با [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست ها]] و جناح چپ [[تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو|حزب کومین تانگ]] پیدا کرد، تمام [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|هواداران کمونیستی]] و افراد چپگرای مخالف خود را از [[تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو|حزب کومین تانگ]] و دولت پاکسازی و هزاران نفر از آنها را در [[شانگهای]] و سرتاسر کشور قتل عام کرد که این دوران به«ترور سفید» مشهور است. | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
گفته می شود که تنها در [[شانگهای]] 12هزار نفر، عمدتا [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست]]، کشته شدند. | گفته می شود که تنها در [[شانگهای]] 12هزار نفر، عمدتا [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست]]، کشته شدند. | ||
این کشتار موجب فرار رهبران و [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|فعالان کمونیستی]]<nowiki/>از شهرها و پناه بردن آنان به مناطق دور افتاده ی روستایی که [[تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو|حزب کومین تانگ]] در آنجا از نفوذ کمتری برخوردار بود،گردید. در چنین شرایطی بود که | این کشتار موجب فرار رهبران و [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|فعالان کمونیستی]]<nowiki/>از شهرها و پناه بردن آنان به مناطق دور افتاده ی روستایی که [[تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو|حزب کومین تانگ]] در آنجا از نفوذ کمتری برخوردار بود،گردید. در چنین شرایطی بود که رابطه‌ی [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]] با نماینده‌ی کمینترن نیز قطع گردید<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی]، جلد 1، ص.185-186.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ]]؛ [[تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۸
در جهان غرب و اتحاد جماهیر شوروی، چیانگ به«ژنرال سرخ» مشهور بود.
در راهپیمایی روز کارگر در میدان سرخ مسکو، عکس چیانگ در کنار تصاویر لنین و استالین حمل می شد. وی به خاطر متحد ساختن و تحت کنترل درآوردن سرزمین چین و پایان دادن به ملوک الطوایفی جنگ سالاران در این کشور، در آمریکا و جهان غرب نیز وجهه‌ی خوبی یافته بود.
ولی در 12آوریل1927، به خاطر اختلافاتی که با کمونیست ها و جناح چپ حزب کومین تانگ پیدا کرد، تمام هواداران کمونیستی و افراد چپگرای مخالف خود را از حزب کومین تانگ و دولت پاکسازی و هزاران نفر از آنها را در شانگهای و سرتاسر کشور قتل عام کرد که این دوران به«ترور سفید» مشهور است.
گفته می شود که تنها در شانگهای 12هزار نفر، عمدتا کمونیست، کشته شدند.
این کشتار موجب فرار رهبران و فعالان کمونیستیاز شهرها و پناه بردن آنان به مناطق دور افتاده ی روستایی که حزب کومین تانگ در آنجا از نفوذ کمتری برخوردار بود،گردید. در چنین شرایطی بود که رابطه‌ی چیانگ با نماینده‌ی کمینترن نیز قطع گردید[۱].
نیز نگاه کنید به
مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ؛ تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی، جلد 1، ص.185-186.