تاریخچه ی رادیو در چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
نخستین ایستگاه رادیویی که توسط یک فرد چینی راه اندازی شد، متعلق به شرکت سون سون ( Sun Sun) بود که در ماه مارس سال1927 در ساختمان این شرکت کار خود را آغاز کرد. این ایستگاه روزانه 6ساعت برنامه پخش می کرد. پخش برنامه ی این ایستگاه نیز پس از دو سال و نیم فعالیت متوقف شد.<ref>سابقی، علی محمد(1392). | [[نخستین ایستگاه رادیویی دولتی در چین|نخستین ایستگاه پخش برنامه های رادیویی در چین]]، در تاریخ23 ژانویه ی سال 1923 میلادی توسط یک روزنامه نگار آمریکایی به نام اوسبُرن (E.G. Osborn) در شهر [[شانگهای]] راه اندازی شد. از این ایستگاه هر شب یک ساعت برنامه که عمدتا شامل موسیقی و کمی هم اخبار داخلی و خارجی بود پخش می شد که افزون بر [[شانگهای]] در برخی از شهرهای مهم دیگر نیز شنیده می شد. | ||
مؤسس این ایستگاه، سپس با همکاری یکی از تجار محلی اقدام به وارد کردن دستگاه های رادیوی ساخت [[آمریکا]] برای مشتریان نمود که در مدت اندکی بیش از 500 دستگاه [[رادیو در چین|رادیو]] به فروش رفته و مورد استقبال مردم واقع شد. این ایستگاه صرفا چند ماه به کار خود ادامه داده و به خاطر کمبود منابع [[مالی]] فعالیت آن متوقف گردید. | |||
به دنبال این حادثه دومین ایستگاه رادیویی در 15ماه مه سال1924 یک شرکت دیگر آمریکایی به نام کارول (Carol) با همکاری یک روزنامه ی محلی به نام شِن بائو (Shen Bao) فعالیت خود را آغاز کرد و با ایجاد شبکه ای از استودیوها در سطح شهر [[شانگهای]]، برنامه های تولیدی این استودیوها را پخش می کرد. تا این سال دولت [[چین]] قانون و مقررات خاصی برای [[نخستین ایستگاه رادیویی دولتی در چین|تأسیس ایستگاه های رادیویی]] توسط بخش خصوصی تدوین نکرده بود. لذا، در ماه اوت سال1924 نخستین قانون راه اندازی [[نخستین ایستگاه رادیویی دولتی در چین|ایستگاه های رادیویی]] از سوی دولت تصویب و برای اجرا در اختیار متقاضیان قرار گرفت. | |||
[[نخستین ایستگاه رادیویی دولتی در چین|نخستین ایستگاه رادیویی]] که توسط یک فرد چینی راه اندازی شد، متعلق به شرکت سون سون ( Sun Sun) بود که در ماه مارس سال1927 در ساختمان این شرکت کار خود را آغاز کرد. این ایستگاه روزانه 6ساعت برنامه پخش می کرد. پخش برنامه ی این ایستگاه نیز پس از دو سال و نیم فعالیت متوقف شد.<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1307-1308</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین]]؛ [[رسانه ها و مطبوعات در چین]]؛ [[رادیو در چین]] | |||
= کتابشناسی = | = کتابشناسی = | ||
<references /> | |||
[[رده:رادیو و تلویزیون]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۷
نخستین ایستگاه پخش برنامه های رادیویی در چین، در تاریخ23 ژانویه ی سال 1923 میلادی توسط یک روزنامه نگار آمریکایی به نام اوسبُرن (E.G. Osborn) در شهر شانگهای راه اندازی شد. از این ایستگاه هر شب یک ساعت برنامه که عمدتا شامل موسیقی و کمی هم اخبار داخلی و خارجی بود پخش می شد که افزون بر شانگهای در برخی از شهرهای مهم دیگر نیز شنیده می شد.
مؤسس این ایستگاه، سپس با همکاری یکی از تجار محلی اقدام به وارد کردن دستگاه های رادیوی ساخت آمریکا برای مشتریان نمود که در مدت اندکی بیش از 500 دستگاه رادیو به فروش رفته و مورد استقبال مردم واقع شد. این ایستگاه صرفا چند ماه به کار خود ادامه داده و به خاطر کمبود منابع مالی فعالیت آن متوقف گردید.
به دنبال این حادثه دومین ایستگاه رادیویی در 15ماه مه سال1924 یک شرکت دیگر آمریکایی به نام کارول (Carol) با همکاری یک روزنامه ی محلی به نام شِن بائو (Shen Bao) فعالیت خود را آغاز کرد و با ایجاد شبکه ای از استودیوها در سطح شهر شانگهای، برنامه های تولیدی این استودیوها را پخش می کرد. تا این سال دولت چین قانون و مقررات خاصی برای تأسیس ایستگاه های رادیویی توسط بخش خصوصی تدوین نکرده بود. لذا، در ماه اوت سال1924 نخستین قانون راه اندازی ایستگاه های رادیویی از سوی دولت تصویب و برای اجرا در اختیار متقاضیان قرار گرفت.
نخستین ایستگاه رادیویی که توسط یک فرد چینی راه اندازی شد، متعلق به شرکت سون سون ( Sun Sun) بود که در ماه مارس سال1927 در ساختمان این شرکت کار خود را آغاز کرد. این ایستگاه روزانه 6ساعت برنامه پخش می کرد. پخش برنامه ی این ایستگاه نیز پس از دو سال و نیم فعالیت متوقف شد.[۱]
نیز نگاه کنید به
رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین؛ رسانه ها و مطبوعات در چین؛ رادیو در چین
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1307-1308