سیاستگذاری فرهنگی سوریه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''مسائل و اولویت های کلیدی سیاستهای فرهنگی سوریه''' '''سیاستهای فرهنگی سوریه''' در آخرین برنامه پنج ساله (2006-2010)، 3 هدف کلی را دنبال میکند: 1. ترویج میراث فرهنگی ملموس و ناملموس سوریه و همچنین هنرهای سنتی 2. توسعه تولیدات فرهنگی و سرمایه گذار...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سیاستهای فرهنگی سوریه''' در آخرین برنامه پنج ساله (2006-2010)، 3 هدف کلی را دنبال | |||
'''سیاستهای فرهنگی سوریه''' در آخرین برنامه پنج ساله (2006-2010)، 3 هدف کلی را دنبال می کند: | |||
1. ترویج میراث فرهنگی ملموس و ناملموس سوریه و همچنین هنرهای سنتی | 1. ترویج میراث فرهنگی ملموس و ناملموس سوریه و همچنین هنرهای سنتی | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
3. اتخاذ رویکرد «فرهنگ برای همه»؛ مثل گسترش فرهنگ گفتگو و معرفی فرهنگ عرب | 3. اتخاذ رویکرد «فرهنگ برای همه»؛ مثل گسترش فرهنگ گفتگو و معرفی فرهنگ عرب | ||
همان طور که پیشتر بیان شد، الگوی غالب در سیاستهای فرهنگی سوریه، مدل سوسیالیستی خاصی است؛ یعنی مطلقاً دولتی نیست. دولت از طریق شبکه‌ای از نهادها که همه جنبه‌های زندگی فرهنگی را پوشش می‌دهد، نقش اساسی در پرورش فرهنگ خود ایفا | همان طور که پیشتر بیان شد، الگوی غالب در سیاستهای فرهنگی سوریه، مدل سوسیالیستی خاصی است؛ یعنی مطلقاً دولتی نیست. دولت از طریق شبکه‌ای از نهادها که همه جنبه‌های زندگی فرهنگی را پوشش می‌دهد، نقش اساسی در پرورش فرهنگ خود ایفا می کند. مقامات ارشد مستقیماً بر فعالیت‌های فرهنگی نظارت می کنند و اغلب خودشان برای کارآفرینی دست به ابتکار عمل می‌زنند. | ||
اگرچه دولت بازیگر اصلی در بخش عمومی است؛ اما دیگر تنها بازیگر نیست. جامعه مدنی و بخش خصوصی در تولید فعالاند. این امر منجر به رویکردی موازی شده است که می توان آن را «مدل حمایتی» نامید.<ref>شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[مدیریت فرهنگی سوریه]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۸
سیاستهای فرهنگی سوریه در آخرین برنامه پنج ساله (2006-2010)، 3 هدف کلی را دنبال می کند:
1. ترویج میراث فرهنگی ملموس و ناملموس سوریه و همچنین هنرهای سنتی
2. توسعه تولیدات فرهنگی و سرمایه گذاری برای جنبش فرهنگی
3. اتخاذ رویکرد «فرهنگ برای همه»؛ مثل گسترش فرهنگ گفتگو و معرفی فرهنگ عرب
همان طور که پیشتر بیان شد، الگوی غالب در سیاستهای فرهنگی سوریه، مدل سوسیالیستی خاصی است؛ یعنی مطلقاً دولتی نیست. دولت از طریق شبکه‌ای از نهادها که همه جنبه‌های زندگی فرهنگی را پوشش می‌دهد، نقش اساسی در پرورش فرهنگ خود ایفا می کند. مقامات ارشد مستقیماً بر فعالیت‌های فرهنگی نظارت می کنند و اغلب خودشان برای کارآفرینی دست به ابتکار عمل می‌زنند.
اگرچه دولت بازیگر اصلی در بخش عمومی است؛ اما دیگر تنها بازیگر نیست. جامعه مدنی و بخش خصوصی در تولید فعالاند. این امر منجر به رویکردی موازی شده است که می توان آن را «مدل حمایتی» نامید.[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)