خط آرامی در افغانستان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[خط ژاپنی]]؛ [[خط روسی]]؛ [[خط چینی]]؛ [[خط سنگالی]]؛ [[زبان و خط کوبایی]]؛ [[زبان و خط تونسی]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
[[رده:خط و خوشنویسی فارسی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۹
پس از خط میخی، خط آرامی رایج بوده است. این خط از فینیقی‌ها گرفته شده بود و مدت‌ها در ایران و نیز سرزمین افغانستان استفاده می‌شد. خط آرامی مبنای خط پهلوی بوده است. آرامی‌ها مردمی از نژاد سامی بودند و در جنوب فلسطین، سواحل رود اردن و بحرالمیت ساکن بودند و به تجارت اشتغال داشتند. بعد از دوران هخامنشی
«برای نوشتن زبان‌های ایرانی میانه خط‌هایی در ایران به‌کار می‌رفت‌که همه از اصل «خط» آرامی مشتق و منشعب شده بود».[۱]
مانند خط خوارزمی که از اصل آرامی گرفته شده بود. در تاکسیلا، از مراکز باستان تمدن‌گندهارا و لمپاکا (یا لغمان)، کتیبه‌هایی به خط آرامی پیدا شده است.[۲]
نیز نگاه کنید به
خط ژاپنی؛ خط روسی؛ خط چینی؛ خط سنگالی؛ زبان و خط کوبایی؛ زبان و خط تونسی
کتابشناسی
- ↑ ناتل‌خانلری، پرویز (1350)، تاریخ زبان فارسی. انتشارات بنیاد فرهنگ ایران، جلد اول ،ص 287.
- ↑ علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص 137-138.