عضویت مائو تسه تونگ در حزب کمونیست: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:Index(32).jpg|بندانگشتی|تصویر [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو تسه تونگ]]. قابل بازیابی از https://ihistory.ifeng.com/50077557/news.shtml]]
[[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] [[چین]] در سال 1921در [[شانگهای]] تأسیس و سازماندهی شد، و [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] از همان ابتدا به عضویت این حزب در آمد. وی در نخستین کنفرانس ملی حزب حضور یافت و دو سال بعد و در سومین کنفرانس ملی به عنوان یکی از پنج کمیسر کمیته ­ی مرکزی حزب انتخاب شد. در دوران همکاری میان [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] و [[تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو|حزب کومین ­تانگ]]، وی برای سازماندهی شاخه‌ی خونَن [[تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو|کومین ­تانگ]] در منطقه‌ی خونَن به این شهر بازگشت.


[[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] [[چین]] در سال 1921در [[شانگهای]] تأسیس و سازماندهی شد، و [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] از همان ابتدا به عضویت این حزب در آمد. وی در نخستین کنفرانس ملی حزب حضور یافت و دو سال بعد و در سومین کنفرانس ملی به عنوان یکی از پنج کمیسر کمیته ­ی مرکزی حزب انتخاب شد. در دوران همکاری میان [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] و حزب کومین­تانگ، وی برای سازماندهی شاخه­ ی خونَن کومین­تانگ در منطقه ­ی خونَن به این شهر بازگشت. مائو در سال1924 به عنوان عضو علی ­البدل کمیته ­ی اجرایی کومین­تانگ انتخاب و همزمان فعالانه برای گسترش فعالیت­ های [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] هم تلاش می­کرد. وی مدتی هم برای گسترش فعالیت­ های حزبی و تشكیل بخش پیشرو حزب به شانگهای که مرکز فعالیت نیروهای کمونیست بود رفت. با آغاز مشکلات حزب در شانگهای وی به خانه­ی پدری بازگشت ولی با آغاز شورش­هایی در [[شانگهای]] و گوانگجو بار دیگر فعالیت­های سیاسی خود را از سر گرفت و در سفری به گوانگجو برای برگزاری دومین نشست حزب کومین­تانگ با این حزب همکاری و به عنوان مسئول تبلیغات حزب گمارده شد.
=== عضویت [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] در [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] ===
[[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] در سال1924 به عنوان عضو علی­ البدل [[تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو|کمیته ­ی اجرایی کومین ­تانگ]] انتخاب و همزمان فعالانه برای گسترش فعالیت­ های [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] هم تلاش می­ کرد. وی مدتی هم برای گسترش فعالیت­ های حزبی و تشکیل بخش پیشرو حزب به [[شانگهای]] که مرکز فعالیت [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|نیروهای کمونیست]] بود رفت. با آغاز مشکلات حزب در [[شانگهای]] وی به خانه‌ی پدری بازگشت ولی با آغاز شورش ­هایی در [[شانگهای]] و گوانگ جو بار دیگر فعالیت­ های سیاسی خود را از سر گرفت و در سفری به گوانگ جو برای برگزاری دومین نشست [[تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو|حزب کومین ­تانگ]] با این حزب همکاری و به عنوان مسئول تبلیغات حزب گمارده شد.
[[پرونده:Images (5).jpg|بندانگشتی|مائو و استالین. قابل بازیابی از https://gadtb.com/fa/%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B5%D9%85%D8%AF%D9%BE%D9%88%D8%B1-%D9%BE%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%A7%D9%88%D9%84-%D9%88-%D8%AC%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C/]]
در سال1925، دکتر [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات­ سِن]] فوت کرد و [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ کای­شِک]] رهبری حکومت [[چین]] را بر عهده گرفت. دیدگاه ­های وی با [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]]  مغایر بود. سال بعد [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]] کنترل ارتش را نیز در اختیار گرفت و در سال 1927، به خاطر اختلافاتی که پیش آمد، [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|عوامل کمونیستی]] را از دولت و ارتش پاکسازی کرده و برخی را نیز زندانی نمود. براساس برخی از آمارها، در درگیری میان [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] و دولت ملی طی سال­ های 1926تا1927، به دلیل قتل عام [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست­ ها]] توسط ارتش و پلیس مخفی [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ کای­شِک]]، تعداد اعضای این حزب از حدود58هزار نفر به 10هزار نفر کاهش یافت<ref name=":0">وردی نژاد، فریدون و دیگران(1390).اژدهای شکیبا، چینِ دیروز، امروز و فردا. تهران:انتشارات اطلاعات. چاپ دوم.</ref>. در همین ایام [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] برای حضور در اجلاس اضطراری [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] به ووخَن رفته و در آن­جا گزارشی از وضعیت قیام کشاورزان خونَن ارایه کرد که این گزارش(Report on the Peasant Movment in Hunan)مبنایی برای تئوری­ های انقلابی وی در سال­ های بعد شد.


در سال1925، دكتر سون یات­ سِن فوت کرد و چیانگ كای­شِك رهبری حكومت چین را بر عهده گرفت. دیدگاه­های وی با سون یات سِن  مغایر بود. سال بعد چیانگ كنترل ارتش را نیز در اختیار گرفت و در سال 1927، به خاطر اختلافاتی که پیش آمد، عوامل كمونیستی را از دولت و ارتش پاكسازی كرده و برخی را نیز زندانی نمود. براساس برخی از آمارها، در درگیری میان حزب کمونیست و دولت ملی طی سال­های 1926تا1927، به دلیل قتل عام کمونیست­ها توسط ارتش و پلیس مخفی چیانگ کای­شِک، تعداد اعضای این حزب از حدود58هزار نفر به 10هزار نفر کاهش یافت (وردی نژاد، 1390) در همین ایام مائو برای حضور در اجلاس اضطراری حزب کمونیست به ووخَن رفته و در آن­جا گزارشی از وضعیت قیام کشاورزان خونَن ارایه کرد که این گزارش[v] مبنایی برای تئوری­های انقلابی وی در سال­های بعد شد.
پس از برخورد [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]] با [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]]، حزب اقدام به راه اندازی گروه ­های پارتیزانی نموده و [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] در این حرکت نقش مؤثری داشت. وی برای به دست آوردن پیروزی در مقابل نیروهای ملی، راهبردی را تعیین کرد که دارای سه مرحله بود:


پس از برخورد چیانگ با حزب كمونیست، حزب اقدام به راه اندازی گروه­های پارتیزانی نموده و مائو در این حركت نقش مؤثری داشت. وی برای به دست آوردن پیروزی در مقابل نیروهای ملی، راهبردی را تعیین کرد که دارای سه مرحله بود: نخست، برخورداری از یک ارتش دهقانی که از قدرت و تحرک کافی به منظور درگیری­های نظامی طولانی مدت برخوردار است. دوم، تحت کنترل درآوردن سرزمینی استراتژیک برای استقرار و انجام عملیات نظامی. و سوم، ایجاد گروه خود کفایی اقتصادی در مناطق تحت کنترل ارتش سرخ برای فراهم سازی نیرو و تجهیزات جهت درگیری­های نظامی (وردی نژاد، 1390)  وی با ایجاد جمهوری شورایی چین در منطقه­ی خونَن به هر سه هدف خود دست یافته بود.
نخست، برخورداری از یک ارتش دهقانی که از قدرت و تحرک کافی به منظور درگیری­ های نظامی طولانی مدت برخوردار است.  
 
دوم، تحت کنترل درآوردن سرزمینی استراتژیک برای استقرار و انجام عملیات نظامی.  
 
و سوم، ایجاد گروه خود کفایی اقتصادی در مناطق تحت کنترل ارتش سرخ برای فراهم سازی نیرو و تجهیزات جهت درگیری­ های نظامی<ref name=":0" />.
 
وی با ایجاد جمهوری شورایی [[چین]] در منطقه‌ی خونَن به هر سه هدف خود دست یافته بود<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی]، جلد 1، ص.202-204.</ref>.
 
== نیز نگاه کنید به ==
[[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین]]
 
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۲

تصویر مائو تسه تونگ. قابل بازیابی از https://ihistory.ifeng.com/50077557/news.shtml

حزب کمونیست چین در سال 1921در شانگهای تأسیس و سازماندهی شد، و مائو از همان ابتدا به عضویت این حزب در آمد. وی در نخستین کنفرانس ملی حزب حضور یافت و دو سال بعد و در سومین کنفرانس ملی به عنوان یکی از پنج کمیسر کمیته ­ی مرکزی حزب انتخاب شد. در دوران همکاری میان حزب کمونیست و حزب کومین ­تانگ، وی برای سازماندهی شاخه‌ی خونَن کومین ­تانگ در منطقه‌ی خونَن به این شهر بازگشت.

عضویت مائو در حزب کمونیست

مائو در سال1924 به عنوان عضو علی­ البدل کمیته ­ی اجرایی کومین ­تانگ انتخاب و همزمان فعالانه برای گسترش فعالیت­ های حزب کمونیست هم تلاش می­ کرد. وی مدتی هم برای گسترش فعالیت­ های حزبی و تشکیل بخش پیشرو حزب به شانگهای که مرکز فعالیت نیروهای کمونیست بود رفت. با آغاز مشکلات حزب در شانگهای وی به خانه‌ی پدری بازگشت ولی با آغاز شورش ­هایی در شانگهای و گوانگ جو بار دیگر فعالیت­ های سیاسی خود را از سر گرفت و در سفری به گوانگ جو برای برگزاری دومین نشست حزب کومین ­تانگ با این حزب همکاری و به عنوان مسئول تبلیغات حزب گمارده شد.

مائو و استالین. قابل بازیابی از https://gadtb.com/fa/%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B5%D9%85%D8%AF%D9%BE%D9%88%D8%B1-%D9%BE%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%A7%D9%88%D9%84-%D9%88-%D8%AC%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C/

در سال1925، دکتر سون یات­ سِن فوت کرد و چیانگ کای­شِک رهبری حکومت چین را بر عهده گرفت. دیدگاه ­های وی با سون یات سِن  مغایر بود. سال بعد چیانگ کنترل ارتش را نیز در اختیار گرفت و در سال 1927، به خاطر اختلافاتی که پیش آمد، عوامل کمونیستی را از دولت و ارتش پاکسازی کرده و برخی را نیز زندانی نمود. براساس برخی از آمارها، در درگیری میان حزب کمونیست و دولت ملی طی سال­ های 1926تا1927، به دلیل قتل عام کمونیست­ ها توسط ارتش و پلیس مخفی چیانگ کای­شِک، تعداد اعضای این حزب از حدود58هزار نفر به 10هزار نفر کاهش یافت[۱]. در همین ایام مائو برای حضور در اجلاس اضطراری حزب کمونیست به ووخَن رفته و در آن­جا گزارشی از وضعیت قیام کشاورزان خونَن ارایه کرد که این گزارش(Report on the Peasant Movment in Hunan)مبنایی برای تئوری­ های انقلابی وی در سال­ های بعد شد.

پس از برخورد چیانگ با حزب کمونیست، حزب اقدام به راه اندازی گروه ­های پارتیزانی نموده و مائو در این حرکت نقش مؤثری داشت. وی برای به دست آوردن پیروزی در مقابل نیروهای ملی، راهبردی را تعیین کرد که دارای سه مرحله بود:

نخست، برخورداری از یک ارتش دهقانی که از قدرت و تحرک کافی به منظور درگیری­ های نظامی طولانی مدت برخوردار است.

دوم، تحت کنترل درآوردن سرزمینی استراتژیک برای استقرار و انجام عملیات نظامی.

و سوم، ایجاد گروه خود کفایی اقتصادی در مناطق تحت کنترل ارتش سرخ برای فراهم سازی نیرو و تجهیزات جهت درگیری­ های نظامی[۱].

وی با ایجاد جمهوری شورایی چین در منطقه‌ی خونَن به هر سه هدف خود دست یافته بود[۲].

نیز نگاه کنید به

مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین

کتابشناسی

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ وردی نژاد، فریدون و دیگران(1390).اژدهای شکیبا، چینِ دیروز، امروز و فردا. تهران:انتشارات اطلاعات. چاپ دوم.
  2. ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی، جلد 1، ص.202-204.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=عضویت_مائو_تسه_تونگ_در_حزب_کمونیست&oldid=61736»