قانون سائزپنیا و برقراری دموکراسی در آرژانتین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
از این سال تا 1912 که انتخابات برگزار گردید، کشور دست به گریبان مشکلات اقتصادی بود که جامعه را به حدّ انفجار رسانده بود. در انتخابات این سال روکه سائز پنیا (Roque saez peña) به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شد. وی اصلاحات عمیق سیاسی و اقتصادی را در دستور کار قرار داد امّا تنها موفّق به تصویب قانون جدید انتخابات شد که در آن رأی مخفی پذیرفته شده و رأی دادن برای اشخاص واجد شرایط (18 سال تمام) اجباری شده بود. امّا وی در انجام اصلاحات اقتصادی موفّق نبود و به دلیل بیماری از قدرت کناره‌گیری کرد. برگزاری انتخابات سراسری با قانون جدید انتخابات، منجر به کنار رفتن کامل الیگارشی حاکم از قدرت و پیروزی حزب رادیکال به رهبری «هیپولیتو ایریگوین» (Hipolito Irigoyen) در انتخابات شد. از این تاریخ تا 14 سال بعد قدرت در دست همین حزب باقی ماند. این دوره هم‌زمان با تحوّلات مهمّی در صحنه‌ی جهانی از جمله وقوع جنگ جهانی اوّل بود که [[آرژانتین]] در آن بی‌طرف ماند<ref>Romero, L (2011). Breve Historia Contemporano de la Argentina, 2a ed.a8a reimp, Buenos Aires: Fondo de Cultura Economica. P15.</ref>. | |||
با به قدرت رسیدن ایریگوئن به عنوان رئیس دولت ملّى، حزب رادیکال اصول اساسى خود را به مرحله‌ی اجرا درآورد. به همین خاطر درست در زمانى که اروپا درگیر جنگ جهانى اوّل بود، ایریگوئن در بعد خارجى، اصولى چون ضرورت تشکیل جامعه‌ی ملل، استقلال کشورها، برابرى ملّت‌ها و احترام به اصول و ارزش‌هاى انسانى را مطرح ساخت. در بعد داخلى نیز در سال ۱۹۱۸، دولت وى در خصوص مسائل اجتماعى با انجام یک اقدام مهم طرح اصلاح دانشگاه‌ها را مطرح نمود که اجازه‌ی انجام اصلاحات عمیق و تعبیه‌ی یک سیستم جدید به شیوه‌ی سیستم کنونى در نظام دانشگاهى کشور را مى‌داد<ref name=":3">Romero, L (2011). Breve Historia Contemporano de la Argentina, 2a ed.a8a reimp, Buenos Aires: Fondo de Cultura Economica. P16.</ref>. | |||
در زمینه‌ی کشاورزى دولت رادیکال ایریگوین کنترل کیفیت صادرات کشاورزى و دادن تضمین‌هاى لازم به تولیدکنندگان را در پیش گرفت که باعث ارائه‌ی محصولات با کیفیت بالا و قیمت پایین شد و بالأخره در ابعاد اقتصادى در سال ۱۹۲۲ دولت رادیکال کمپانى‌هاى نفتى فدرال (Y.P.F ـ Federal Oil Fields) را پایه‌گذارى که به موجب آن ذخایر نفتى و انرژى‌زاى کشور در نهایت تحت سرپرستى و کنترل دولت ملّى قرار مى‌گرفت. | |||
در | حزب رادیکال در واقع نماینده‌ی گروه‌های جدید شهری و گروه‌های صنعتی در مقابل احزاب محافظه‌کار بود. اگرچه حزب فوق در طول این مدّت در عمل به تعهّدات انتخاباتی خود ناکام ماند امّا طبقه‌ی متوسّط جامعه که خود موجب پیروزی حزب مزبور شده بودند و علی‌رغم نارضایتی از عملکرد آن‌ها، در دو دور بعد انتخابات نیز به آن‌ها رأی دادند، در واقع آنه از بیم ورود کشور به یک سیکل نظامی به ادامه‌ی حکومت رادیکال‌ها متمایل‌تر بودند. در زمانی که حکومت نظامیان، حرکت غالب در سایر کشورهای آمریکای لاتین بود، در [[آرژانتین]] از زمان استقلال و تشکیل کشور، چنین اقدامی اتّفاق نیفتاده بود. در حقیقت تداوم حکومت‌های قانونی که از طریق انتخابات قدرت را به دست گرفته بودند، یک موفّقیت بزرگ محسوب می‌شد<ref name=":3" /><ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.73-75.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[تاریخ آرژانتین]]؛ [[تاریخ معاصر آرژانتین]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۳۸
از این سال تا 1912 که انتخابات برگزار گردید، کشور دست به گریبان مشکلات اقتصادی بود که جامعه را به حدّ انفجار رسانده بود. در انتخابات این سال روکه سائز پنیا (Roque saez peña) به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شد. وی اصلاحات عمیق سیاسی و اقتصادی را در دستور کار قرار داد امّا تنها موفّق به تصویب قانون جدید انتخابات شد که در آن رأی مخفی پذیرفته شده و رأی دادن برای اشخاص واجد شرایط (18 سال تمام) اجباری شده بود. امّا وی در انجام اصلاحات اقتصادی موفّق نبود و به دلیل بیماری از قدرت کناره‌گیری کرد. برگزاری انتخابات سراسری با قانون جدید انتخابات، منجر به کنار رفتن کامل الیگارشی حاکم از قدرت و پیروزی حزب رادیکال به رهبری «هیپولیتو ایریگوین» (Hipolito Irigoyen) در انتخابات شد. از این تاریخ تا 14 سال بعد قدرت در دست همین حزب باقی ماند. این دوره هم‌زمان با تحوّلات مهمّی در صحنه‌ی جهانی از جمله وقوع جنگ جهانی اوّل بود که آرژانتین در آن بی‌طرف ماند[۱].
با به قدرت رسیدن ایریگوئن به عنوان رئیس دولت ملّى، حزب رادیکال اصول اساسى خود را به مرحله‌ی اجرا درآورد. به همین خاطر درست در زمانى که اروپا درگیر جنگ جهانى اوّل بود، ایریگوئن در بعد خارجى، اصولى چون ضرورت تشکیل جامعه‌ی ملل، استقلال کشورها، برابرى ملّت‌ها و احترام به اصول و ارزش‌هاى انسانى را مطرح ساخت. در بعد داخلى نیز در سال ۱۹۱۸، دولت وى در خصوص مسائل اجتماعى با انجام یک اقدام مهم طرح اصلاح دانشگاه‌ها را مطرح نمود که اجازه‌ی انجام اصلاحات عمیق و تعبیه‌ی یک سیستم جدید به شیوه‌ی سیستم کنونى در نظام دانشگاهى کشور را مى‌داد[۲].
در زمینه‌ی کشاورزى دولت رادیکال ایریگوین کنترل کیفیت صادرات کشاورزى و دادن تضمین‌هاى لازم به تولیدکنندگان را در پیش گرفت که باعث ارائه‌ی محصولات با کیفیت بالا و قیمت پایین شد و بالأخره در ابعاد اقتصادى در سال ۱۹۲۲ دولت رادیکال کمپانى‌هاى نفتى فدرال (Y.P.F ـ Federal Oil Fields) را پایه‌گذارى که به موجب آن ذخایر نفتى و انرژى‌زاى کشور در نهایت تحت سرپرستى و کنترل دولت ملّى قرار مى‌گرفت.
حزب رادیکال در واقع نماینده‌ی گروه‌های جدید شهری و گروه‌های صنعتی در مقابل احزاب محافظه‌کار بود. اگرچه حزب فوق در طول این مدّت در عمل به تعهّدات انتخاباتی خود ناکام ماند امّا طبقه‌ی متوسّط جامعه که خود موجب پیروزی حزب مزبور شده بودند و علی‌رغم نارضایتی از عملکرد آن‌ها، در دو دور بعد انتخابات نیز به آن‌ها رأی دادند، در واقع آنه از بیم ورود کشور به یک سیکل نظامی به ادامه‌ی حکومت رادیکال‌ها متمایل‌تر بودند. در زمانی که حکومت نظامیان، حرکت غالب در سایر کشورهای آمریکای لاتین بود، در آرژانتین از زمان استقلال و تشکیل کشور، چنین اقدامی اتّفاق نیفتاده بود. در حقیقت تداوم حکومت‌های قانونی که از طریق انتخابات قدرت را به دست گرفته بودند، یک موفّقیت بزرگ محسوب می‌شد[۲][۳].
نیز نگاه کنید به
تاریخ آرژانتین؛ تاریخ معاصر آرژانتین
کتابشناسی
- ↑ Romero, L (2011). Breve Historia Contemporano de la Argentina, 2a ed.a8a reimp, Buenos Aires: Fondo de Cultura Economica. P15.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Romero, L (2011). Breve Historia Contemporano de la Argentina, 2a ed.a8a reimp, Buenos Aires: Fondo de Cultura Economica. P16.
- ↑ خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ آرژانتین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.73-75.