مهاجرت و تراکم جمعیت اردن: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:جمعیت اردن.png|بندانگشتی|تغییرات جمعیت اردن 2005-2019 لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ [[اردن]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)]]
مهاجرت و جابه‌جایی جمعیت در كشور [[اردن]] نسبتاً زیاد انجام شده است، زیرا در زمان تشكیل آن، شمار بسیاری از ساكنان ساحل غربی [[رود اردن]] به ساحل شرقی مهاجرت كردند و بار دیگر پس از جنگ 1967 و اشغال بخشی از ساحل غربی به ‌وسیله رژیم اشغالگر قدس، 200 هزار نفر به ساحل شرقی كوچ كردند. به جز این عوامل تاریخی، عوامل دیگری كه مهاجرت‌ها را باعث شده است، توسعه شهرنشینی و نزدیک بودن به مركز صنایع مخصوصاً در امان و زرقا و رونق بازار كار در این دو شهر بوده است. همچنین بی‌ثباتی و اغتشاشات [[لبنان]] در دهه 1970‌ باعث شد كه بسیاری از طبقات ثروتمند و متمكن آن كشور به [[اردن|اردن‌]] مهاجرت كنند<ref>برگرفته از<nowiki/>http://www.dos.gov.jo/<nowiki/>دائرة الاحصاءات العامه الاردن</ref>.


'''مهاجرت و تراکم و پراکندگي جمعيت'''
مهاجرت نقش مهمی‌ در رشد [[جمعیت اردن]] و تنوع قوانین از ربع پایانی قرن نوزدهم تا دهه چهل از این قرن داشته است؛ تعداد ساکنان شرق [[اردن]] در سال 1915، زمانی که [[اردن]] بخشی از امپراطوری عثمانی بود، 142هزار نفر محاسبه شده که در دوره پایانی در سال 1940 نزدیک به سیصدهزار نفر رسیده است. امان دائما مقصد مهاجران تازه وارد به [[اردن]] بود. زمانی که تعداد ساکنانش در سال 1949 به 87.591 نفر رسید، 26 هزار نفر از آن‌ها مهاجر بودند به استثناء مهاجران فلسطینی که به دنبال فاجعه فلسطین به آنجا مهاجرت کردند، تعداد آن‌ها تا آن سال علاوه بر 16 هزار نفر که در روستاها و بخش‌های تابعه آن بودند، نزدیک به 26هزار نفر تخمین زده شد.


مهاجرت و جابه‌جايي جمعيت در كشور [[اردن]] نسبتاً زياد انجام شده است، زيرا در زمان تشكيل آن، شمار بسياري از ساكنان ساحل غربي [[رود اردن]] به ساحل شرقي مهاجرت كردند و بار ديگر پس از جنگ 1967 و اشغال بخشي از ساحل غربي به ‌وسيلة رژيم اشغالگر قدس، 200 هزار نفر به ساحل شرقي كوچ كردند. به جز اين عوامل تاريخي، عوامل ديگري كه مهاجرت‌ها را باعث شده است، توسعة شهرنشيني و نزديك بودن به مركز صنايع مخصوصاً در امان و زرقا و رونق بازار كار در اين دو شهر بوده است. همچنين بي‌ثباتي و اغتشاشات [[لبنان]] در دهة 1970‌ باعث شد كه بسياري از طبقات ثروتمند و متمكن آن كشور به اردن‌ مهاجرت كنند. (44)
مهاجرت‌های فلسطینی بر اثر فاجعه سال 1948 تا چندین سال بعد ادامه یافت و سازمان کمک رسانی به پناهندگان، تعداد آن‌ها را 108 هزار نفر تخمین زد. این رقم مهاجران مناطق امان (میخیم الوحدات و جبل الحسین) و زرقاء و اربد برای دستیابی به جیره غذایی ماهانه، توسط سازمان‌های کمک‌رسانی ثبت نام شده، درحالی که  مهاجران فلسطینی ساکن کرانه شرقی، نام خود را در این دفاتر به ثبت نرسانده بودند.


مهاجرت نقش مهمي‌در رشد جمعيت اردن و تنوع قوانين از ربع پاياني قرن نوزدهم تا دهة چهل از اين قرن داشته است؛ تعداد ساکنان شرق اردن در سال 1915، زماني که اردن بخشي از امپراطوري عثماني بود، 142هزار نفر محاسبه شده که در دوره پاياني در سال 1940 نزديک به سيصدهزار نفر رسيده است. امان دائما مقصد مهاجران تازه وارد به اردن بود. زماني که تعداد ساکنانش در سال 1949 به 87.591 نفر رسيد، 26 هزار نفر از آنها مهاجر بودند به استثناء مهاجران فلسطيني که به دنبال فاجعه فلسطين به آنجا مهاجرت کردند، تعداد آنها تا آن سال علاوه بر 16 هزار نفر که در روستاها و بخش‌هاي تابعة آن بودند، نزديک به 26 هزار نفر تخمين زده شد.
نقش مهاجرت به کشور در پیشرفت هویت دموگرافیک [[اردن]] و تنوع گروه‌های ساکن متوقف نمی‌شود و حجم جمعیتی آن در  سال های دهه پنجاه و دهه شصت - به ویژه بعد از جنگ ژانویه سال 1967 - به دلیل ورود نزدیک به 200 هزار فلسطینی به کرانه شرقی ([[اردن|اردن‌]] هاشمی‌ امروزی) رشد کرده است زیرا همیشه رژیم صهیونیستی با انجام عملیات تلاش بر بیرون راندن آنان از کرانه غربی داشته است.


مهاجرت هاي فلسطيني بر اثر فاجعة سال 1948 تا چندين سال بعد ادامه يافت و سازمان کمک رساني به پناهندگان، تعداد آن‌ها را 108هزار نفر تخمين زد. اين رقم مهاجران مناطق امان (ميخيم الوحدات و جبل الحسين) و زرقاء و اربد براي دستيابي به جيره غذايي ماهانه، توسط سازمان هاي کمک رساني ثبت نام شده، درحالي که  مهاجران فلسطيني ساکن کرانه شرقي، نام خود را در اين دفاتر به ثبت نرسانده بودند.
باتوجه به مهاجرت فلسطینیان به [[اردن]] و الحاق دو کرانه غربی و شرقی، فلسطینیانی که در فاصله سال‌های 1950 تا 1988 به کرانه شرقی مهاجرت کرده ودر آنجا مستقر شده بودند، به دلیل تأثیر مستقیمی‌ که بر ادغام ساکنان و شمار جمعیت و رشد آن داشتند از اردنیان به شمار می‌آمدند. جریان مهاجرت به [[اردن]] از دیگر کشورهای عربی مانند [[مصر]]، [[لبنان]]، [[سوریه]] و بعضی کشورهای آسیایی مانند [[سریلانکا]]، فیلیپین، پاکستان و غیره در افزایش جمعیت [[اردن]] تأثیر قابل توجهی نداشته است، مگر عده ای معدود که تابعیت اردنی گرفته‌اند، ولی این مهاجرت ها دارای آثار اقتصادی، اجتماعی و جمعیت شناختی بوده که نباید در تحقیق درباره مهاجرت و نقش آن در کشور [[اردن]] و آثار آن بر استخدام، بیکاری، میانگین گردش کار، قیمت‌ها و دستمزدها و نیز تغییر الگوی مصرف وکاهش تولید در بعضی مناطق و بروز مشکلات اجتماعی و راهکارهای درمانی جدید درجامعه و دیگر آثاری که در تحقیقات علمی‌ معتبر درباره مهاجرت به [[اردن]] آمده، نادیده گرفته شود.


نقش مهاجرت به کشور در پيشرفت هويت دموگرافيک اردن و تنوع گروه‌هاي ساکن متوقف نمي‌شود و حجم جمعيتي آن در  سال هاي دهة پنجاه و دهة شصت - به ويژه بعد از جنگ ژانويه سال 1967 - به دليل ورود نزديک به 200 هزار فلسطيني به کرانة شرقي (اردن‌هاشمي‌امروزي) رشد کرده است زيرا هميشه رژيم صهيونيستي با انجام عمليات تلاش بر بيرون راندن آنان از کرانه غربي داشته است.
در مقابل این جریان مهاجرت به [[اردن]]، شاهد جریان مهاجرت به شکل گسترده برای کار از [[اردن]] به کشورهای عربی خلیج، اروپا و [[ایالات متحده]] [[آمریکا|امریکا]] و دیگر کشورها هستیم که طی سال‌های 1986 تا 1980 از ۴/۳۹ به ۶/۲۸ درصد افزایش داشته است<ref>Year Book 2018, Department of statistics, p.21  </ref>. مهاجرت به [[اردن]] عمدتاً به عنوان کارگران روزمزد صورت می گیرد؛ در جدول زیر رشد مهاجرت به [[اردن]] طی یک دهه قابل مشاهده است.


باتوجه به مهاجرت فلسطينيان به اردن و الحاق دو کرانه غربي و شرقي، فلسطينياني که در فاصله سال هاي 1988-1950 به کرانه شرقي مهاجرت کرده ودر آنجا مستقر شده بودند، به دليل تأثير مستقيمي‌که بر ادغام ساکنان و شمار جمعيت و رشد آن داشتند از اردنيان به شمار مي‌آمدند.
جدول شماره 1. تغییر میزان مهاجرت به [[اردن]] برای کار در فاصله سال‌های 1979 تا 1988 <ref>Year Book 2018, Department of statistics, p. 24  </ref><ref>لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ [[اردن]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>
 
جريان مهاجرت به اردن از ديگر کشورهاي عربي مانند مصر، لبنان، سوريه و بعضي کشورهاي آسيايي مانند سريلانکا، فيليپين، پاکستان و غيره در افزايش جمعيت اردن تأثير قابل توجهي نداشته است، مگر عده اي معدود که تابعيت اردني گرفته اند، ولي اين مهاجرت ها داراي آثار اقتصادي، اجتماعي و جمعيت شناختي بوده که نبايد در تحقيق دربارة مهاجرت و نقش آن در کشور اردن و آثار آن بر استخدام، بيکاري، ميانگين گردش کار، قيمت ها و دستمزدها و نيز تغيير الگوي مصرف وکاهش توليد در بعضي مناطق و بروز مشکلات اجتماعي و راهکارهاي درماني جديد درجامعه و ديگر آثاري که در تحقيقات علمي‌معتبر درباره مهاجرت به اردن آمده، ناديده گرفته شود.
 
در مقابل اين جريان مهاجرت به اردن، شاهد جريان مهاجرت به شکل گسترده براي کار از اردن به کشورهاي عربي خليج، اروپا و ايالات متحده امريکا و ديگر کشورها هستيم که طي سالهاي 1980 تا 1986 از 39/4 به 28/6 درصد افزايش داشته است. (45)
 
مهاجرت به اردن عمدتاً به عنوان کارگران روزمزد صورت مي گيرد؛ در جدول زير رشد مهاجرت به اردن طي يک دهه قابل مشاهده است.
 
 
تغيير ميزان مهاجرت به اردن براي کار در فاصله سال‌هاي
 
1987 - 1979 (46)
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
|1979
|1979
خط ۳۷: خط ۲۸:
|235000
|235000
|}
|}
== نیز نگاه کنید به ==
[[ساختار جمعیتی تایلند]]؛ [[پراکندگی و تراکم جمعیتی سیرالئون]]؛ [[ساختار و پراکندگی جمعیتی سودان]]؛ [[ساختار و پراکندگی جمعیتی ساحل عاج]]؛ [[ساختار و پراکندگی جمعیتی زیمبابوه]]؛ [[پراکندگی جمعیتی اوکراین]]؛ [[ساختار و پراکندگی جمعیتی اسپانیا]]؛ [[ساختار و پراکندگی جمعیتی آرژانتین]]؛ [[پراکندگی و توزیع جمعیت در قطر]]؛ [[پراکندگی جمعیتی کانادا]]؛ [[تراكم و پراكندگی جمعيت افغانستان]]؛ [[پراکندگی و تراکم جمعیتی بنگلادش]]؛ [[پراکندگی و تراکم جمعیتی گرجستان]]؛ [[پراکندگی و تراکم جمعیتی قزاقستان]]؛ [[پراکندگی و تراکم جمعیتی تاجیکستان]]؛ [[پراکندگی و تراکم جمعیتی سریلانکا]]؛[[ساختار و پراکندگی جمعیتی سوریه]]
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۲

تغییرات جمعیت اردن 2005-2019 لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ اردن. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

مهاجرت و جابه‌جایی جمعیت در كشور اردن نسبتاً زیاد انجام شده است، زیرا در زمان تشكیل آن، شمار بسیاری از ساكنان ساحل غربی رود اردن به ساحل شرقی مهاجرت كردند و بار دیگر پس از جنگ 1967 و اشغال بخشی از ساحل غربی به ‌وسیله رژیم اشغالگر قدس، 200 هزار نفر به ساحل شرقی كوچ كردند. به جز این عوامل تاریخی، عوامل دیگری كه مهاجرت‌ها را باعث شده است، توسعه شهرنشینی و نزدیک بودن به مركز صنایع مخصوصاً در امان و زرقا و رونق بازار كار در این دو شهر بوده است. همچنین بی‌ثباتی و اغتشاشات لبنان در دهه 1970‌ باعث شد كه بسیاری از طبقات ثروتمند و متمكن آن كشور به اردن‌ مهاجرت كنند[۱].

مهاجرت نقش مهمی‌ در رشد جمعیت اردن و تنوع قوانین از ربع پایانی قرن نوزدهم تا دهه چهل از این قرن داشته است؛ تعداد ساکنان شرق اردن در سال 1915، زمانی که اردن بخشی از امپراطوری عثمانی بود، 142هزار نفر محاسبه شده که در دوره پایانی در سال 1940 نزدیک به سیصدهزار نفر رسیده است. امان دائما مقصد مهاجران تازه وارد به اردن بود. زمانی که تعداد ساکنانش در سال 1949 به 87.591 نفر رسید، 26 هزار نفر از آن‌ها مهاجر بودند به استثناء مهاجران فلسطینی که به دنبال فاجعه فلسطین به آنجا مهاجرت کردند، تعداد آن‌ها تا آن سال علاوه بر 16 هزار نفر که در روستاها و بخش‌های تابعه آن بودند، نزدیک به 26هزار نفر تخمین زده شد.

مهاجرت‌های فلسطینی بر اثر فاجعه سال 1948 تا چندین سال بعد ادامه یافت و سازمان کمک رسانی به پناهندگان، تعداد آن‌ها را 108 هزار نفر تخمین زد. این رقم مهاجران مناطق امان (میخیم الوحدات و جبل الحسین) و زرقاء و اربد برای دستیابی به جیره غذایی ماهانه، توسط سازمان‌های کمک‌رسانی ثبت نام شده، درحالی که  مهاجران فلسطینی ساکن کرانه شرقی، نام خود را در این دفاتر به ثبت نرسانده بودند.

نقش مهاجرت به کشور در پیشرفت هویت دموگرافیک اردن و تنوع گروه‌های ساکن متوقف نمی‌شود و حجم جمعیتی آن در  سال های دهه پنجاه و دهه شصت - به ویژه بعد از جنگ ژانویه سال 1967 - به دلیل ورود نزدیک به 200 هزار فلسطینی به کرانه شرقی (اردن‌ هاشمی‌ امروزی) رشد کرده است زیرا همیشه رژیم صهیونیستی با انجام عملیات تلاش بر بیرون راندن آنان از کرانه غربی داشته است.

باتوجه به مهاجرت فلسطینیان به اردن و الحاق دو کرانه غربی و شرقی، فلسطینیانی که در فاصله سال‌های 1950 تا 1988 به کرانه شرقی مهاجرت کرده ودر آنجا مستقر شده بودند، به دلیل تأثیر مستقیمی‌ که بر ادغام ساکنان و شمار جمعیت و رشد آن داشتند از اردنیان به شمار می‌آمدند. جریان مهاجرت به اردن از دیگر کشورهای عربی مانند مصر، لبنان، سوریه و بعضی کشورهای آسیایی مانند سریلانکا، فیلیپین، پاکستان و غیره در افزایش جمعیت اردن تأثیر قابل توجهی نداشته است، مگر عده ای معدود که تابعیت اردنی گرفته‌اند، ولی این مهاجرت ها دارای آثار اقتصادی، اجتماعی و جمعیت شناختی بوده که نباید در تحقیق درباره مهاجرت و نقش آن در کشور اردن و آثار آن بر استخدام، بیکاری، میانگین گردش کار، قیمت‌ها و دستمزدها و نیز تغییر الگوی مصرف وکاهش تولید در بعضی مناطق و بروز مشکلات اجتماعی و راهکارهای درمانی جدید درجامعه و دیگر آثاری که در تحقیقات علمی‌ معتبر درباره مهاجرت به اردن آمده، نادیده گرفته شود.

در مقابل این جریان مهاجرت به اردن، شاهد جریان مهاجرت به شکل گسترده برای کار از اردن به کشورهای عربی خلیج، اروپا و ایالات متحده امریکا و دیگر کشورها هستیم که طی سال‌های 1986 تا 1980 از ۴/۳۹ به ۶/۲۸ درصد افزایش داشته است[۲]. مهاجرت به اردن عمدتاً به عنوان کارگران روزمزد صورت می گیرد؛ در جدول زیر رشد مهاجرت به اردن طی یک دهه قابل مشاهده است.

جدول شماره 1. تغییر میزان مهاجرت به اردن برای کار در فاصله سال‌های 1979 تا 1988 [۳][۴]

1979 1980 1984 1985 1986 1987
26415 79566 153000 101000 97885 235000

نیز نگاه کنید به

ساختار جمعیتی تایلند؛ پراکندگی و تراکم جمعیتی سیرالئون؛ ساختار و پراکندگی جمعیتی سودان؛ ساختار و پراکندگی جمعیتی ساحل عاج؛ ساختار و پراکندگی جمعیتی زیمبابوه؛ پراکندگی جمعیتی اوکراین؛ ساختار و پراکندگی جمعیتی اسپانیا؛ ساختار و پراکندگی جمعیتی آرژانتین؛ پراکندگی و توزیع جمعیت در قطر؛ پراکندگی جمعیتی کانادا؛ تراكم و پراكندگی جمعيت افغانستان؛ پراکندگی و تراکم جمعیتی بنگلادش؛ پراکندگی و تراکم جمعیتی گرجستان؛ پراکندگی و تراکم جمعیتی قزاقستان؛ پراکندگی و تراکم جمعیتی تاجیکستان؛ پراکندگی و تراکم جمعیتی سریلانکا؛ساختار و پراکندگی جمعیتی سوریه

کتابشناسی

  1. برگرفته ازhttp://www.dos.gov.jo/دائرة الاحصاءات العامه الاردن
  2. Year Book 2018, Department of statistics, p.21  
  3. Year Book 2018, Department of statistics, p. 24  
  4. لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ اردن. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)