پرش به محتوا

وهابیت در سنگال: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
Rashid (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Amani (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
همانطور که اشاره شد به دلیل اختلافات فاحش و عمیق مبانی طریقه های [[تصوف در سنگال]] با اندیشه و مبانی فکری [[وهابیت در سنگال|وهابیت]] این فرقه نتوانسته علی رغم حضور گسترده و سرمایه گذاری زیاد جایگاه خاصی بین مردم [https://wikimelal.ir/%D8%B3%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%84 سنگال] پیدا نماید. سردمداران این فرقه با استفاده از پول فراوان و جهالت مردم، تحت نام های ”حرکه الفلاح“ و ”جماعه عبادالرحمن“ وارد [[سنگال]] شده و فعالیت می نمایند.  
همانطور که اشاره شد به دلیل اختلافات فاحش و عمیق مبانی طریقه های [[تصوف در سنگال]] با اندیشه و مبانی فکری [[وهابیت در سنگال|وهابیت]] این فرقه نتوانسته علی رغم حضور گسترده و سرمایه گذاری زیاد جایگاه خاصی بین مردم [[سنگال]] پیدا نماید. سردمداران این فرقه با استفاده از پول فراوان و جهالت مردم، تحت نام های ”حرکه الفلاح“ و ”جماعه عبادالرحمن“ وارد [[سنگال]] شده و فعالیت می نمایند.
 
فعالیت آنها عبارت از ساخت [[مساجد سنگال|مساجد]]، مدارس دینی، اعزام دانشجو به عربستان سعودی جهت ادامه تحصیل در علوم اسلامی، توزیع قرآن به روایت ورش و اعزام مبلغین از عربستان به [[سنگال]] می باشد. حرکت وهابیت، مراکز زیادی را در [[سنگال]] دارد که مهمترین آن "معهد الدراسات الاسلامیه" و "بیت الزکات" وابسته به " رابطه العالم الاسلامی" می باشد که مقر آن در داکار است و در تمام هفته ها و مناسبت ها جلسات مختلف در آن تشکیل شده و حمایت های مادی و معنوی از این مرکز به مبلغان و طرفداران این گروه از طرف عربستان سعودی اهداء می گردد<ref name=":2">Baginski, M. (1982). L’imagerie religieuse au Sénégal (Unpublished doctoral dissertation). Université des Sciences Humaines de Strasbourg.</ref>.


فعالیت آنها عبارت از ساخت مساجد، مدارس دینی، اعزام دانشجو به عربستان سعودی جهت ادامه تحصیل در علوم اسلامی، توزیع قرآن به روایت ورش و اعزام مبلغین از عربستان به سنگال می باشد. حرکت وهابیت، مراکز زیادی را در سنگال دارد که مهمترین آن "معهد الدراسات الاسلامیه" و "بیت الزکات" وابسته به " رابطه العالم الاسلامی" می باشد که مقر آن در داکار است و در تمام هفته ها و مناسبت ها جلسات مختلف در آن تشکیل شده و حمایت های مادی و معنوی از این مرکز به مبلغان و طرفداران این گروه از طرف عربستان سعودی اهداء می گردد.<ref>بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401 ).جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)</ref><ref>Baginski, M. (1982). L’imagerie religieuse au Sénégal [Unpublished doctoral dissertation]. Université des Sciences Humaines de Strasbourg.</ref>
== نیز نگاه کنید به ==
== نیز نگاه کنید به ==
[[وهابیت در اتیوپی]]؛ [[وهابیت در روسیه]]؛ [[وهابیت در تونس]]
== کتابشناسی ==
<references />


* [[ادیان در سنگال]]
== منبع اصلی ==
*  [[ادیان و آیین های وارداتی در سنگال]]
بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401). جامعه و فرهنگ [[سنگال]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](در دست انتشار).


== کتابشناسی ==
== نویسندگان مقاله ==
محمد علی بصیری و ریحانه فتحی پور
[[رده:سایر ادیان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۳۲

همانطور که اشاره شد به دلیل اختلافات فاحش و عمیق مبانی طریقه های تصوف در سنگال با اندیشه و مبانی فکری وهابیت این فرقه نتوانسته علی رغم حضور گسترده و سرمایه گذاری زیاد جایگاه خاصی بین مردم سنگال پیدا نماید. سردمداران این فرقه با استفاده از پول فراوان و جهالت مردم، تحت نام های ”حرکه الفلاح“ و ”جماعه عبادالرحمن“ وارد سنگال شده و فعالیت می نمایند.

فعالیت آنها عبارت از ساخت مساجد، مدارس دینی، اعزام دانشجو به عربستان سعودی جهت ادامه تحصیل در علوم اسلامی، توزیع قرآن به روایت ورش و اعزام مبلغین از عربستان به سنگال می باشد. حرکت وهابیت، مراکز زیادی را در سنگال دارد که مهمترین آن "معهد الدراسات الاسلامیه" و "بیت الزکات" وابسته به " رابطه العالم الاسلامی" می باشد که مقر آن در داکار است و در تمام هفته ها و مناسبت ها جلسات مختلف در آن تشکیل شده و حمایت های مادی و معنوی از این مرکز به مبلغان و طرفداران این گروه از طرف عربستان سعودی اهداء می گردد[۱].

نیز نگاه کنید به

وهابیت در اتیوپی؛ وهابیت در روسیه؛ وهابیت در تونس

کتابشناسی

  1. Baginski, M. (1982). L’imagerie religieuse au Sénégal (Unpublished doctoral dissertation). Université des Sciences Humaines de Strasbourg.

منبع اصلی

بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401). جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار).

نویسندگان مقاله

محمد علی بصیری و ریحانه فتحی پور