روابط اقتصادی و تجاری ایران و آرژانتین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
روابط اقتصادی یکی از ابعاد مهم در روابط دو کشور بوده است. به گونهای که تا قبل از انفجار آمیا (۱۹۹۴) حجم مبادلات تجاری دو کشور به بیش از | روابط اقتصادی یکی از ابعاد مهم در روابط دو کشور بوده است. به گونهای که تا قبل از انفجار آمیا (۱۹۹۴) حجم مبادلات تجاری دو کشور به بیش از 1/2 میلیارد دلار میرسیده است. محصولات کشاورزی [[آرژانتین]] (گندم، برنج، ذرت، دانههای روغنی، روغن خام آفتابگردان و سویا) از کیفیت بالا و قیمتهای مناسب و قابل رقابت با سایر تولید کنندگان در سطح جهان برخوردار میباشد و همواره به عنوان یکی از منابع تأمین کالاهای اساسی کشور ما مورد توجه بوده است. علاوه برآن این کشور در بعد صنعتی، دارای بسیاری از تکنولوژیهایی بوده که مورد توجه بخش صنعتی ایران قرار داشت؛ از جمله میتوان به صنعت هستهای، دارو، قطعات اتومبیل و به ویژه تکنولوژیگاز سوزکردن خودروها اشاره نمود. مجموعه این شرایط باعث شده بود که خط کشتیرانی مستقیم بین دو کشور برقرار و وابستههای بازرگانی نیز در دو کشور فعال باشند<ref>اصغری، احمدرضا (1374). [[آرژانتین]]، تهران: [https://www.ipis.ir/ دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه]. ص178.</ref>. | ||
پس از انفجار آمیا و اتهامات بیاساس به مقامات و دیپلماتهای کشورمان، بنا بر تصمیم جمهوری اسلامی ایران، خریدها از این کشور کاهش یافت و از آن پس روابط اقتصادی و تجاری جمهوری اسلامی ایران با [[آرژانتین]] تحت تأثیر مستقیم روابط سیاسی قرار داشته و در چند نوبت نیز همزمان با افزایش تنش در روابط سیاسی به مرز توقف رسیده است. | پس از انفجار آمیا و اتهامات بیاساس به مقامات و دیپلماتهای کشورمان، بنا بر تصمیم جمهوری اسلامی ایران، خریدها از این کشور کاهش یافت و از آن پس روابط اقتصادی و تجاری جمهوری اسلامی ایران با [[آرژانتین]] تحت تأثیر مستقیم روابط سیاسی قرار داشته و در چند نوبت نیز همزمان با افزایش تنش در روابط سیاسی به مرز توقف رسیده است. | ||
طبق اعلام مؤسسه ملی اطلاعات و آمار [[آرژانتین]]، ایران در سال ۲۰۱۰ به میزان | طبق اعلام مؤسسه ملی اطلاعات و آمار [[آرژانتین]]، ایران در سال ۲۰۱۰ به میزان 4/589/895 تن از [[آرژانتین]] واردات داشته است در حالیکه این میزان در سال ۲۰۰۹ برابر 2/780/716 تن بوده است، به لحاظ ارزشی نیز واردات از [[آرژانتین]] در سالهای ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ به ترتیب 855/378/000 دلار و 1/453/126/000 دلار بوده است که در هر دو بخش نشاندهنده افزایش قابل توجهی میباشد. مهمترین واردات از این کشور در سالهای یاد شده، ذرت، سویا، روغن سویا، روغن آفتابگردان و... بوده است. نکته جالب توجه آن است که کشورمان در سال ۲۰۱۰م اولین خریدار دانه ذرت از [[آرژانتین]] بوده است، بر اساس آمار مؤسسه فوق، در آن سال، جمهوری اسلامی ایران به میزان 2/297/461 تن ذرت به ارزش 387/364/000 دلار از این کشور خریداری نموده است که نمایانگر 12/7 درصد صادرات [[آرژانتین]] در این بخش بوده است. در همین سال برابر 1/448/665 تن آرد و گلولههای باقیمانده از استخراج روغن سویا به ارزش 463/039 هزار دلار وارد کرده است که ۵ درصد صادرات این کشور در این بخش بوده است. به همین ترتیب ۴۹۳ هزار تن روغن خام سویا از [[آرژانتین]] وارد شده است.در سال ۲۰۱۱م میزان صادرات جمهوری اسلامی ایران به [[آرژانتین]] برابر ۵۰ هزار تن بوده است که ارزشی برابر 16/939/000 دلار داشته است. در همین سال میزان واردات از این کشور برابر 1/081/084 هزار دلار بوده است<ref>Comercio Exterior Argentina (2011). P114</ref><ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص365-367.</ref>. | ||
==نیز نگاه کنید به== | ==نیز نگاه کنید به== | ||
[[روابط اقتصادی و تجاری ایران و اوکراین]]؛ [[روابط اقتصادی اردن و ج.ا.ایران]]؛ [[روابط اقتصادی و تجاری ایران و اتیوپی]] | |||
==کتابشناسی== | ==کتابشناسی== | ||
<references /> | |||
[[رده:روابط تجاری و اقتصادی ایران و سایر کشورها]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۴۴
روابط اقتصادی یکی از ابعاد مهم در روابط دو کشور بوده است. به گونهای که تا قبل از انفجار آمیا (۱۹۹۴) حجم مبادلات تجاری دو کشور به بیش از 1/2 میلیارد دلار میرسیده است. محصولات کشاورزی آرژانتین (گندم، برنج، ذرت، دانههای روغنی، روغن خام آفتابگردان و سویا) از کیفیت بالا و قیمتهای مناسب و قابل رقابت با سایر تولید کنندگان در سطح جهان برخوردار میباشد و همواره به عنوان یکی از منابع تأمین کالاهای اساسی کشور ما مورد توجه بوده است. علاوه برآن این کشور در بعد صنعتی، دارای بسیاری از تکنولوژیهایی بوده که مورد توجه بخش صنعتی ایران قرار داشت؛ از جمله میتوان به صنعت هستهای، دارو، قطعات اتومبیل و به ویژه تکنولوژیگاز سوزکردن خودروها اشاره نمود. مجموعه این شرایط باعث شده بود که خط کشتیرانی مستقیم بین دو کشور برقرار و وابستههای بازرگانی نیز در دو کشور فعال باشند[۱].
پس از انفجار آمیا و اتهامات بیاساس به مقامات و دیپلماتهای کشورمان، بنا بر تصمیم جمهوری اسلامی ایران، خریدها از این کشور کاهش یافت و از آن پس روابط اقتصادی و تجاری جمهوری اسلامی ایران با آرژانتین تحت تأثیر مستقیم روابط سیاسی قرار داشته و در چند نوبت نیز همزمان با افزایش تنش در روابط سیاسی به مرز توقف رسیده است.
طبق اعلام مؤسسه ملی اطلاعات و آمار آرژانتین، ایران در سال ۲۰۱۰ به میزان 4/589/895 تن از آرژانتین واردات داشته است در حالیکه این میزان در سال ۲۰۰۹ برابر 2/780/716 تن بوده است، به لحاظ ارزشی نیز واردات از آرژانتین در سالهای ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ به ترتیب 855/378/000 دلار و 1/453/126/000 دلار بوده است که در هر دو بخش نشاندهنده افزایش قابل توجهی میباشد. مهمترین واردات از این کشور در سالهای یاد شده، ذرت، سویا، روغن سویا، روغن آفتابگردان و... بوده است. نکته جالب توجه آن است که کشورمان در سال ۲۰۱۰م اولین خریدار دانه ذرت از آرژانتین بوده است، بر اساس آمار مؤسسه فوق، در آن سال، جمهوری اسلامی ایران به میزان 2/297/461 تن ذرت به ارزش 387/364/000 دلار از این کشور خریداری نموده است که نمایانگر 12/7 درصد صادرات آرژانتین در این بخش بوده است. در همین سال برابر 1/448/665 تن آرد و گلولههای باقیمانده از استخراج روغن سویا به ارزش 463/039 هزار دلار وارد کرده است که ۵ درصد صادرات این کشور در این بخش بوده است. به همین ترتیب ۴۹۳ هزار تن روغن خام سویا از آرژانتین وارد شده است.در سال ۲۰۱۱م میزان صادرات جمهوری اسلامی ایران به آرژانتین برابر ۵۰ هزار تن بوده است که ارزشی برابر 16/939/000 دلار داشته است. در همین سال میزان واردات از این کشور برابر 1/081/084 هزار دلار بوده است[۲][۳].
نیز نگاه کنید به
روابط اقتصادی و تجاری ایران و اوکراین؛ روابط اقتصادی اردن و ج.ا.ایران؛ روابط اقتصادی و تجاری ایران و اتیوپی
کتابشناسی
- ↑ اصغری، احمدرضا (1374). آرژانتین، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه. ص178.
- ↑ Comercio Exterior Argentina (2011). P114
- ↑ خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ آرژانتین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص365-367.