پوشش گیاهی و جانوری بنگلادش: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «'''پوشش گياهي و زندگی جانوری''' آب وهواي استوايي و حاصلخیزی خاک در اين كشور باعث رشد سبزيجات متنوع شده است. زمین های روستاهاي اين كشور پوشيده از درختان منگو ( انبه )، موز، جكفوروت، نارگيل، نخل، بامبو (خيزران) و درختان مفيد ديگر است. بیش از 17در صد ا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
آب وهوای استوایی و حاصلخیزی خاک در این کشور باعث رشد سبزیجات متنوع شده است. زمین های روستاهای این کشور پوشیده از درختان منگو ( انبه )، موز، جکفوروت، نارگیل، نخل، بامبو (خیزران) و درختان مفید دیگر است. بیش از 17در صد این کشور پوشیده از جنگل است و گیاهان متنوع سراسر زمین را پوشانده است. مناطق کوهستانی معمولاً پوشیده از جنگل است. مهم ترین جنگل این کشور به نام «سون داربان» در ناحیه جنوب غربی واقع شده است که زیستگاه ببر سلطنتی بنگال است. مناطق ساحلی بیشتر پوشیده از جنگل های باتلاقی است. بزرگترین جنگل های «من گروو» (از خانواده شاه پسند) در دنیا در کرانه های ساحلی خلیج بنگال قرار دارند. همچنین این سرزمین دارای گیاهان متنوع و جانوران گوناگون است. | |||
علاوه بر ببر مشهور بنگال، زاغ سینه سرخ، به عنوان پرنده ملی شناخته شده است و نزد عموم به «دویل» (Doyel) معروف است. تصویر این پرنده روی اسکناس های این کشور طراحی شده است. البته سمبل [[بنگلادش]] دو خوشه برنج، یک شاخه گل شاپلا (نیلوفر)، چهار ستاره و سه برگ گیاه کنف (جوت) می باشد. جالب است که نماد شهر داکا پایتخت این کشور و راهنمای این شهر بزرگ، میدانی به نام همان پرنده است (میدان دویل). سرزمین های حاصلخیز [[بنگلادش]] پر از انواع گل های منطقه گرمسیری و مرطوب است، اما گل ملی این کشور، نیلوفر آبی است که به «شاپلا» شهرت دارد. فراوانی میوه های این کشور ناشی از حاصلخیزی و موقعیت خاک آن است که می تواند میوه های مختلفی از جمله جکفوروت و انبه پرورش دهد<ref>توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ [[بنگلادش]]. تهران: [https://www.icro.ir سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید == | |||
[[پوشش گیاهی در چین]]؛ [[پوشش گیاهی روسیه]]؛ [[پوشش گیاهی و جانوری کانادا]]؛ [[پوشش گیاهی افغانستان]]؛ [[پوشش گیاهی ژاپن]]؛ [[پوشش گیاهی و جانوری کوبا]]؛ [[پوشش گیاهی سنگال]]؛ [[پوشش گیاهی ساحل عاج]]؛ [[پوشش گیاهی تایلند]]؛ [[پوشش گیاهی فرانسه]]؛ [[پوشش گیاهی سوریه]]؛ [[پوشش گیاهی سودان]]؛ [[پوشش گیاهی زیمبابوه]]؛ [[پوشش گیاهی اوکراین]]؛ [[پوشش گیاهی اسپانیا]]؛ [[پوشش گیاهی اردن]] | |||
== کتابشناسی == |
نسخهٔ کنونی تا ۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۲
آب وهوای استوایی و حاصلخیزی خاک در این کشور باعث رشد سبزیجات متنوع شده است. زمین های روستاهای این کشور پوشیده از درختان منگو ( انبه )، موز، جکفوروت، نارگیل، نخل، بامبو (خیزران) و درختان مفید دیگر است. بیش از 17در صد این کشور پوشیده از جنگل است و گیاهان متنوع سراسر زمین را پوشانده است. مناطق کوهستانی معمولاً پوشیده از جنگل است. مهم ترین جنگل این کشور به نام «سون داربان» در ناحیه جنوب غربی واقع شده است که زیستگاه ببر سلطنتی بنگال است. مناطق ساحلی بیشتر پوشیده از جنگل های باتلاقی است. بزرگترین جنگل های «من گروو» (از خانواده شاه پسند) در دنیا در کرانه های ساحلی خلیج بنگال قرار دارند. همچنین این سرزمین دارای گیاهان متنوع و جانوران گوناگون است.
علاوه بر ببر مشهور بنگال، زاغ سینه سرخ، به عنوان پرنده ملی شناخته شده است و نزد عموم به «دویل» (Doyel) معروف است. تصویر این پرنده روی اسکناس های این کشور طراحی شده است. البته سمبل بنگلادش دو خوشه برنج، یک شاخه گل شاپلا (نیلوفر)، چهار ستاره و سه برگ گیاه کنف (جوت) می باشد. جالب است که نماد شهر داکا پایتخت این کشور و راهنمای این شهر بزرگ، میدانی به نام همان پرنده است (میدان دویل). سرزمین های حاصلخیز بنگلادش پر از انواع گل های منطقه گرمسیری و مرطوب است، اما گل ملی این کشور، نیلوفر آبی است که به «شاپلا» شهرت دارد. فراوانی میوه های این کشور ناشی از حاصلخیزی و موقعیت خاک آن است که می تواند میوه های مختلفی از جمله جکفوروت و انبه پرورش دهد[۱].
نیز نگاه کنید
پوشش گیاهی در چین؛ پوشش گیاهی روسیه؛ پوشش گیاهی و جانوری کانادا؛ پوشش گیاهی افغانستان؛ پوشش گیاهی ژاپن؛ پوشش گیاهی و جانوری کوبا؛ پوشش گیاهی سنگال؛ پوشش گیاهی ساحل عاج؛ پوشش گیاهی تایلند؛ پوشش گیاهی فرانسه؛ پوشش گیاهی سوریه؛ پوشش گیاهی سودان؛ پوشش گیاهی زیمبابوه؛ پوشش گیاهی اوکراین؛ پوشش گیاهی اسپانیا؛ پوشش گیاهی اردن
کتابشناسی
- ↑ توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ بنگلادش. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)