اداره باستان شناسی و موزه ها در بنگلادش: تفاوت میان نسخهها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
در خلال اجرای قوانین انگلیسی در شبه قاره هند، سازمان باستان شناسی کشور هند آغاز به کار کرد. بعد از سال 1947 شعبات این سازمان در بخش پاکستان نشین کشور هند، دایره باستان شناسی پاکستان نام گذاری شد. دفتر مرکزی این سازمان در غرب پاکستان واقع شده که شعبه هایی از آن در شهر [[داكا|داکا]] دایر شده است. این شعبه در پایتخت ایالت شرقی، وظیفه نگهداری و حفاظت از اشیاء تاریخی و مکان ها و موزه های باستان شناسی را برعهده دارد. این مطلب اغلب در آموزش به دانش آموزان و در هنگام بازدید معلمان، مربیان و سایر بازدیدکنندگان از موز ه باستان شناسی [[داكا|داکا]] عنوان شده و منتج به کسب دیدگاهی ارزشمند از گذشت ه کشور و ساماندهی تاریخچه کشور می شود. عملکردهای اصلی اداره باستان شناسی و موزه کشور [[بنگلادش]]، به قرار زیر است: | |||
1. نگهداری و حفاظت از میراث ملی ِفرهنگی؛ | |||
2. حمایت از بناهای یادبود باستانی مطابق لایح ه اشیاء تاریخی مصوب سال 1968؛ | |||
3. نگهداری، حفاظت و تعمیر بناهای یادبود تاریخی سراسر کشور مطابق قانون آثار تاریخی و باستان شناسی؛ | |||
4. طرح و برنامه ریزی به منظور تجسس و اکتشاف اشیاء و بناهای تاریخی؛ | |||
5. شناسایی و کشف مکان های باستانی قبل از طراحی جهت حفاری؛ | |||
ِ6. رمز خوانی و مطالعه آثار ثبت شده باستانی نظیر کتیبه ها، کلیشه های مسی، سکه ها و نسخه های خطی به زبان های سانسکریت، عربی و فارسی؛ | |||
7. نظارت بر اشیاء تاریخی مطابق لایحه اشیاء تاریخی مصوب سال 1968؛ | |||
8. انتشار کتاب ها، بروشورها، دفترچه های راهنما، کارت پستال ها و استفاده از سایر موارد تبلیغاتی جهت ارائه میراث فرهنگی و ارائه اطلاعات موثق به محققین و دانشمندان ملی و بین المللی برای ترغیب آن ها به مطالعه فرهنگ کشور و ساماندهی تاریخی آن؛ | |||
9. انجام بررسیهای جامع و سیستماتیک برای تهیه اسناد کاملی از مساجد و بناهای یادبود تاریخی و بناهایی که از لحاظ فرهنگی دارای اهمیت می باشند. اسناد همه مراکز فرهنگی ِ تاریخی حفاظت شده و حفاظت نشده مشمول این بررسی می باشند؛ | |||
10. جمعاوری اشیاء تاریخی و مطالعه و تحقیق در مورد آن ها؛ | |||
11. برپایی کتابخانه های تخصصی در زمینه فرهنگ باستان؛ | |||
12. انجام تحقیقات متعدد در زمینه میراث فرهنگی کشور؛ | |||
13. حفاظت از بناهای یادبود، اشیاء تاریخی منقول متعلّق به اماکن باستانی یا غیرباستانی و همچنین اشیاء داخل موزه ها در برابر مواد شیمیایی و تأثیرات محیطی؛ | |||
14. هماهنگی با فعالیت های هیأت اعزامی سازمان علمی، تربیتی و فرهنگی ملل متحد<ref name=":0">برگرفته از https://www.unesco.org</ref>برای حفاظت و ساماندهی میراث فرهنگی کشور؛ | |||
15. برقراری ارتباطات فرهنگی میان وزارت فرهنگ و مؤسسات آموزشی از قبیل دانشگاه ها و موزه های خودگردان.<ref>توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ [[بنگلادش]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[نظام فرهنگی بنگلادش]]؛ [[مدیریت فرهنگی بنگلادش]]؛ [[نهادها و سازمانهای فرهنگی بنگلادش]] | |||
== کتابشناسی == |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۱۳
در خلال اجرای قوانین انگلیسی در شبه قاره هند، سازمان باستان شناسی کشور هند آغاز به کار کرد. بعد از سال 1947 شعبات این سازمان در بخش پاکستان نشین کشور هند، دایره باستان شناسی پاکستان نام گذاری شد. دفتر مرکزی این سازمان در غرب پاکستان واقع شده که شعبه هایی از آن در شهر داکا دایر شده است. این شعبه در پایتخت ایالت شرقی، وظیفه نگهداری و حفاظت از اشیاء تاریخی و مکان ها و موزه های باستان شناسی را برعهده دارد. این مطلب اغلب در آموزش به دانش آموزان و در هنگام بازدید معلمان، مربیان و سایر بازدیدکنندگان از موز ه باستان شناسی داکا عنوان شده و منتج به کسب دیدگاهی ارزشمند از گذشت ه کشور و ساماندهی تاریخچه کشور می شود. عملکردهای اصلی اداره باستان شناسی و موزه کشور بنگلادش، به قرار زیر است:
1. نگهداری و حفاظت از میراث ملی ِفرهنگی؛
2. حمایت از بناهای یادبود باستانی مطابق لایح ه اشیاء تاریخی مصوب سال 1968؛
3. نگهداری، حفاظت و تعمیر بناهای یادبود تاریخی سراسر کشور مطابق قانون آثار تاریخی و باستان شناسی؛
4. طرح و برنامه ریزی به منظور تجسس و اکتشاف اشیاء و بناهای تاریخی؛
5. شناسایی و کشف مکان های باستانی قبل از طراحی جهت حفاری؛
ِ6. رمز خوانی و مطالعه آثار ثبت شده باستانی نظیر کتیبه ها، کلیشه های مسی، سکه ها و نسخه های خطی به زبان های سانسکریت، عربی و فارسی؛
7. نظارت بر اشیاء تاریخی مطابق لایحه اشیاء تاریخی مصوب سال 1968؛
8. انتشار کتاب ها، بروشورها، دفترچه های راهنما، کارت پستال ها و استفاده از سایر موارد تبلیغاتی جهت ارائه میراث فرهنگی و ارائه اطلاعات موثق به محققین و دانشمندان ملی و بین المللی برای ترغیب آن ها به مطالعه فرهنگ کشور و ساماندهی تاریخی آن؛
9. انجام بررسیهای جامع و سیستماتیک برای تهیه اسناد کاملی از مساجد و بناهای یادبود تاریخی و بناهایی که از لحاظ فرهنگی دارای اهمیت می باشند. اسناد همه مراکز فرهنگی ِ تاریخی حفاظت شده و حفاظت نشده مشمول این بررسی می باشند؛
10. جمعاوری اشیاء تاریخی و مطالعه و تحقیق در مورد آن ها؛
11. برپایی کتابخانه های تخصصی در زمینه فرهنگ باستان؛
12. انجام تحقیقات متعدد در زمینه میراث فرهنگی کشور؛
13. حفاظت از بناهای یادبود، اشیاء تاریخی منقول متعلّق به اماکن باستانی یا غیرباستانی و همچنین اشیاء داخل موزه ها در برابر مواد شیمیایی و تأثیرات محیطی؛
14. هماهنگی با فعالیت های هیأت اعزامی سازمان علمی، تربیتی و فرهنگی ملل متحد[۱]برای حفاظت و ساماندهی میراث فرهنگی کشور؛
15. برقراری ارتباطات فرهنگی میان وزارت فرهنگ و مؤسسات آموزشی از قبیل دانشگاه ها و موزه های خودگردان.[۲]
نیز نگاه کنید به
نظام فرهنگی بنگلادش؛ مدیریت فرهنگی بنگلادش؛ نهادها و سازمانهای فرهنگی بنگلادش
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از https://www.unesco.org
- ↑ توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ بنگلادش. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)