شهر حرار: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:حرار.jpg|بندانگشتی|شهر حرار (1403). برگرفته از سایت ویکی پدیا، قابل بازیابی از [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D8%B1%D8%B1 https://fa.wikipedia.org/wiki/]]] | |||
شهر قدیمی و بسیار زیبای حرار از مشهورترین مراکز فرهنگی تمدنی [[اتیوپی]] به شمار میرود. این شهر که طی قرون متمادی مرکز تجاری بزرگی در امپراطوری حبشه به شمار میآمدهاست از قدیم الایام دارای مناسبات بازرگانی با مناطق گوناگون حبشه، بنادر خلیج عدن و تعدادی از سرزمینهای شرقی بودهاست. علاوه بر آن حرار مرکز بزرگ اسلامی بوده و در قرون میانه اسلامی بسیاری از علاقمندان به علوم اسلامی طی سفر به حرار؛ در مدارس اسلامی این شهر تحصیل میکردهاند. این شهر به لحاظ [[صنایع دستی در اتیوپی|صنایع دستی]] خاص خود - عمدتا بافندگی و سبدبافی- و همچنین نسخ خطی زیبا نیز در [[اتیوپی]] از شهرت زیادی برخوردار است. انبوه مساجد تاریخی، بازارهای رنگارنگ، آرامگاههای مقدس و منارهها از دیگر جاذبههای تاریخی [[شهر حرار]] است<ref name=":0">برگرفته از http://www.selamta.net/Ethiopia's Tourist Attractions.htm</ref>. | شهر قدیمی و بسیار زیبای حرار از مشهورترین مراکز فرهنگی تمدنی [[اتیوپی]] به شمار میرود. این شهر که طی قرون متمادی مرکز تجاری بزرگی در امپراطوری حبشه به شمار میآمدهاست از قدیم الایام دارای مناسبات بازرگانی با مناطق گوناگون حبشه، بنادر خلیج عدن و تعدادی از سرزمینهای شرقی بودهاست. علاوه بر آن حرار مرکز بزرگ اسلامی بوده و در قرون میانه اسلامی بسیاری از علاقمندان به علوم اسلامی طی سفر به حرار؛ در مدارس اسلامی این شهر تحصیل میکردهاند. این شهر به لحاظ [[صنایع دستی در اتیوپی|صنایع دستی]] خاص خود - عمدتا بافندگی و سبدبافی- و همچنین نسخ خطی زیبا نیز در [[اتیوپی]] از شهرت زیادی برخوردار است. انبوه مساجد تاریخی، بازارهای رنگارنگ، آرامگاههای مقدس و منارهها از دیگر جاذبههای تاریخی [[شهر حرار]] است<ref name=":0">برگرفته از http://www.selamta.net/Ethiopia's Tourist Attractions.htm</ref>. | ||
حرار از شهرهای گردشگری [[اتیوپی]] است و معمولا در طول سال دربرگیرنده گردشگرانی از کشورهای مختلف جهان است که با مشاهده آثار تاریخی آن با گوشههایی از فرهنگ و تمدن اسلامیدر این سرزمین آشنا میگردند<ref>عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ اتیوپی. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص 142-143.</ref>. | حرار از شهرهای گردشگری [[اتیوپی]] است و معمولا در طول سال دربرگیرنده گردشگرانی از کشورهای مختلف جهان است که با مشاهده آثار تاریخی آن با گوشههایی از فرهنگ و تمدن اسلامیدر این سرزمین آشنا میگردند<ref>عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ [[اتیوپی]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص 142-143.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[صنعت گردشگری اتیوپی]]؛ [[مراكز مهم گردشگری اتیوپی]]؛ [[شهر آکسوم]]؛ [[بحیردار]]؛ [[گوندار]]؛ [[لالیبالا]]؛ [[آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده اتیوپی در ميراث جهانی]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == |
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۰
شهر قدیمی و بسیار زیبای حرار از مشهورترین مراکز فرهنگی تمدنی اتیوپی به شمار میرود. این شهر که طی قرون متمادی مرکز تجاری بزرگی در امپراطوری حبشه به شمار میآمدهاست از قدیم الایام دارای مناسبات بازرگانی با مناطق گوناگون حبشه، بنادر خلیج عدن و تعدادی از سرزمینهای شرقی بودهاست. علاوه بر آن حرار مرکز بزرگ اسلامی بوده و در قرون میانه اسلامی بسیاری از علاقمندان به علوم اسلامی طی سفر به حرار؛ در مدارس اسلامی این شهر تحصیل میکردهاند. این شهر به لحاظ صنایع دستی خاص خود - عمدتا بافندگی و سبدبافی- و همچنین نسخ خطی زیبا نیز در اتیوپی از شهرت زیادی برخوردار است. انبوه مساجد تاریخی، بازارهای رنگارنگ، آرامگاههای مقدس و منارهها از دیگر جاذبههای تاریخی شهر حرار است[۱].
حرار از شهرهای گردشگری اتیوپی است و معمولا در طول سال دربرگیرنده گردشگرانی از کشورهای مختلف جهان است که با مشاهده آثار تاریخی آن با گوشههایی از فرهنگ و تمدن اسلامیدر این سرزمین آشنا میگردند[۲].
نیز نگاه کنید به
صنعت گردشگری اتیوپی؛ مراكز مهم گردشگری اتیوپی؛ شهر آکسوم؛ بحیردار؛ گوندار؛ لالیبالا؛ آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده اتیوپی در ميراث جهانی
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از http://www.selamta.net/Ethiopia's+Tourist+Attractions.htm
- ↑ عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ اتیوپی. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 142-143.