لباسهای سنتی کوبا: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Guayabera.jpg|جایگزین=Guayabera|بندانگشتی| | [[پرونده:Guayabera.jpg|جایگزین=Guayabera|بندانگشتی|Guayabera، قابل بازیابی از<nowiki/>https://dk.pinterest.com/pin/9-crowns-essentials-mens-guayabera-button-down-shirt--719520477943508633/]]از آنجا که فرهنگ [[کوبا]] تاثیر گرفته از فرهنگ اسپانیایی و آفریقایی است، در نتیجه لباسهای آن نیز متاثر از لباسهای این کشورها است، اما گذشته از اینها [[کوبا]] خود دارای لباسهای سنتی اصیل نیز میباشد که عبارتاند از: گوآیابرا (Guayabera) ، لباس خاص مردان کوبایی است، اگرچه میان مردم پاناما، مکزیک، فیلیپین و [[کوبا]] اختلاف نظر وجود دارد مبنی بر این که گوآیابرا لباس سنتی آنها میباشد. البته در شهر سانتی اسپیریتوس نشانههایی از تمامی اطلاعات مربوط به ابداع این لباس، از جمله تاریخ، مکان و نام خالق آن وجود دارد. | ||
طبق اطلاعات موجود، در سال ۱۷۰۹ شخصی بهنام خوسه لیو پرز رودریگز از شهر گرانادا به این سرزمین رسید و نیاز به پیراهن راحتی داشت تا بتواند سیگار برک [[کوبا]] را نیز با خود همه جا داشته باشد. به همین دلیل از همسرش خواست تا پیراهنیگشاد و خنک با جیب های بزرگی تهیه نماید که همان پیراهن گوآیابرای کوبایی میباشد.<ref>حقروستا، مریم (1397). جامعه و فرهنگ [[کوبا]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص251.</ref> | طبق اطلاعات موجود، در سال ۱۷۰۹ شخصی بهنام خوسه لیو پرز رودریگز از شهر گرانادا به این سرزمین رسید و نیاز به پیراهن راحتی داشت تا بتواند سیگار برک [[کوبا]] را نیز با خود همه جا داشته باشد. به همین دلیل از همسرش خواست تا پیراهنیگشاد و خنک با جیب های بزرگی تهیه نماید که همان پیراهن گوآیابرای کوبایی میباشد.<ref>حقروستا، مریم (1397). جامعه و فرهنگ [[کوبا]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص251.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[لباسهای سنتی ژاپن]]؛ [[پوشاک سنتی کانادا]]؛ [[لباسهای سنتی تونس]]؛ [[لباس سنتی در افغانستان]]؛ [[ | [[لباس های سنتی در ساحل عاج]]؛ [[لباس های سنتی در سوریه]]؛ [[لباس های سنتی در زیمبابوه]]؛ [[لباس های سنتی در اردن]]؛ [[لباس های سنتی در فرانسه]]؛ [[لباس های سنتی در قطر]]؛ [[لباسهای سنتی ژاپن]]؛ [[پوشاک سنتی کانادا]]؛ [[لباسهای سنتی تونس]]؛ [[لباس سنتی در افغانستان]]؛ [[لباس و زیور آلات قوم بای]]؛ [[لباسهای سنتی سنگال]]؛ [[لباس ملی و سنتی مردم تایلند]]؛ [[لباس سنتی مردم اتیوپی]]؛ [[لباس های سنتی سیرالئون]]؛ [[لباس های سنتی در مالی]]؛ [[لباس های سنتی قزاقستان]]؛ [[لباس ملی و سنتی مردم بنگلادش]]؛ [[لباس ملی و سنتی مردم سریلانکا]]؛ [[لباس های سنتی تاجیکستان]]؛ [[لباسهای سنتی اسپانیا]] | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
[[رده:سبک پوشش و پوشاک]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۳
از آنجا که فرهنگ کوبا تاثیر گرفته از فرهنگ اسپانیایی و آفریقایی است، در نتیجه لباسهای آن نیز متاثر از لباسهای این کشورها است، اما گذشته از اینها کوبا خود دارای لباسهای سنتی اصیل نیز میباشد که عبارتاند از: گوآیابرا (Guayabera) ، لباس خاص مردان کوبایی است، اگرچه میان مردم پاناما، مکزیک، فیلیپین و کوبا اختلاف نظر وجود دارد مبنی بر این که گوآیابرا لباس سنتی آنها میباشد. البته در شهر سانتی اسپیریتوس نشانههایی از تمامی اطلاعات مربوط به ابداع این لباس، از جمله تاریخ، مکان و نام خالق آن وجود دارد.
طبق اطلاعات موجود، در سال ۱۷۰۹ شخصی بهنام خوسه لیو پرز رودریگز از شهر گرانادا به این سرزمین رسید و نیاز به پیراهن راحتی داشت تا بتواند سیگار برک کوبا را نیز با خود همه جا داشته باشد. به همین دلیل از همسرش خواست تا پیراهنیگشاد و خنک با جیب های بزرگی تهیه نماید که همان پیراهن گوآیابرای کوبایی میباشد.[۱]
نیز نگاه کنید به
لباس های سنتی در ساحل عاج؛ لباس های سنتی در سوریه؛ لباس های سنتی در زیمبابوه؛ لباس های سنتی در اردن؛ لباس های سنتی در فرانسه؛ لباس های سنتی در قطر؛ لباسهای سنتی ژاپن؛ پوشاک سنتی کانادا؛ لباسهای سنتی تونس؛ لباس سنتی در افغانستان؛ لباس و زیور آلات قوم بای؛ لباسهای سنتی سنگال؛ لباس ملی و سنتی مردم تایلند؛ لباس سنتی مردم اتیوپی؛ لباس های سنتی سیرالئون؛ لباس های سنتی در مالی؛ لباس های سنتی قزاقستان؛ لباس ملی و سنتی مردم بنگلادش؛ لباس ملی و سنتی مردم سریلانکا؛ لباس های سنتی تاجیکستان؛ لباسهای سنتی اسپانیا
کتابشناسی
- ↑ حقروستا، مریم (1397). جامعه و فرهنگ کوبا. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص251.