رسانه های گروهی در امارات متحده عربی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۴

رسانه ها در امارات عمدتاً وابسته به حکومت امارات بوده و رسانه ی آزادی یا خصوصی وجود خارجی ندارد، رسانه هایی که در امارات فعالیت می کنند برای ادامه فعالیت ترجیح می دهند که خود سانسوری داشته باشند. یکی از رسانه های معروف امارات روزنامه الاتحاد است که توسط حاکمین داخلی امارات گردانده می شود و رادیو تلویزیون ابوظبی نیز در اختیار آنها است. روزنامه ی معروف دیگر امارات البیان می باشد که آن هم مدیرانی داردکه توسط سران حکومتی امارات انتخاب شده اند این وضعیت در مورد اکثر شبکه های رادیویی و تلویزیون امارات نیز صادق است. ب

زرگترین روزنامه های بخش خصوصی انگلیسی و عربی زبان این کشور الخلیج و خبر خلیج می باشد که آنها هم مطابق قانون شورای رسانه های امارات که اعضای آن توسط رئیس جمهور منصوب می شوند ویرایش می شود و کلیه مسایل سیاسی، امنیتی و حتی نقد به کارهای اجرایی مسئولین در کشورت امارات ممنوع می باشد و پس از حذف تذکر جدی به مسئولین روزنامه ها داده خواهد شد.

طبق قانون کلیه جراید وارد شده به امارات نیز توسط بازرسان شورای رسانه بایستی تأیید شود تا مجوز تکثیر و توزیع در کشور امارات را پیدا کنند. البته اعتراض هایی نیز توسط بعضی از مؤسسات متنفذ مانند مؤسسه شهر رسانه دبی صورت گرفته است و مؤسسات دیگری که در زمینه های مختلف رادیو تلویزیون و امور موسیقی و یا تولیدات فیلم و خدمات کامپیوتری از آن حمایت کردند و دولت در سال 2006 میلادی قول همکاری و مساعدت در مورد و عدم و امور موسیقی و یا تولیدات فیلم و خدمات کامپیوتری از آن حمایت کردند و دولت در سال 2006 میلادی قول همکاری و مساعدت در موردعدم سانسورهای محتوا، اخبار و اطلاعات را داده است^[۱]^[۲]

نیز نگاه کنید به

فرهنگ سیاسی در روسیه؛ فرهنگ سیاسی تونس؛ فرهنگ سیاسی ژاپن؛ فرهنگ سیاسی سنگال؛ فرهنگ سیاسی در فرانسه؛ فرهنگ سیاسی در اردن؛ فرهنگ سیاسی در اسپانیا

کتابشناسی

↑ Vine, P. and Al Abed, I (2001). United Arab Emirates: A New Perspective, U.K.: Trident Press
↑ کشاورز شکری، عباس، اقبالی، ابوالفضل (1392). آشنایی با امارات متحده عربی. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار)

[1] Vine, P. and Al Abed, I (2001). United Arab Emirates: A New Perspective, U.K.: Trident Press

[2] کشاورز شکری، عباس، اقبالی، ابوالفضل (1392). آشنایی با امارات متحده عربی. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار)

[۱]

[۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-==== رسانه های گروهی ====
+رسانه ها در [[امارات متحده عربی|امارات]] عمدتاً وابسته به حکومت [[امارات متحده عربی|امارات]] بوده و رسانه ی آزادی یا خصوصی وجود خارجی ندارد، رسانه هایی که در [[امارات متحده عربی|امارات]] فعالیت می کنند برای ادامه فعالیت ترجیح می دهند که خود سانسوری داشته باشند. یکی از رسانه های معروف [[امارات متحده عربی|امارات]] روزنامه الاتحاد است که توسط حاکمین داخلی [[امارات متحده عربی|امارات]] گردانده می شود و رادیو تلویزیون ابوظبی نیز در اختیار آنها است. روزنامه ی معروف دیگر [[امارات متحده عربی|امارات]] البیان می باشد که آن هم مدیرانی داردکه توسط سران حکومتی [[امارات متحده عربی|امارات]] انتخاب شده اند این وضعیت در مورد اکثر شبکه های رادیویی و تلویزیون [[امارات متحده عربی|امارات]] نیز صادق است. ب
-رسانهها در امارات عمدتاً وابسته به حکومت امارات بوده و رسانهی آزادی یا خصوصی وجود خارجی ندارد، رسانههایی که در امارات فعالیت میکنند برای ادامه فعالیت ترجیح میدهند که خود سانسوری داشته باشند. یکی از رسانههای معروف امارات روزنامه الاتحاد است که توسط حاکمین داخلی امارات گردانده میشود و رادیو تلویزیون ابوظبی نیز در اختیار آنها است. روزنامهی معروف دیگر امارات البیان میباشد که آن هم مدیرانی داردکه توسط سران حکومتی امارات انتخاب شدهاند این وضعیت در مورد اکثر شبکههای رادیویی و تلویزیون امارات نیز صادق است. بزرگترین روزنامههای بخش خصوصی انگلیسی و عربی زبان این کشور الخلیج و خبر خلیج میباشد که آنها هم مطابق قانون شورای رسانههای امارات که اعضای آن توسط رئیس جمهور منصوب میشوند ویرایش میشود و کلیه مسایل سیاسی، امنیتی و حتی نقد به کارهای اجرایی مسئولین در کشورت امارات ممنوع میباشد و پس از حذف تذکر جدی به مسئولین روزنامهها داده خواهد شد. طبق قانون کلیه جراید وارد شده به امارات نیز توسط بازرسان شورای رسانه بایستی تأیید شود تا مجوز تکثیر و توزیع در کشور امارات را پیدا کنند. البته اعتراضهایی نیز توسط بعضی از مؤسسات متنفذ مانند مؤسسه شهر رسانه دبی صورت گرفته است و مؤسسات دیگری که در زمینههای مختلف رادیو تلویزیون و امور موسیقی و یا تولیدات فیلم و خدمات کامپیوتری از آن حمایت کردند و دولت در سال 2006 میلادی قول همکاری و مساعدت در مورد و عدم و امور موسیقی و یا تولیدات فیلم و خدمات کامپیوتری از آن حمایت کردند و دولت در سال 2006 میلادی قول همکاری و مساعدت در موردعدم سانسورهای محتوا، اخبار و اطلاعات را داده است. (Ibid: 156)
+زرگترین روزنامه های بخش خصوصی انگلیسی و عربی زبان این کشور الخلیج و خبر خلیج می باشد که آنها هم مطابق قانون شورای رسانه های [[امارات متحده عربی|امارات]] که اعضای آن توسط رئیس جمهور منصوب می شوند ویرایش می شود و کلیه مسایل سیاسی، امنیتی و حتی نقد به کارهای اجرایی مسئولین در کشورت [[امارات متحده عربی|امارات]] ممنوع می باشد و پس از حذف تذکر جدی به مسئولین روزنامه ها داده خواهد شد.
+طبق قانون کلیه جراید وارد شده به [[امارات متحده عربی|امارات]] نیز توسط بازرسان شورای رسانه بایستی تأیید شود تا مجوز تکثیر و توزیع در کشور [[امارات متحده عربی|امارات]] را پیدا کنند. البته اعتراض هایی نیز توسط بعضی از مؤسسات متنفذ مانند مؤسسه شهر رسانه دبی صورت گرفته است و مؤسسات دیگری که در زمینه های مختلف رادیو تلویزیون و امور موسیقی و یا تولیدات فیلم و خدمات کامپیوتری از آن حمایت کردند و دولت در سال 2006 میلادی قول همکاری و مساعدت در مورد و عدم و امور موسیقی و یا تولیدات فیلم و خدمات کامپیوتری از آن حمایت کردند و دولت در سال 2006 میلادی قول همکاری و مساعدت در موردعدم سانسورهای محتوا، اخبار و اطلاعات را داده است<ref>Vine, P. and Al Abed, I (2001). United Arab Emirates: A New Perspective, U.K.: Trident Press</ref><ref>کشاورز شکری، عباس، اقبالی، ابوالفضل (1392). آشنایی با [[امارات متحده عربی]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] ( در دست انتشار)</ref>
+== نیز نگاه کنید به ==
+[[فرهنگ سیاسی در روسیه]]؛ [[فرهنگ سیاسی تونس]]؛ [[فرهنگ سیاسی ژاپن]]؛ [[فرهنگ سیاسی سنگال]]؛ [[فرهنگ سیاسی در فرانسه]]؛ [[فرهنگ سیاسی در اردن]]؛ [[فرهنگ سیاسی در اسپانیا]]
+== کتابشناسی ==