غارهای سنگی لونگ مینگ: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:Longmen.jpg|بندانگشتی|غار سنگی لون مین. قابل بازیابی از https://www.discoverchinatours.com/travel-guide/luoyang/longmen-grottoes/]]
غارهای سنگی لونگ مینگ(Longmen Grottos. Henan Province) در5/12 کیلومتری حومه‌<sub>­</sub>ی جنوبی شهر لو یانگ در استان خِه ­نان در مرکز [[چین]] قرار دارد. از آن جا كه کوه‌­های شرقی و غربی این منطقه در مقابل هم قرار گرفته و رودی که از میان آن­ها عبور می ­کند مانند درگاه یک منزل به نظر می ­آید، انرا لونگ مینگ، یعنی دروازه‌ی اژدها نام گذاشته اند. چون کیفیت سنگ­‌های این منطقه برای حکاکی مناسب است، از این رو در این محل حکاکی­‌های بسیاری صورت گرفته است. غارهای سنگی لونگ ­مینگ، موگای دون حوان در گان­سو و یون گان­داتوی در استان شان­سی«سه گنجینه‌­ی هنر سنگی [[چین]]» نامیده می شوند.  
غارهای سنگی لونگ مینگ(Longmen Grottos. Henan Province) در5/12 کیلومتری حومه‌<sub>­</sub>ی جنوبی شهر لو یانگ در استان خِه ­نان در مرکز [[چین]] قرار دارد. از آن جا كه کوه‌­های شرقی و غربی این منطقه در مقابل هم قرار گرفته و رودی که از میان آن­ها عبور می ­کند مانند درگاه یک منزل به نظر می ­آید، انرا لونگ مینگ، یعنی دروازه‌ی اژدها نام گذاشته اند. چون کیفیت سنگ­‌های این منطقه برای حکاکی مناسب است، از این رو در این محل حکاکی­‌های بسیاری صورت گرفته است. غارهای سنگی لونگ ­مینگ، موگای دون حوان در گان­سو و یون گان­داتوی در استان شان­سی«سه گنجینه‌­ی هنر سنگی [[چین]]» نامیده می شوند.  


حکاکی این غارها از سال­471میلادی، و در دوران امپراتوری سلسله­‌ی ووی شمالی آغاز و  به مدت400سال ادامه داشته و1500 سال قدمت دارد. طول این غارها از جنوب به شمال حدود یک کیلومتر است و درحال حاضر حدود1300غار حفظ شده است. در این مجموعه غارها حدود3600 سنگ نوشته­ و50 برج بودایی و97000 مجسمه‌­ی [[بودا در هنرهای سنتی عامیانه چین|بودا]] دیده می ­شود.
حکاکی این غارها از سال­471میلادی، و در دوران امپراتوری سلسله­‌ی ووی ش[[مالی]] آغاز و به مدت400سال ادامه داشته و1500 سال قدمت دارد. طول این غارها از جنوب به شمال حدود یک کیلومتر است و درحال حاضر حدود1300غار حفظ شده است. در این مجموعه غارها حدود3600 سنگ نوشته­ و50 برج بودایی و97000 مجسمه‌­ی [[بودا در هنرهای سنتی عامیانه چین|بودا]] دیده می ­شود.


در این میان غارهای«بین ­یانگ(Binyang)»، «فِنگ ­شیان(Fengxian)» و «گو­ایانگ(Guyiang)» از همه دیدنی ­تر و جالب توجه‌­تر است. این مجموعه در 30 نوامبر سال 2000 میلادی در فهرست میراث جهانی قرار گرفت<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلددوم</ref>.
در این میان غارهای«بین ­یانگ(Binyang)»، «فِنگ ­شیان(Fengxian)» و «گو­ایانگ(Guyiang)» از همه دیدنی ­تر و جالب توجه‌­تر است. این مجموعه در 30 نوامبر سال 2000 میلادی در فهرست میراث جهانی قرار گرفت<ref>سابقی،علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد2، ص.600-601.</ref>.


نیز نگاه کنید به [[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی]]
== نیز نگاه کنید به ==
[[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی]]؛ [[نمادهای فرهنگی چین]]


=== کتابشناسی ===
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۵۸

غار سنگی لون مین. قابل بازیابی از https://www.discoverchinatours.com/travel-guide/luoyang/longmen-grottoes/

غارهای سنگی لونگ مینگ(Longmen Grottos. Henan Province) در5/12 کیلومتری حومه‌­ی جنوبی شهر لو یانگ در استان خِه ­نان در مرکز چین قرار دارد. از آن جا كه کوه‌­های شرقی و غربی این منطقه در مقابل هم قرار گرفته و رودی که از میان آن­ها عبور می ­کند مانند درگاه یک منزل به نظر می ­آید، انرا لونگ مینگ، یعنی دروازه‌ی اژدها نام گذاشته اند. چون کیفیت سنگ­‌های این منطقه برای حکاکی مناسب است، از این رو در این محل حکاکی­‌های بسیاری صورت گرفته است. غارهای سنگی لونگ ­مینگ، موگای دون حوان در گان­سو و یون گان­داتوی در استان شان­سی«سه گنجینه‌­ی هنر سنگی چین» نامیده می شوند.

حکاکی این غارها از سال­471میلادی، و در دوران امپراتوری سلسله­‌ی ووی شمالی آغاز و به مدت400سال ادامه داشته و1500 سال قدمت دارد. طول این غارها از جنوب به شمال حدود یک کیلومتر است و درحال حاضر حدود1300غار حفظ شده است. در این مجموعه غارها حدود3600 سنگ نوشته­ و50 برج بودایی و97000 مجسمه‌­ی بودا دیده می ­شود.

در این میان غارهای«بین ­یانگ(Binyang)»، «فِنگ ­شیان(Fengxian)» و «گو­ایانگ(Guyiang)» از همه دیدنی ­تر و جالب توجه‌­تر است. این مجموعه در 30 نوامبر سال 2000 میلادی در فهرست میراث جهانی قرار گرفت[۱].

نیز نگاه کنید به

آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی؛ نمادهای فرهنگی چین

کتابشناسی

  1. سابقی،علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص.600-601.