چهارشنبه سوری: تفاوت میان نسخهها
صفحهای تازه حاوی «'''چهارشنبه سوری''' مردم تاجیکستان، به ویژه نواحی حصار، کولاب و قراتگین، روز چهارشنبه آخر سال هنگام غروب آفتاب، در چهارراه ها و یا کنار خانه ها آتش می افروزند، خرد و کلان سه بار از روی آن می پرند، سپس ظرفی سفالی را بر روی آتش انداخته و می شکنند. ه...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مردم [[تاجیکستان]]، به ویژه نواحی حصار، کولاب و قراتگین، روز چهارشنبه آخر سال هنگام غروب آفتاب، در چهارراهها و یا کنار خانهها آتش میافروزند، خرد و کلان سه بار از روی آن میپرند، سپس ظرفی سفالی را بر روی آتش انداخته و میشکنند. هنگام بازگشت به خانه نیز به پشت سر خود نگاه نمیکردند. | |||
مردم | در بعضی نواحی تاجیکنشین آسیای مرکزی، مردم جشن آتش افروزی و شادی و سرور برپا میکردند و بدین گونه با زمستان خداحافظی میکردند. این جشن بیشتر به نمایشهای روی صحنه همانند بود، زیرا دلقکها پوشاک ویژهای پوشیده و در پیرامون آتش، رقصهای خندهآور اجرا میکردند. دیگران نیز کف زنان، ترانه زیر را میخواندند.<blockquote>آتش افروز آمده سالی یک روز آمده | ||
آتش افروز صغیرم سالی یک روز فقیرم | |||
روده و پوده آمده هر چی نبوده آمده</blockquote>در پارهای نقاط پس از آتش افروزی، دختران خاکستر آن را در کنار دیواری میریختند و سپس نزد دروازه خانه خود آمده در را میکوفتند. از درون خانه صدا میآمد که:<blockquote>در را کی میزند؟ | |||
آتش | |||
دختر پاسخ میداد: منم | |||
باز میپرسیدند: از کجا آمدهای؟ | |||
دختر جواب میداد: از عروسی | |||
دوباره میپرسیدند: با خود چی آوردی؟ | |||
دختر پاسخ میداد: تندرستی</blockquote>پس از این، تاجیکان خود را پیشوازگر [[جشن نوروز در تاجیکستان|نوروز]] به شمار میآوردند<ref>افشار سیستانی، ایرج (1383). جغرافیای تاریخی تاجیکستان (پژوهشی در تاریخ، جغرافیا، آثار باستانی، بزرگان، ویژگیهای اجتماعی و جمعیتی، فرهنگ مردم و اقتصاد [[تاجیکستان]]). تهران: [https://alhoda.ir/ انتشارات بین المللی الهدی]، ص 184-193.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[جشنها و سرودها در تاجیکستان]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
== منبع اصلی == | |||
زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ [[تاجیکستان]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص 242. | |||
== نویسنده مقاله == | |||
حسن زهریی | |||
[[رده:جشن ها و سرودها]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۲
مردم تاجیکستان، به ویژه نواحی حصار، کولاب و قراتگین، روز چهارشنبه آخر سال هنگام غروب آفتاب، در چهارراهها و یا کنار خانهها آتش میافروزند، خرد و کلان سه بار از روی آن میپرند، سپس ظرفی سفالی را بر روی آتش انداخته و میشکنند. هنگام بازگشت به خانه نیز به پشت سر خود نگاه نمیکردند.
در بعضی نواحی تاجیکنشین آسیای مرکزی، مردم جشن آتش افروزی و شادی و سرور برپا میکردند و بدین گونه با زمستان خداحافظی میکردند. این جشن بیشتر به نمایشهای روی صحنه همانند بود، زیرا دلقکها پوشاک ویژهای پوشیده و در پیرامون آتش، رقصهای خندهآور اجرا میکردند. دیگران نیز کف زنان، ترانه زیر را میخواندند.
آتش افروز آمده سالی یک روز آمده
آتش افروز صغیرم سالی یک روز فقیرم
روده و پوده آمده هر چی نبوده آمده
در پارهای نقاط پس از آتش افروزی، دختران خاکستر آن را در کنار دیواری میریختند و سپس نزد دروازه خانه خود آمده در را میکوفتند. از درون خانه صدا میآمد که:
در را کی میزند؟
دختر پاسخ میداد: منم
باز میپرسیدند: از کجا آمدهای؟
دختر جواب میداد: از عروسی
دوباره میپرسیدند: با خود چی آوردی؟
دختر پاسخ میداد: تندرستی
پس از این، تاجیکان خود را پیشوازگر نوروز به شمار میآوردند[۱].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ افشار سیستانی، ایرج (1383). جغرافیای تاریخی تاجیکستان (پژوهشی در تاریخ، جغرافیا، آثار باستانی، بزرگان، ویژگیهای اجتماعی و جمعیتی، فرهنگ مردم و اقتصاد تاجیکستان). تهران: انتشارات بین المللی الهدی، ص 184-193.
منبع اصلی
زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ تاجیکستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 242.
نویسنده مقاله
حسن زهریی