تئاتر دولتی دراماتیک ابوالقاسم لاهوتی: تفاوت میان نسخهها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
تئاتر دولتی دراماتیک ابوالقاسم لاهوتی نخستین تئاتر حرفهای جمهوری است که سال 1929 تأسیس گردید. تقریباً همه نمایشنامههای درامنویسهای مشهور جمهوری روی صحنه تئاتر مذکور رفتهاند. نمایشنامهنویسی تاجیک بر مبنای [[تئاتر و هنرهای نمایشی تاجیکستان|تئاتر]] مذکور عرض وجود و رشد کرده است. طی سالهای موجودیت تئاتر بیش از 70 نمایشنامه مؤلفان تاجیک و شاهکارهای ادبیات جهان را در معرض دید تماشاگران قرار داد. در زمینه رشد فعالیت هنری تئاتر نقش کارگردانان و هنرمندانی از قبیل م. قاسماف، م. خلیلاف، گ. بقایوا، ا. برهاناف، ا. سعیداف، ا. سلیماناف، ح. رحمتاللهیف، ت. فاضلاوا، ع. محمدجاناف، ه. گدایف، ح. عبدرزاقاف، ص. طویبایوا، ط. غفاراوا، ظ. دوستمحمداف، م. عیسییوا، ب. رجباف، گ. ذوقیبکاف، خ. نظراوا، م. کمالاوا، م. امیناوا و امثال آنها بسیار مهم میباشد. این تئاتر در [[شهر دوشنبه]] قرار است<ref>زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ [[تاجیکستان]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص 307.</ref>. | |||
== کتابشناسی == |
نسخهٔ کنونی تا ۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۰۳
تئاتر دولتی دراماتیک ابوالقاسم لاهوتی نخستین تئاتر حرفهای جمهوری است که سال 1929 تأسیس گردید. تقریباً همه نمایشنامههای درامنویسهای مشهور جمهوری روی صحنه تئاتر مذکور رفتهاند. نمایشنامهنویسی تاجیک بر مبنای تئاتر مذکور عرض وجود و رشد کرده است. طی سالهای موجودیت تئاتر بیش از 70 نمایشنامه مؤلفان تاجیک و شاهکارهای ادبیات جهان را در معرض دید تماشاگران قرار داد. در زمینه رشد فعالیت هنری تئاتر نقش کارگردانان و هنرمندانی از قبیل م. قاسماف، م. خلیلاف، گ. بقایوا، ا. برهاناف، ا. سعیداف، ا. سلیماناف، ح. رحمتاللهیف، ت. فاضلاوا، ع. محمدجاناف، ه. گدایف، ح. عبدرزاقاف، ص. طویبایوا، ط. غفاراوا، ظ. دوستمحمداف، م. عیسییوا، ب. رجباف، گ. ذوقیبکاف، خ. نظراوا، م. کمالاوا، م. امیناوا و امثال آنها بسیار مهم میباشد. این تئاتر در شهر دوشنبه قرار است[۱].
کتابشناسی
- ↑ زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ تاجیکستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 307.