تحول در سنت های مراسم ازدواج: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « == تحول در سنتهای مراسم ازدواج == پس از سقوط سیستم امپراتوری در سال1911، تغییر و تحولات گستردهای در آداب و رسوم ازدواج سنتی مردم چین بهوجود آمد. برای نمونه، ازدواج اجباری و از پیش تعیین شده جای خود را به مشارکت هرچه بیشتر دختر و پسر و یا عروس و د...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:210129041833-04-china-millennials-marriage-intl-hnk-restricted.jpg|بندانگشتی|تحول در سنتهای مراسم ازدواج چین و گرایش آنها به سبک غربی. برگرفته از سایت khabarnama، قابل بازیابی از https://khabarnama.net/1402/07/%D8%AF%D9%84%D8%A7%DB%8C%D9%84-%D8%AA%D8%B1%D8%B3-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%B2-%D8%A7%D8%B2%D8%AF%D9%88%D8%A7%D8%AC/]]پس از سقوط سیستم امپراتوری در سال 1911، تغییر و تحولات گستردهای در آداب و رسوم ازدواج سنتی مردم [[چین]] به وجود آمد. برای نمونه، ازدواج اجباری و از پیش تعیین شده جای خود را به مشارکت هرچه بیشتر دختر و پسر و یا عروس و داماد آینده در انتخاب همسر داد. نوع هدایایی که خانوادهی داماد به خانوادهی عروس پیشکش میکرد، فرق نمود. برخی از آداب و رسوم نا‌مناسب گذشته مانند حق نداشتن دیدن عروس پیش از مراسم عروسی از سوی پسر و... از میان رفت. | |||
با روی کار آمدن رژیم کمونیستی در این کشور در سال 1949، آداب و رسوم ازدواج شاهد تغییرات بیشتری شد. نوع و میزان هزینههای مراسم ازدواج با گذشته تفاوت یافت. برای نمونه، در سالهای اولیهی پس از سال 1949 میلادی و تأسیس [[جمهوری خلق چین]]، جوانان تحت تعالیم [[ایدئولوژی کمونیستی]] و رهنمودهای [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]]، عادات و رسوم قدیمی ازدواج را کنار گذاشته و مراسم عروسی را بسیار ساده برگزار میکردند. معمولا عروس و داماد فقط به ثبت رسمی ازدواج بسنده کرده و مراسم دیگری (خارج از میهمانان خیلی نزدیک دو طرف) برگزار نمیشد. این روند تا اواخر دوران انقلاب فرهنگی (1966 تا1976) ادامه داشت. | |||
با | در سالهای پایانی دههی 1970، مراسم عروسی چینیها با سالهای دههی 50 متفاوت شد. چون زندگی مردم نسبت به گذشته بهتر شده و مراسم عروسی متنوع شد. داماد با دوچرخه و یا تراکتور عروس را به خانه میآورد. بعضیها حتی از خودرو ساخت [[چین]] برای بردن عروس استفاده میکردند. هدایای مهمانان به عروس و داماد نیز شامل حولهی دستی، تشک و روبالشی بود. هزینههای عروسی را نیز پذیرایی از میهمانان و تهیهی وسایل ابتدایی زندگی بود. در این دهه، برخلاف گذشته که 80 درصد ازدواجها با تصمیم پدر و مادرها و یا واسطهها صورت میگرفت، به 66 درصد تصمیم‌گیری توسط خود عروس و داماد تغییر یافت. متوسط هزینهی یک عروسی در این ایام حدود یک هزار یوان بود. در این دوران آرزوی عروس و دامادها داشتن ساعت، دوچرخه و چرخ خیاطی بود. | ||
پس از اجرای اصلاحات در سا ل1978، و در دههی 1980، آداب و رسوم مراسم عروسی در [[چین]] باز هم تغییر بسیار پیدا کرد. در دهههای 1980 و 1990، با بهبود هرچه بیشتر وضعیت معیشتی مردم و تحت تأثیر فرهنگ غرب، هزینههای عروسی نسبت به دهههای پیش از 1970، بیش از چهل برابر افزایش یافت. خرید طلا و جواهر، هدایای گرانقیمت، عکس‌برداری و فیلمبرداری از مراسم، از تحولات هزینههای ازدواج در این دههها به شمار میرود. آرزوی زوجها در این دههها به داشتن تلویزیون، یخچال، و ماشین لباسشویی تغییر یافت. با آغاز قرن جدید هزینهها باز هم بالاتر رفت و آرزوی داشتن اتومبیل، کامپیوتر، کولر، و... بر لیست خواستهها اضافه شد. برگزاری مراسم در کلیساها، اماکن تاریخی، زیر آب، روی بالون و در آسمان، رفتن به ماه عسل در داخل و خارج، از تغییرات پس از سال 2000 میلادی در زمینهی ازدواج است. با رشد اقتصادی [[چین]] و بالا رفتن درآمد مردم، هزینهها نیز روز به روز بالاتر رفته و تنوع بیشتری مییابد. در برخی از عروسیها هزینهی مراسم بالغ بر میلیونها یوان شده و شرکتهای خدماتی متعددی برای برگزاری این چنین عروسیها به وجود آمده که خود آنها هم بر این روند دامن میزنند. اما در سالهای اخیر، باتوجه به بالا رفتن هزینهها و مشکلات اقتصادی و بیکاری و بالا رفتن توقعات دختران و پسران، برخی از جوانان به مراسمهای هرچه سادهتر روی آورده و از برگزاری هرنوع مراسم هزینهبر خودداری میکنند. آنان به پخش شیرینی میان اعضای خانواده و دوستان و عکس یادگاری گرفتن بسنده کرده و این ایده روز به روز طرفداران بیشتری را در میان جوانان پیدا میکند.<ref>(People’s Dailyonline (2004, March Firs</ref><ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص925-927.</ref> | |||
==نیز نگاه کنید به== | |||
پس از اجرای اصلاحات در | [[چین]]؛ [[فرهنگ عمومی در چین]]؛ [[آداب و رسوم عامیانه‌ی مردم چین]]؛ [[آیین‌ها و سنتهای مراسم جشن ازدواج در چین]]؛ [[برخی از آداب و رسوم سنتی ازدواج]] | ||
==کتابشناسی== | |||
(People’s Dailyonline, | <references /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۳۱
پس از سقوط سیستم امپراتوری در سال 1911، تغییر و تحولات گستردهای در آداب و رسوم ازدواج سنتی مردم چین به وجود آمد. برای نمونه، ازدواج اجباری و از پیش تعیین شده جای خود را به مشارکت هرچه بیشتر دختر و پسر و یا عروس و داماد آینده در انتخاب همسر داد. نوع هدایایی که خانوادهی داماد به خانوادهی عروس پیشکش میکرد، فرق نمود. برخی از آداب و رسوم نا‌مناسب گذشته مانند حق نداشتن دیدن عروس پیش از مراسم عروسی از سوی پسر و... از میان رفت.
با روی کار آمدن رژیم کمونیستی در این کشور در سال 1949، آداب و رسوم ازدواج شاهد تغییرات بیشتری شد. نوع و میزان هزینههای مراسم ازدواج با گذشته تفاوت یافت. برای نمونه، در سالهای اولیهی پس از سال 1949 میلادی و تأسیس جمهوری خلق چین، جوانان تحت تعالیم ایدئولوژی کمونیستی و رهنمودهای مائو، عادات و رسوم قدیمی ازدواج را کنار گذاشته و مراسم عروسی را بسیار ساده برگزار میکردند. معمولا عروس و داماد فقط به ثبت رسمی ازدواج بسنده کرده و مراسم دیگری (خارج از میهمانان خیلی نزدیک دو طرف) برگزار نمیشد. این روند تا اواخر دوران انقلاب فرهنگی (1966 تا1976) ادامه داشت.
در سالهای پایانی دههی 1970، مراسم عروسی چینیها با سالهای دههی 50 متفاوت شد. چون زندگی مردم نسبت به گذشته بهتر شده و مراسم عروسی متنوع شد. داماد با دوچرخه و یا تراکتور عروس را به خانه میآورد. بعضیها حتی از خودرو ساخت چین برای بردن عروس استفاده میکردند. هدایای مهمانان به عروس و داماد نیز شامل حولهی دستی، تشک و روبالشی بود. هزینههای عروسی را نیز پذیرایی از میهمانان و تهیهی وسایل ابتدایی زندگی بود. در این دهه، برخلاف گذشته که 80 درصد ازدواجها با تصمیم پدر و مادرها و یا واسطهها صورت میگرفت، به 66 درصد تصمیم‌گیری توسط خود عروس و داماد تغییر یافت. متوسط هزینهی یک عروسی در این ایام حدود یک هزار یوان بود. در این دوران آرزوی عروس و دامادها داشتن ساعت، دوچرخه و چرخ خیاطی بود.
پس از اجرای اصلاحات در سا ل1978، و در دههی 1980، آداب و رسوم مراسم عروسی در چین باز هم تغییر بسیار پیدا کرد. در دهههای 1980 و 1990، با بهبود هرچه بیشتر وضعیت معیشتی مردم و تحت تأثیر فرهنگ غرب، هزینههای عروسی نسبت به دهههای پیش از 1970، بیش از چهل برابر افزایش یافت. خرید طلا و جواهر، هدایای گرانقیمت، عکس‌برداری و فیلمبرداری از مراسم، از تحولات هزینههای ازدواج در این دههها به شمار میرود. آرزوی زوجها در این دههها به داشتن تلویزیون، یخچال، و ماشین لباسشویی تغییر یافت. با آغاز قرن جدید هزینهها باز هم بالاتر رفت و آرزوی داشتن اتومبیل، کامپیوتر، کولر، و... بر لیست خواستهها اضافه شد. برگزاری مراسم در کلیساها، اماکن تاریخی، زیر آب، روی بالون و در آسمان، رفتن به ماه عسل در داخل و خارج، از تغییرات پس از سال 2000 میلادی در زمینهی ازدواج است. با رشد اقتصادی چین و بالا رفتن درآمد مردم، هزینهها نیز روز به روز بالاتر رفته و تنوع بیشتری مییابد. در برخی از عروسیها هزینهی مراسم بالغ بر میلیونها یوان شده و شرکتهای خدماتی متعددی برای برگزاری این چنین عروسیها به وجود آمده که خود آنها هم بر این روند دامن میزنند. اما در سالهای اخیر، باتوجه به بالا رفتن هزینهها و مشکلات اقتصادی و بیکاری و بالا رفتن توقعات دختران و پسران، برخی از جوانان به مراسمهای هرچه سادهتر روی آورده و از برگزاری هرنوع مراسم هزینهبر خودداری میکنند. آنان به پخش شیرینی میان اعضای خانواده و دوستان و عکس یادگاری گرفتن بسنده کرده و این ایده روز به روز طرفداران بیشتری را در میان جوانان پیدا میکند.[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
چین؛ فرهنگ عمومی در چین؛ آداب و رسوم عامیانه‌ی مردم چین؛ آیین‌ها و سنتهای مراسم جشن ازدواج در چین؛ برخی از آداب و رسوم سنتی ازدواج