پیمان همکاری های منطقه ای( آر.سی.دی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
پیمان همکاری عمران منطقه ای یکی از پیمان‌های منطقه‌ای بود که ایران و ترکیه و پاکستان در آن عضویت داشتند. در کنفرانسی که به همین عنوان برگزار شد، سران سه کشور عقیده خود را مبنی بر اینکه همکاری منطقه‌ای عامل اساسی در تسریع رشد و توسعه ملی و تأمین صلح و آرامش و ثبات می‌باشد، تأکید نمودند. ترکیه عضو ناتو و پاکستان عضو سیتو بود و پیمان «آر.سی. دی» براساس پیمان سنتو که هر سه کشور عراق، ایران و ترکیه پیش از آن، در آن عضویت داشتند، منعقد شد و آر.سی. دی ۵ سال پس از سنتو به عنوان معاهده‌ای مکمل آن منعقد گردید. پیشرفت همکاری عمران منطقه‌ای سریع و چشمگیر بود و توانست برنامه‌های متعددی در زمینه‌های مختلف در چارچوب این همکاری به مرحله اجرا درآورد که شامل طرح‌های صنعتی، نفت و پتروشیمی، بازرگانی، جهانگردی، حمل و نقل و ارتباطات، امور پستی، همکاری فنی و علوم اداری، امور بهداشتی، کشاورزی، امور اجتماعی و فرهنگی و اطلاعات و مطبوعات بود. سازمان عمران منطقه‌ای از سال ۱۹۸۵م با تلاش جمهوری اسلامی ایران به "سازمان همکاری اقتصادی" که اختصاراً "اکو" خوانده می‌شود، تغییر نام داد و به دنبال آن اصلاحات و تغییراتی در تشکیلات آن صورت گرفت و این تشکیلات بعد از پیروزی انقلاب در ایران نیز همچنان تحت عنوانِ " اکو " (سازمان همکاری‌های اقتصادی) به فعالیت‌های خود ادامه داد. این سازمان حدود ۱۰ مؤسسه تخصصی دارد<ref>توسلی، محمد مهدی(1403). یادداشت های روزانه.</ref> <ref>برگرفته از https://www.Wikipedia.ir</ref>. | پیمان همکاری عمران منطقه ای یکی از پیمان‌های منطقه‌ای بود که ایران و ترکیه و پاکستان در آن عضویت داشتند. در کنفرانسی که به همین عنوان برگزار شد، سران سه کشور عقیده خود را مبنی بر اینکه همکاری منطقه‌ای عامل اساسی در تسریع رشد و توسعه ملی و تأمین صلح و آرامش و ثبات می‌باشد، تأکید نمودند. ترکیه عضو ناتو و پاکستان عضو سیتو بود و پیمان «آر.سی. دی» براساس پیمان سنتو که هر سه کشور عراق، ایران و ترکیه پیش از آن، در آن عضویت داشتند، منعقد شد و آر.سی. دی ۵ سال پس از سنتو به عنوان معاهده‌ای مکمل آن منعقد گردید. | ||
پیشرفت همکاری عمران منطقه‌ای سریع و چشمگیر بود و توانست برنامه‌های متعددی در زمینه‌های مختلف در چارچوب این همکاری به مرحله اجرا درآورد که شامل طرح‌های صنعتی، نفت و پتروشیمی، بازرگانی، جهانگردی، حمل و نقل و ارتباطات، امور پستی، همکاری فنی و علوم اداری، امور بهداشتی، کشاورزی، امور اجتماعی و فرهنگی و اطلاعات و مطبوعات بود. سازمان عمران منطقه‌ای از سال ۱۹۸۵م با تلاش جمهوری اسلامی ایران به "سازمان همکاری اقتصادی" که اختصاراً "اکو" خوانده می‌شود، تغییر نام داد و به دنبال آن اصلاحات و تغییراتی در تشکیلات آن صورت گرفت و این تشکیلات بعد از پیروزی انقلاب در ایران نیز همچنان تحت عنوانِ " اکو " (سازمان همکاری‌های اقتصادی) به فعالیت‌های خود ادامه داد. این سازمان حدود ۱۰ مؤسسه تخصصی دارد<ref>توسلی، محمد مهدی(1403). یادداشت های روزانه.</ref> <ref>برگرفته از https://www.Wikipedia.ir</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
| خط ۹: | خط ۱۱: | ||
== نویسنده مقاله == | == نویسنده مقاله == | ||
محمد مهدی توسلی | محمد مهدی توسلی | ||
[[رده:روابط | [[رده:روابط اقتصادی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۱۸
پیمان همکاری عمران منطقه ای یکی از پیمان‌های منطقه‌ای بود که ایران و ترکیه و پاکستان در آن عضویت داشتند. در کنفرانسی که به همین عنوان برگزار شد، سران سه کشور عقیده خود را مبنی بر اینکه همکاری منطقه‌ای عامل اساسی در تسریع رشد و توسعه ملی و تأمین صلح و آرامش و ثبات می‌باشد، تأکید نمودند. ترکیه عضو ناتو و پاکستان عضو سیتو بود و پیمان «آر.سی. دی» براساس پیمان سنتو که هر سه کشور عراق، ایران و ترکیه پیش از آن، در آن عضویت داشتند، منعقد شد و آر.سی. دی ۵ سال پس از سنتو به عنوان معاهده‌ای مکمل آن منعقد گردید.
پیشرفت همکاری عمران منطقه‌ای سریع و چشمگیر بود و توانست برنامه‌های متعددی در زمینه‌های مختلف در چارچوب این همکاری به مرحله اجرا درآورد که شامل طرح‌های صنعتی، نفت و پتروشیمی، بازرگانی، جهانگردی، حمل و نقل و ارتباطات، امور پستی، همکاری فنی و علوم اداری، امور بهداشتی، کشاورزی، امور اجتماعی و فرهنگی و اطلاعات و مطبوعات بود. سازمان عمران منطقه‌ای از سال ۱۹۸۵م با تلاش جمهوری اسلامی ایران به "سازمان همکاری اقتصادی" که اختصاراً "اکو" خوانده می‌شود، تغییر نام داد و به دنبال آن اصلاحات و تغییراتی در تشکیلات آن صورت گرفت و این تشکیلات بعد از پیروزی انقلاب در ایران نیز همچنان تحت عنوانِ " اکو " (سازمان همکاری‌های اقتصادی) به فعالیت‌های خود ادامه داد. این سازمان حدود ۱۰ مؤسسه تخصصی دارد[۱] [۲].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ توسلی، محمد مهدی(1403). یادداشت های روزانه.
- ↑ برگرفته از https://www.Wikipedia.ir
نویسنده مقاله
محمد مهدی توسلی