آقا خان چهارم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:2345678.jpg|بندانگشتی|کریم آقا خان( آقا خان چهارم)، برگرفته از ویکی شیعه، قابل بازیابی از https://fa.wikishia.net/view/%D8%A2%D9%82%D8%A7%D8%AE%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%87]] | |||
'''آقاخان چهارم''' (کریم آقا خان)- شاه کریم الحسینی (متولد 13 دسامبر 1936م)، مشهور به کریم آقاخان، فرزند ارشد شاهزاده علیخان (1911- 1960م) است. وی امام حاضر فرقه اسماعیلیه (فرقه نزاری) است که بعد از پدر بزرگش سلطان محمدشاه آقاخان سوم، در سن 20 سالگی و در 11 ژوئیه 1957م به امامت رسیده است. وی چهل و نهمین امام این فرقه است و فارغ التحصیل دانشگاه هاروارد در رشته تاریخ اسلام است<ref name=":0">توسلی، محمدمهدی (1402)، "یادداشتهای روزانه". </ref>. | '''آقاخان چهارم''' (کریم آقا خان)- شاه کریم الحسینی (متولد 13 دسامبر 1936م)، مشهور به کریم آقاخان، فرزند ارشد شاهزاده علیخان (1911- 1960م) است. وی امام حاضر فرقه اسماعیلیه (فرقه نزاری) است که بعد از پدر بزرگش سلطان محمدشاه آقاخان سوم، در سن 20 سالگی و در 11 ژوئیه 1957م به امامت رسیده است. وی چهل و نهمین امام این فرقه است و فارغ التحصیل دانشگاه هاروارد در رشته تاریخ اسلام است<ref name=":0">توسلی، محمدمهدی (1402)، "یادداشتهای روزانه". </ref>. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۰۷
آقاخان چهارم (کریم آقا خان)- شاه کریم الحسینی (متولد 13 دسامبر 1936م)، مشهور به کریم آقاخان، فرزند ارشد شاهزاده علیخان (1911- 1960م) است. وی امام حاضر فرقه اسماعیلیه (فرقه نزاری) است که بعد از پدر بزرگش سلطان محمدشاه آقاخان سوم، در سن 20 سالگی و در 11 ژوئیه 1957م به امامت رسیده است. وی چهل و نهمین امام این فرقه است و فارغ التحصیل دانشگاه هاروارد در رشته تاریخ اسلام است[۱].
اسماعیلیان گروهی از شیعیان هستند که امامت را با اسماعیل، فرزند حضرت امام جعفر صادق علیه السلام ختم میکنند و او را امام هفتم می دانند. اسماعیلیان دومین فرقه پرجمعیت شیعه، بعد از اثنی عشری است. اینان همزمان با روزگار ساسانیان سر برآوردند؛ در سال 148 ق (765م) در کوفه از شیعیان جدا شدند و دست به نهضتی سیاسی مذهبی برای براندازی عباسیان زدند (سایت مؤسسه فرهنگی موعود عصر عج). آقاخان در 1983م دانشگاهی خصوصی پژوهشی وابسته به بیمارستان آقا خان در کراچی (پاکستان) تاسیس کرد. این دانشگاه امروزه بزرگترین و بهترین و مجهزترین دانشگاه علوم پزشکی (آموزشی و پژوهشی و درمانی) در پاکستان است. در سالهای 1377-1378 خورشیدی، نگارنده دوبار به دعوت رئیس این دانشگاه دعوت شد تا ضمن آشنایی با مجموعه آموزشی و پژوهشی و درمانی آن با مسئولین آنجا دیدار و درخواست رئیس آن دانشگاه را برای تاسیس مرکزی مشابه در یکی از شهرهای ایران به مقامات دولت ایران تقدیم کند؛ که با توجه به مشی سیاسی-مذهبی آنان با دولت ایران، چنین اجازه ای داده نشد[۱].
نیز نگاه کنید به
ایرانیان و ایرانی تباران در پاکستان
کتابشناسی
محمد مهدی توسلی