جریان تفکرات جدید اسلامی در چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
جریان سوم اسلامی مربوط به اواخر دوران [[سلسله مینگ]] است که مسلمانان به راحتی به کشورهای اسلامی خاورمیانه رفت و آمد کرده و تحت تأثیر حرکت های اصلاح طلبانه و احیا گرانه در این مناطق ایده های جدید اسلامی را وارد [[چین]] نمودند. در اواخر قرن نوزدهم میلادی و اوایل قرن 20، [[چین]] در معرض تفکرات جدیدی از شرق و غرب جهان واقع شد. در چنین شرایطی بود که مسلمانان نیز به دنبال تفکرات جدید اسلامی بر آمدند. سفر به حج و تحصیل بسیاری از جوانان مسلمان در دانشگاه الازهر [[مصر]]( تا سال 1939 حدود 33 نفر از الازهر فارغ التحصیل شدند.) که پس از بازگشت ایده های تازه ی اسلامی را همراه خود وارد | جریان سوم اسلامی مربوط به اواخر دوران [[سلسله مینگ]] است که مسلمانان به راحتی به کشورهای اسلامی خاورمیانه رفت و آمد کرده و تحت تأثیر حرکت های اصلاح طلبانه و احیا گرانه در این مناطق ایده های جدید اسلامی را وارد [[چین]] نمودند. در اواخر قرن نوزدهم میلادی و اوایل قرن 20، [[چین]] در معرض تفکرات جدیدی از شرق و غرب جهان واقع شد. در چنین شرایطی بود که مسلمانان نیز به دنبال تفکرات جدید اسلامی بر آمدند. سفر به حج و تحصیل بسیاری از جوانان مسلمان در دانشگاه الازهر [[مصر]]( تا سال 1939 حدود 33 نفر از الازهر فارغ التحصیل شدند.) که پس از بازگشت ایده های تازه ی اسلامی را همراه خود وارد [[چین]] کردند. | ||
نیز نگاه کنید به [[جریان اسلامی پیرو طریقت های صوفیانه در چین]] | تأسیس سازمان های مختلف اسلامی، راه اندازی نشریات متعدد اسلامی، به وجود آمدن مدارس جدید آموزشی، ساختن بیمارستان های مدرن و مؤسسات عام المنفعه ی اسلامی در [[چین]] در نیمه ی نخست قرن بیستم از دستاوردهای این جریان نوگرا و روشنفکر اسلامی در [[چین]] به شمار می آیند. اصلاحاتی که ورود افکار سلفی و وهابی اخوانی به [[چین]] را به همراه داشت. ایده های اخوانی در حدود سال 1892 میلادی، توسط ما وانفو(Ma Wanfu)(1934-1849 میلادی) و پس از بازگشت وی از سفر حج، در این کشور معرفی شد.<ref>سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ چین.تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص825</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[جریان اسلامی پیرو طریقت های صوفیانه در چین]] | |||
* [[جریان اسلام سنتی در چین]] | |||
* [[جریان های عمده اسلامی چین در دوران سلسله چینگ]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۸
جریان سوم اسلامی مربوط به اواخر دوران سلسله مینگ است که مسلمانان به راحتی به کشورهای اسلامی خاورمیانه رفت و آمد کرده و تحت تأثیر حرکت های اصلاح طلبانه و احیا گرانه در این مناطق ایده های جدید اسلامی را وارد چین نمودند. در اواخر قرن نوزدهم میلادی و اوایل قرن 20، چین در معرض تفکرات جدیدی از شرق و غرب جهان واقع شد. در چنین شرایطی بود که مسلمانان نیز به دنبال تفکرات جدید اسلامی بر آمدند. سفر به حج و تحصیل بسیاری از جوانان مسلمان در دانشگاه الازهر مصر( تا سال 1939 حدود 33 نفر از الازهر فارغ التحصیل شدند.) که پس از بازگشت ایده های تازه ی اسلامی را همراه خود وارد چین کردند.
تأسیس سازمان های مختلف اسلامی، راه اندازی نشریات متعدد اسلامی، به وجود آمدن مدارس جدید آموزشی، ساختن بیمارستان های مدرن و مؤسسات عام المنفعه ی اسلامی در چین در نیمه ی نخست قرن بیستم از دستاوردهای این جریان نوگرا و روشنفکر اسلامی در چین به شمار می آیند. اصلاحاتی که ورود افکار سلفی و وهابی اخوانی به چین را به همراه داشت. ایده های اخوانی در حدود سال 1892 میلادی، توسط ما وانفو(Ma Wanfu)(1934-1849 میلادی) و پس از بازگشت وی از سفر حج، در این کشور معرفی شد.[۱].
نیز نگاه کنید به
- جریان اسلامی پیرو طریقت های صوفیانه در چین
- جریان اسلام سنتی در چین
- جریان های عمده اسلامی چین در دوران سلسله چینگ
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ چین.تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص825