نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۱۷

هنرمند چینی هنگامی دست به خلق اثری هنری می‌زند که از موضوع کارش لبریز و از آن الهام یافته و اختیار از کفش بیرون شده و ناگزیر از دست به قلم بردن باشد. هنرمند برای اثرش طرحی نمی‌ریزد، بلکه از منظره چنان الهام می‌گیرد که از خود بیخود شده و ناخودآگاه منظره‌ی بدیعی می آفریند. هنرمندان برای کشیدن منظره بر کوهی بلند رفته و در آنجا به مراقبه می‌نشیند تا منظره ای را که در اندیشه اش پرورانده را در ذهن خود آماده سازد. هنرمند برای رسیدن به حالتی که ضمیرش سرچشمه‌ی الهام هنریش باشد، به سیر و سلوک و ریاضت کشی دراز مدتی می‌پردازد. ضرب المثلی چینی در این زمینه می‌گوید:

«تا کسی هزار کتاب نخوانده باشد و ده هزار فرسنگ سفر نکرده باشد، نمی‌تواند قلم به دست گیرد و دست به نقاشی برد.»

در نظر چینی‌ها، نقاش اصیل کسی است که انسان را به«حالت ذهنی» که خود هنرمند تجربه کرده است ببرد^[۱].

نیز نگاه کنید به

هنر در چین؛ هنر چینی

کتابشناسی

↑ آشوری، داریوش (1358). " نگاهی به سرزمین، تاریخ، جامعه و فرهنگ چین از دیرینه ترین روزگار تا پایان سده ی نوزدهم". مرکز فرهنگ آسیا. انتشارات امیر کبیر .

منبع اصلی

_{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.}

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی

[1] آشوری، داریوش (1358). " نگاهی به سرزمین، تاریخ، جامعه و فرهنگ چین از دیرینه ترین روزگار تا پایان سده ی نوزدهم". مرکز فرهنگ آسیا. انتشارات امیر کبیر .

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-== ''الهام گیری:'' ==
+[[نقاشان مشهور چین باستان|هنرمند چینی]] هنگامی دست به خلق اثری هنری می‌زند که از موضوع کارش لبریز و از آن الهام یافته و اختیار از کفش بیرون شده و ناگزیر از دست به قلم بردن باشد. هنرمند برای اثرش طرحی نمی‌ریزد، بلکه از منظره چنان الهام می‌گیرد که از خود بیخود شده و ناخودآگاه منظره‌ی بدیعی می آفریند. هنرمندان برای کشیدن منظره بر کوهی بلند رفته و در آنجا به مراقبه می‌نشیند تا منظره ای را که در اندیشه اش پرورانده را در ذهن خود آماده سازد. هنرمند برای رسیدن به حالتی که ضمیرش سرچشمه‌ی الهام هنریش باشد، به سیر و سلوک و ریاضت کشی دراز مدتی می‌پردازد. ضرب المثلی چینی در این زمینه می‌گوید:<blockquote>«تا کسی هزار کتاب نخوانده باشد و ده هزار فرسنگ سفر نکرده باشد، نمی‌تواند قلم به دست گیرد و دست به [[هنر نقاشی در چین|نقاشی]] برد.»</blockquote>در نظر چینی‌ها، نقاش اصیل کسی است که انسان را به«حالت ذهنی» که خود هنرمند تجربه کرده است ببرد<ref>آشوری، داریوش (1358). " نگاهی به سرزمین، تاریخ، جامعه و فرهنگ [[چین]] از دیرینه ترین روزگار تا پایان سده ی نوزدهم''".''  مرکز فرهنگ آسیا. انتشارات امیر کبیر .</ref>.
-هنرمند چینی هنگامی دست به خلق اثری هنری میزند که از موضوع کارش لبریز و از آن الهام یافته و اختیار از کفش بیرون شده و ناگزیر از دست به قلم بردن باشد. هنرمند برای اثرش طرحی نمیریزد، بلکه از منظره چنان الهام میگیرد که از خود بیخود شده و ناخودآگاه منظرهی بدیعی میآفریند. هنرمندان برای کشیدن منظره بر کوهی بلند رفته و در آنجا به مراقبه می نشیند تا منظرهای را که در اندیشهاش پرورانده را در ذهن خود آماده سازد. هنرمند برای رسیدن به حالتی که ضمیرش سرچشمهی الهام هنریش باشد، به سیر و سلوک و ریاضت کشی دراز مدتی میپردازد. ضرب المثلی چینی در این زمینه میگوید:«تا کسی هزار کتاب نخوانده باشد و ده هزار فرسنگ سفر نکرده باشد، نمیتواند قلم به دست گیرد و دست به نقاشی برد.» در نظر چینیها، نقاش اصیل کسی است که انسان را به«حالت ذهنی» که خود هنرمند تجربه کرده است ببرد. (آشوری، داریوش)
+== نیز نگاه کنید به ==
+[[هنر در چین]]؛ [[هنر چینی]]
+= کتابشناسی =
+<references />
+== منبع اصلی ==
+<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub>
+== نویسنده مقاله ==
+علی محمد سابقی
+[[رده:هنر]]