دوران ووخو: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:MapZhanguo-Zhao.jpg|بندانگشتی|نقشه حکومت خن جائو در دوران ووخو]] | [[پرونده:MapZhanguo-Zhao.jpg|بندانگشتی|نقشه حکومت خن جائو در دوران ووخو. قابل بازیابی از http://www.chinaknowledge.de/History/Zhou/rulers-qin.html]] | ||
دوران ووخو در [[دوران امپراطوری تاریخ چین]] از 304 میلادی شروع و تا 439 میلادی ادامه دارد. | دوران ووخو در [[دوران امپراطوری تاریخ چین]] از 304 میلادی شروع و تا 439 میلادی ادامه دارد. | ||
=== '''دوران ووخو(439-304 میلادی)''' === | === '''دوران ووخو(439-304 میلادی)''' === | ||
با درگیر شدن [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|سلسله ی جین]] در جنگ های داخلی، قبایل غیر نژاد خَن«ووخو» در اوایل قرن چهارم بیشتر سرزمین‌های [[چین]] را تحت سلطه‌ی خود درآورده و موجب مهاجرت گسترده‌ی نژاد خَن به سمت جنوب رودخانه‌ی یانگ تسه شدند. در سال 303 میلادی، قبیله‌ی دی(Di)شورش کرده و منطقه‌ی چِنگ دو(Chengdo) را اشغال و پادشاهی چِنگ خَن را تأسیس کردند. در نزدیکی لین فِن(Lin Fen) شورشی به رهبری لیویوان(Liu Yuan) صورت گرفته و حکومت خَن جائو(Han Zhao) شکل گرفت. جانشین لیو، دو امپراتور آخر [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|سلسله‌ی جین]] را دستگیر و اعدام کرد. به وجود آمدن 16 پادشاهی همزمان در قرن‌های 4 و 5 میلادی، اوج تعدد سلسله‌های غیر نژاد خَن بودند که بر شمال و یا قسمتی از آن حکومت کردند. در این حکومت‌های محلی بسیاری از [[اقلیت های قومی چین|اقوام و نژادهای چینی]] از جمله ترک‌ها، مغول‌ها، و تبتی‌ها مشارکت داشتند. پس از این دوران، بسیاری از قبایل کوچ نشین پیش از دستیابی به قدرت، تا حدودی«چینی» شدند و برخی دیگر اجازه یافتند | با درگیر شدن [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|سلسله ی جین]] در جنگ های داخلی، قبایل غیر نژاد خَن«ووخو» در اوایل قرن چهارم بیشتر سرزمین‌های [[چین]] را تحت سلطه‌ی خود درآورده و موجب مهاجرت گسترده‌ی نژاد خَن به سمت جنوب رودخانه‌ی یانگ تسه شدند. در سال 303 میلادی، قبیله‌ی دی(Di)شورش کرده و منطقه‌ی چِنگ دو(Chengdo) را اشغال و پادشاهی چِنگ خَن را تأسیس کردند. در نزدیکی لین فِن(Lin Fen) شورشی به رهبری لیویوان(Liu Yuan) صورت گرفته و حکومت خَن جائو(Han Zhao) شکل گرفت. جانشین لیو، دو امپراتور آخر [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|سلسله‌ی جین]] را دستگیر و اعدام کرد. به وجود آمدن 16 پادشاهی همزمان در قرن‌های 4 و 5 میلادی، اوج تعدد سلسله‌های غیر نژاد خَن بودند که بر شمال و یا قسمتی از آن حکومت کردند. در این حکومت‌های محلی بسیاری از [[اقلیت های قومی چین|اقوام و نژادهای چینی]] از جمله ترک‌ها، مغول‌ها، و تبتی‌ها مشارکت داشتند. پس از این دوران، بسیاری از قبایل کوچ نشین پیش از دستیابی به قدرت، تا حدودی«چینی» شدند و برخی دیگر اجازه یافتند با استقرار در سرحدات، به پاسداری از مرزهای کشور به پردازند.<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی]، جلد 1، ص.120-121.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[تاریخ چین]]؛ [[دوران امپراطوری تاریخ چین]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۲۰
دوران ووخو در دوران امپراطوری تاریخ چین از 304 میلادی شروع و تا 439 میلادی ادامه دارد.
دوران ووخو(439-304 میلادی)
با درگیر شدن سلسله ی جین در جنگ های داخلی، قبایل غیر نژاد خَن«ووخو» در اوایل قرن چهارم بیشتر سرزمین‌های چین را تحت سلطه‌ی خود درآورده و موجب مهاجرت گسترده‌ی نژاد خَن به سمت جنوب رودخانه‌ی یانگ تسه شدند. در سال 303 میلادی، قبیله‌ی دی(Di)شورش کرده و منطقه‌ی چِنگ دو(Chengdo) را اشغال و پادشاهی چِنگ خَن را تأسیس کردند. در نزدیکی لین فِن(Lin Fen) شورشی به رهبری لیویوان(Liu Yuan) صورت گرفته و حکومت خَن جائو(Han Zhao) شکل گرفت. جانشین لیو، دو امپراتور آخر سلسله‌ی جین را دستگیر و اعدام کرد. به وجود آمدن 16 پادشاهی همزمان در قرن‌های 4 و 5 میلادی، اوج تعدد سلسله‌های غیر نژاد خَن بودند که بر شمال و یا قسمتی از آن حکومت کردند. در این حکومت‌های محلی بسیاری از اقوام و نژادهای چینی از جمله ترک‌ها، مغول‌ها، و تبتی‌ها مشارکت داشتند. پس از این دوران، بسیاری از قبایل کوچ نشین پیش از دستیابی به قدرت، تا حدودی«چینی» شدند و برخی دیگر اجازه یافتند با استقرار در سرحدات، به پاسداری از مرزهای کشور به پردازند.[۱]
نیز نگاه کنید به
تاریخ چین؛ دوران امپراطوری تاریخ چین
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی، جلد 1، ص.120-121.