سبک نقاشی یاماتوئه: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «یاماتوئه عنوانی است که در دوره هیان و در مقابل نقاشی کارائه یا نقاشی چین دوران دودمان تانگ پدید آمد. موضوعاتی که در این نقاشی کار می‌شدند، مناظر، طبیعت، وقایع، سنت‌ها و ... ژاپن بود و داستان‌هایی مانند «داستان گنجی» هم به این سبک و در قالب نقا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
یاماتوئه عنوانی است که در [[دوره هیان]] و در مقابل نقاشی کارائه یا نقاشی [[چین]] دوران دودمان تانگ پدید آمد. موضوعاتی که در این نقاشی کار می‌شدند، مناظر، طبیعت، وقایع، سنت‌ها و ... [[ژاپن]] بود و داستان‌هایی مانند «داستان گنجی» هم به این سبک و در قالب نقاشی‌های طوماری یا ئه‌ماکی به تصویر در آمدند. این نوع نقاشی بعدها در سبک یا مکتب توساها[1] پیگیری شد.
یاماتوئه عنوانی است که در [[دوره هیان]] و در مقابل نقاشی کارائه یا [[هنر نقاشی در چین|نقاشی چین]] [[سلسله تانگ|دوران دودمان تانگ]] پدید آمد. موضوعاتی که در این [[نقاشی ژاپن|نقاشی]] کار می‌شدند، مناظر، طبیعت، وقایع، سنت‌ها و... [[ژاپن]] بود و داستان‌هایی مانند «داستان گنجی» هم به این سبک و در قالب [[نقاشی ژاپن|نقاشی]]<nowiki/>های طوماری یا ئه‌ماکی به تصویر در آمدند. این نوع [[نقاشی ژاپن|نقاشی]] بعدها در سبک یا مکتب توساها (土佐派/Tosa ha) پیگیری شد.<ref>ذاکری، قدرت اله (1402). «هنر [[ژاپن]]». در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ [[ژاپن]]، تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص.242- 281.</ref>
----[1] 土佐派/Tosa ha.
==نیز نگاه کنید به==
*[[هنر ژاپن]]
*[[نقاشی ژاپن]]
*[[نقاشی نيهون‌گا]]
==کتابشناسی==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۸

یاماتوئه عنوانی است که در دوره هیان و در مقابل نقاشی کارائه یا نقاشی چین دوران دودمان تانگ پدید آمد. موضوعاتی که در این نقاشی کار می‌شدند، مناظر، طبیعت، وقایع، سنت‌ها و... ژاپن بود و داستان‌هایی مانند «داستان گنجی» هم به این سبک و در قالب نقاشیهای طوماری یا ئه‌ماکی به تصویر در آمدند. این نوع نقاشی بعدها در سبک یا مکتب توساها (土佐派/Tosa ha) پیگیری شد.[۱]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. ذاکری، قدرت اله (1402). «هنر ژاپن». در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن، تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص.242- 281.