جریان اسلام سنتی در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''''-جریان اسلام سنتی«قدیمی» در چین''':'' نخستین جوامع مسلمان در چین را نوادگان بازرگانان مسلمان عرب، ایرانی و آسیای مرکزی و تجار مسلمان مغولی، نظامیان و مقاماتی بودند که در سواحل جنوبی چین و مناطق شمال غرب و غرب چین در گروه­های کوچک و بزرگ از قرن...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''''-جریان اسلام سنتی«قدیمی» در چین''':'' نخستین جوامع مسلمان در چین را نوادگان بازرگانان مسلمان عرب، ایرانی و آسیای مرکزی و تجار مسلمان مغولی، نظامیان و مقاماتی بودند که در سواحل جنوبی چین و مناطق شمال غرب و غرب چین در گروه­های کوچک و بزرگ از قرن هفتم تا چهاردهم میلادی سکونت اختیار کردند، تشکیل می­دادند. این جریان را مسلمانان سنی مذهب حنفی شکل می­دادند. آن­ها به صورت محافظه کارانه زندگی کرده و از دین و هویت خود محافظت می­کردند. آنان در هر روستا یا سکونت­گاهی مسجدی احداث و خانواده­های مسلمان در اطراف مسجد خانه­های خود را می ساختند. روستا و یا اجتماع کوچک مسلمانان توسط یک هیئت امنای محلی که در رأس آن یک آخوند (روحانی) قرار داشت اداره می­شد.
جریان اسلام سنتی«قدیمی» در [[چین]] نخستین جوامع مسلمان در [[چین]] را نوادگان بازرگانان مسلمان عرب، ایرانی و آسیای مرکزی و تجار مسلمان مغولی، نظامیان و مقاماتی بودند که در سواحل جنوبی [[چین]] و مناطق شمال غرب و غرب [[چین]] در گروه­های کوچک و بزرگ از قرن هفتم تا چهاردهم میلادی سکونت اختیار کردند، تشکیل می­دادند. این جریان را مسلمانان سنی مذهب حنفی شکل می­دادند. آن­ها به صورت محافظه کارانه زندگی کرده و از دین و هویت خود محافظت می­کردند. آنان در هر روستا یا سکونت­گاهی مسجدی احداث و خانواده­های مسلمان در اطراف مسجد خانه ­های خود را می ساختند. روستا و یا اجتماع کوچک مسلمانان توسط یک هیئت امنای محلی که در رأس آن یک آخوند (روحانی) قرار داشت اداره می­شد.
 
نیز نگاه کنید به [[جریان های عمده اسلامی چین در دوران سلسله چینگ]]؛ '''[[اسلام در چین]]'''

نسخهٔ ‏۱۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۲۷

جریان اسلام سنتی«قدیمی» در چین نخستین جوامع مسلمان در چین را نوادگان بازرگانان مسلمان عرب، ایرانی و آسیای مرکزی و تجار مسلمان مغولی، نظامیان و مقاماتی بودند که در سواحل جنوبی چین و مناطق شمال غرب و غرب چین در گروه­های کوچک و بزرگ از قرن هفتم تا چهاردهم میلادی سکونت اختیار کردند، تشکیل می­دادند. این جریان را مسلمانان سنی مذهب حنفی شکل می­دادند. آن­ها به صورت محافظه کارانه زندگی کرده و از دین و هویت خود محافظت می­کردند. آنان در هر روستا یا سکونت­گاهی مسجدی احداث و خانواده­های مسلمان در اطراف مسجد خانه ­های خود را می ساختند. روستا و یا اجتماع کوچک مسلمانان توسط یک هیئت امنای محلی که در رأس آن یک آخوند (روحانی) قرار داشت اداره می­شد.

نیز نگاه کنید به جریان های عمده اسلامی چین در دوران سلسله چینگ؛ اسلام در چین