سازمان کل مرکز فرهنگی ملی مصر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
زمینه تأسیس این سازمان | زمینه تأسیس [https://www.cairoopera.org/ این سازمان] (الهیئة العامة للمرکز الثقافی القومی (الاوبرا)) به دوره حکومت اسماعیل پاشا و مناسبت افتتاح آبراه سوئز در سال 1869 بازمی‌گردد. نظر به علاقه‌ای که او به هنر و فعالیت‌های هنری داشت، دستور داد تا ساختمانی با معماری هنری برجسته ساخته شود و به اپرا اختصاص یابد. فعالیت‌های این مرکز که به دنبال آتش‌سوزی در سال 1971 متوقف شده بود، از سال 1988 مجددا آغاز شد. مرکز فرهنگی ملی که به عنوان خانه اپرای مصر هم شناخته می‌شود یکی از مراکز فرهنگی شاخص در مصر است که به ارائه هنرهای فاخر و فعالیت‌های ابتکاری مختلف فرهنگی و هنری می‌پردازد. این مرکز با هدف جلب و جذب جمعیت بیشتری از مردم علاقمند، برنامه‌های خود را با قیمت‌های پایین ارائه می‌کند.<ref name=":12">بازیابی شده در 2014 از https://www.moe.gov.eg.</ref><ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[مصر]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص193-194.</ref> | ||
==نیز نگاه کنید به== | ==نیز نگاه کنید به== | ||
*[[مصر|مدیریت فرهنگی مصر]] | *[[مصر|مدیریت فرهنگی مصر]] | ||
*[ | *[[نظام فرهنگی مصر]] | ||
==کتابشناسی== | ==کتابشناسی== | ||
نسخهٔ ۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۳۶
زمینه تأسیس این سازمان (الهیئة العامة للمرکز الثقافی القومی (الاوبرا)) به دوره حکومت اسماعیل پاشا و مناسبت افتتاح آبراه سوئز در سال 1869 بازمی‌گردد. نظر به علاقه‌ای که او به هنر و فعالیت‌های هنری داشت، دستور داد تا ساختمانی با معماری هنری برجسته ساخته شود و به اپرا اختصاص یابد. فعالیت‌های این مرکز که به دنبال آتش‌سوزی در سال 1971 متوقف شده بود، از سال 1988 مجددا آغاز شد. مرکز فرهنگی ملی که به عنوان خانه اپرای مصر هم شناخته می‌شود یکی از مراکز فرهنگی شاخص در مصر است که به ارائه هنرهای فاخر و فعالیت‌های ابتکاری مختلف فرهنگی و هنری می‌پردازد. این مرکز با هدف جلب و جذب جمعیت بیشتری از مردم علاقمند، برنامه‌های خود را با قیمت‌های پایین ارائه می‌کند.[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ بازیابی شده در 2014 از https://www.moe.gov.eg.
- ↑ صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل مصر. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص193-194.