نمادها و سمبل های فرهنگی سنگال: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «در سنگال دو نشان ملی وجود دارد که علامت هر دوی آنها شیر است : اولین نشان ملی را به مقامات عالی رتبه به عنوان پاداش اعطا می کنند و دومین نشان که نشان لیاقت است به مقامات برجسته و خاص تعلق می گیرد. این نشان به ندرت و در شرایط خاص به افراد اعطا می شو...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در [[سنگال]] دو نشان ملی وجود دارد که علامت هر دوی آنها شیر است : | در [[سنگال]] دو نشان ملی وجود دارد که علامت هر دوی آنها شیر است: | ||
اولین نشان ملی را به مقامات عالی رتبه به عنوان پاداش اعطا می کنند و دومین نشان که نشان لیاقت است به مقامات برجسته و خاص تعلق می گیرد. این نشان به ندرت و در شرایط خاص به افراد اعطا می شود. | اولین نشان ملی را به مقامات عالی رتبه به عنوان پاداش اعطا می کنند و دومین نشان که نشان لیاقت است به مقامات برجسته و خاص تعلق می گیرد. این نشان به ندرت و در شرایط خاص به افراد اعطا می شود. | ||
جمهوری سنگال دارای دو نشان است که از آن به عنوان مهر دولت هم از آن استفاده می شود: | |||
- علامت «شیر عابر» که مخصوص رئیس جمهور است و از آن برای مهر و موم کردن قرار دادهای دولتی استفاده می شود. | |||
- علامت «درخت با اوباب» (Baobab) که از آن برای مهر کردن امور اداری عمومی استفاده می شود. | |||
گارد قرمز | |||
گارد قرمز در سنگال در قرن چهاردهم در سواحل مدیترانه شکل گرفت. آمورات اول ( Amurat ) شاه و جنگجوی اوتامان (Outaman) (1389 – 1319 )، یک گروه اسب سوار بنام «اسپاهی» (Spahis) که به فارسی «اسب سوار صبحگاه» است تدارک دید. این گروه که لباس های آن ها قرمز بوده به مرور زمان در اطراف مدیترانه و آفریقای شمالی به شهرت رسیدند. در قرن پانزدهم، آنها در ابتدا به حکومت الجزیره ملحق شده و سپس به نگهبانان سنتی اسب سواران نظامی ترکیه پیوستند. | |||
پس از تسلیم الجزیره در 5 ژوئیه 1830، مقامات فرانسوی از این اسب سواران برای مبارزات خود استفاده کردند و بدین ترتیب مفهوم اسب سواران اسپاهی در ارتش فرانسوی معنی پیدا کرد و پس از آن به شکل رسمی «سواره نظام بومی» که بعدها نام «شکارچیان آفریقا» و سپس «شکارچیان اسپاهی» شد از آن یاد شد . آنها برای اولین بار به صورت یک گردان ویژه در سال 1845 در شهر سنت لوئی سنگال برای حل کردن مشکلات قبایل به آنجا آمدند. در سال 1928 آنها در سنگال نام «گارد کولونیال» سپس «گارد سنگالی» در هنگام استقلال در سال 1960 به خود گرفتند. | |||
شعار کشور سنگال | |||
" مردم، هدف، ایمان " و معنی آن این است: اراده ی زندگی مشترک ما، یعنی اراده ی ما یعنی وحدت، ساختن ملی، اراده و وحدت ما برای ساختن ملی . <ref>بصیری،محمدعلی و فتحی پور،ریحانه.(۱۴۰۰).جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،ص.76.</ref> | |||
" مردم، هدف، ایمان " و معنی آن این است : اراده ی زندگی مشترک ما، یعنی اراده ی ما یعنی وحدت، ساختن ملی، اراده و وحدت ما برای ساختن ملی . ( | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
| خط ۳۸: | خط ۲۸: | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۳۹
در سنگال دو نشان ملی وجود دارد که علامت هر دوی آنها شیر است:
اولین نشان ملی را به مقامات عالی رتبه به عنوان پاداش اعطا می کنند و دومین نشان که نشان لیاقت است به مقامات برجسته و خاص تعلق می گیرد. این نشان به ندرت و در شرایط خاص به افراد اعطا می شود.
جمهوری سنگال دارای دو نشان است که از آن به عنوان مهر دولت هم از آن استفاده می شود:
- علامت «شیر عابر» که مخصوص رئیس جمهور است و از آن برای مهر و موم کردن قرار دادهای دولتی استفاده می شود.
- علامت «درخت با اوباب» (Baobab) که از آن برای مهر کردن امور اداری عمومی استفاده می شود.
گارد قرمز
گارد قرمز در سنگال در قرن چهاردهم در سواحل مدیترانه شکل گرفت. آمورات اول ( Amurat ) شاه و جنگجوی اوتامان (Outaman) (1389 – 1319 )، یک گروه اسب سوار بنام «اسپاهی» (Spahis) که به فارسی «اسب سوار صبحگاه» است تدارک دید. این گروه که لباس های آن ها قرمز بوده به مرور زمان در اطراف مدیترانه و آفریقای شمالی به شهرت رسیدند. در قرن پانزدهم، آنها در ابتدا به حکومت الجزیره ملحق شده و سپس به نگهبانان سنتی اسب سواران نظامی ترکیه پیوستند.
پس از تسلیم الجزیره در 5 ژوئیه 1830، مقامات فرانسوی از این اسب سواران برای مبارزات خود استفاده کردند و بدین ترتیب مفهوم اسب سواران اسپاهی در ارتش فرانسوی معنی پیدا کرد و پس از آن به شکل رسمی «سواره نظام بومی» که بعدها نام «شکارچیان آفریقا» و سپس «شکارچیان اسپاهی» شد از آن یاد شد . آنها برای اولین بار به صورت یک گردان ویژه در سال 1845 در شهر سنت لوئی سنگال برای حل کردن مشکلات قبایل به آنجا آمدند. در سال 1928 آنها در سنگال نام «گارد کولونیال» سپس «گارد سنگالی» در هنگام استقلال در سال 1960 به خود گرفتند.
شعار کشور سنگال
" مردم، هدف، ایمان " و معنی آن این است: اراده ی زندگی مشترک ما، یعنی اراده ی ما یعنی وحدت، ساختن ملی، اراده و وحدت ما برای ساختن ملی . [۱]
نیز نگاه کنید به
- نمادهای فرهنگی ژاپن
- نمادها و سمبل های فرهنگی کانادا
- نمادهای فرهنگی کوبا
- نمادهای فرهنگی چین
- نمادهای فرهنگی تونس
کتابشناسی
- ↑ بصیری،محمدعلی و فتحی پور،ریحانه.(۱۴۰۰).جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،ص.76.