دانشگاه اسیوط مصر: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:دانشگاه اسیوط.png|بندانگشتی|دانشگاه اسیوط]]
[[پرونده:دانشگاه اسیوط.png|بندانگشتی|دانشگاه اسیوط]]
[[پرونده:لوگو دانشگاه اسیوط.png|بندانگشتی|لوگو دانشگاه اسیوط]]
[https://www.aun.edu.eg/main/ar این دانشگاه (جامعة اسیوط)] در سال 1957 با دو دانشکده علوم و مهندسی فعالیت خود را در شهر اسیوط در جنوب مصر آغاز کرد. این دانشگاه دارای 20 دانشکده است که برخی از آن‌ها در شهرهای سوهاج، اسوان و قنا قرار دارد. بهترین دانشکده­‌های این دانشگاه عبارت است از: ادبیات، حقوق، علوم، بازرگانی، پزشکی، داروسازی، مهندسی و کشاورزی.<ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[مصر]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص373-374.</ref>
این دانشگاه (جامعة اسیوط) در سال 1957 با دو دانشکده علوم و مهندسی فعالیت خود را در شهر اسیوط در جنوب مصر آغاز کرد. این دانشگاه دارای 20 دانشکده است که برخی از آنها در شهرهای سوهاج، اسوان و قنا قرار دارد. بهترین دانشکده­‌های این دانشگاه عبارت است از: ادبیات، حقوق، علوم، بازرگانی، پزشکی، داروسازی، مهندسی و کشاورزی.<ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[مصر]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص373-374.</ref>
==نیز نگاه کنید به==
==نیز نگاه کنید به==
*[http://wiki.icro.ir/%D9%85%D8%B5%D8%B1 مصر]
*[[مصر]]
*[http://wiki.icro.ir/%D9%86%D8%B8%D8%A7%D9%85%20%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B2%D8%B4%D8%8C%20%D8%AA%D8%AD%D9%82%DB%8C%D9%82%D8%A7%D8%AA%20%D9%88%20%D9%81%D9%86%D8%A7%D9%88%D8%B1%DB%8C%20%D9%85%D8%B5%D8%B1 نظام آموزش، تحقیقات و فناوری مصر]
*[[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری مصر]]
==کتابشناسی==
==کتابشناسی==

نسخهٔ ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۴

دانشگاه اسیوط

این دانشگاه (جامعة اسیوط) در سال 1957 با دو دانشکده علوم و مهندسی فعالیت خود را در شهر اسیوط در جنوب مصر آغاز کرد. این دانشگاه دارای 20 دانشکده است که برخی از آن‌ها در شهرهای سوهاج، اسوان و قنا قرار دارد. بهترین دانشکده­‌های این دانشگاه عبارت است از: ادبیات، حقوق، علوم، بازرگانی، پزشکی، داروسازی، مهندسی و کشاورزی.[۱]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل مصر. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص373-374.