پراکندگی محل سکونت اقلیت های قومی چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Ethnolinguistic map of China 1983.png|بندانگشتی|پراکندگی جغرافیایی اقلیت های قومی در [[چین]]]] | [[پرونده:Ethnolinguistic map of China 1983.png|بندانگشتی|پراکندگی جغرافیایی اقلیت های قومی در [[چین]]]]هرچند شمار جمعیت اقلیت های قومی چین نسبت به جمعیت نژاد خَن(اکثریت) اندك است، اما پراكندگی جغرافیای محل سکونت آنان بسیار گسترده است. | ||
=== پراکندگی محل سکونت اقلیت های قومی در [[چین]] === | === پراکندگی محل سکونت اقلیت های قومی در [[چین]] === | ||
اقلیت ها، تقریبا در تمامی استان ها، نواحی خودمختار و چهار شهر مستقل زیر نظر دولت مركزی [[چین]]- [[پکن]]، [[شانگهای]]، تیَن جین، چونگ چینگ- پراكنده هستند، ولی عمدتا در استان ها و مناطق مرزی و خودمختار [[مغولستان]] داخلی، سین كیانگ، نینگ شیا، گوانگ شی، تبت، یون نن، گویجو، چینگ های، سی چوان، گَنسو، لیائونینگ، جی لین، خونَن، خوبِی، و جزایر خَینَن و [[تایوان]] سكونت و عمدتا در 12 استان غربی، مستقر هستند. | اقلیت ها، تقریبا در تمامی استان ها، نواحی خودمختار و چهار شهر مستقل زیر نظر دولت مركزی [[چین]]- [[پکن]]، [[شانگهای]]، تیَن جین، چونگ چینگ- پراكنده هستند، ولی عمدتا در استان ها و مناطق مرزی و خودمختار [[مغولستان]] داخلی، سین كیانگ، نینگ شیا، گوانگ شی، تبت، یون نن، گویجو، چینگ های، سی چوان، گَنسو، لیائونینگ، جی لین، خونَن، خوبِی، و جزایر خَینَن و [[تایوان]] سكونت و عمدتا در 12 استان غربی، مستقر هستند. | ||
مناطق محل سكونت این اقلیت ها از نظر مساحت بسیار وسیع و از لحاظ منابع معدنی و ذخایر زیرزمینی بسیار غنی و متنوع است. مساحت كل مناطق خودگردان اقلیت های قومی [[چین]] تا پایان سال1997 میلادی، بیش از 6162900 كیلومتر مربع، معادل64/2 درصد كل مساحت كشور [[چین]] را تشكیل می دهد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول </ref>. | مناطق محل سكونت این اقلیت ها از نظر مساحت بسیار وسیع و از لحاظ منابع معدنی و ذخایر زیرزمینی بسیار غنی و متنوع است. مساحت كل مناطق خودگردان اقلیت های قومی [[چین]] تا پایان سال1997 میلادی، بیش از 6162900 كیلومتر مربع، معادل64/2 درصد كل مساحت كشور [[چین]] را تشكیل می دهد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول </ref>. | ||
نسخهٔ ۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۳۲
هرچند شمار جمعیت اقلیت های قومی چین نسبت به جمعیت نژاد خَن(اکثریت) اندك است، اما پراكندگی جغرافیای محل سکونت آنان بسیار گسترده است.
پراکندگی محل سکونت اقلیت های قومی در چین
اقلیت ها، تقریبا در تمامی استان ها، نواحی خودمختار و چهار شهر مستقل زیر نظر دولت مركزی چین- پکن، شانگهای، تیَن جین، چونگ چینگ- پراكنده هستند، ولی عمدتا در استان ها و مناطق مرزی و خودمختار مغولستان داخلی، سین كیانگ، نینگ شیا، گوانگ شی، تبت، یون نن، گویجو، چینگ های، سی چوان، گَنسو، لیائونینگ، جی لین، خونَن، خوبِی، و جزایر خَینَن و تایوان سكونت و عمدتا در 12 استان غربی، مستقر هستند.
مناطق محل سكونت این اقلیت ها از نظر مساحت بسیار وسیع و از لحاظ منابع معدنی و ذخایر زیرزمینی بسیار غنی و متنوع است. مساحت كل مناطق خودگردان اقلیت های قومی چین تا پایان سال1997 میلادی، بیش از 6162900 كیلومتر مربع، معادل64/2 درصد كل مساحت كشور چین را تشكیل می دهد[۱].
نیز نگاه کنید به اقلیت های قومی چین
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول