پراکندگی محل سکونت اقلیت های قومی چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:Ethnolinguistic map of China 1983.png|بندانگشتی|پراکندگی جغرافیایی اقلیت های قومی در [[چین]]]]
[[پرونده:Ethnolinguistic map of China 1983.png|بندانگشتی|پراکندگی جغرافیایی اقلیت های قومی در [[چین]]]]هرچند شمار جمعیت اقلیت­ های قومی چین نسبت به جمعیت نژاد خَن(اکثریت) اندك است، اما پراكندگی جغرافیای محل سکونت آنان بسیار گسترده است.


=== پراکندگی محل سکونت اقلیت ­های قومی در [[چین]] ===
=== پراکندگی محل سکونت اقلیت ­های قومی در [[چین]] ===
هرچند شمار جمعیت اقلیت­ های قومی چین نسبت به جمعیت نژاد خَن(اکثریت) اندك است، اما پراكندگی جغرافیای محل سکونت آنان بسیار گسترده است.
اقلیت­ ها، تقریبا در تمامی استان­ ها، نواحی خودمختار و چهار شهر مستقل زیر نظر دولت مركزی [[چین]]- [[پکن]]، [[شانگهای]]، تیَن­ جین، چونگ ­چینگ- پراكنده هستند، ولی عمدتا در استان­ ها و مناطق مرزی و خودمختار [[مغولستان]] داخلی، سین­ كیانگ، نینگ­ شیا، گوانگ­ شی، تبت، یون نن، گویجو، چینگ ­های، سی­ چوان، گَنسو، لیائو­نینگ، جی­ لین، خونَن، خوبِی، و جزایر خَی­نَن و [[تایوان]] سكونت و عمدتا در 12 استان غربی، مستقر هستند.
اقلیت­ ها، تقریبا در تمامی استان­ ها، نواحی خودمختار و چهار شهر مستقل زیر نظر دولت مركزی [[چین]]- [[پکن]]، [[شانگهای]]، تیَن­ جین، چونگ ­چینگ- پراكنده هستند، ولی عمدتا در استان­ ها و مناطق مرزی و خودمختار [[مغولستان]] داخلی، سین­ كیانگ، نینگ­ شیا، گوانگ­ شی، تبت، یون نن، گویجو، چینگ ­های، سی­ چوان، گَنسو، لیائو­نینگ، جی­ لین، خونَن، خوبِی، و جزایر خَی­نَن و [[تایوان]] سكونت و عمدتا در 12 استان غربی، مستقر هستند.


مناطق محل سكونت این اقلیت­ ها از نظر مساحت بسیار وسیع و از لحاظ منابع معدنی و ذخایر زیرزمینی بسیار غنی و متنوع است. مساحت كل مناطق خودگردان اقلیت­ های قومی [[چین]] تا پایان سال1997 میلادی، بیش از 6162900 كیلومتر مربع، معادل64/2 درصد كل مساحت كشور [[چین]] را تشكیل می ­دهد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول </ref>.  
مناطق محل سكونت این اقلیت­ ها از نظر مساحت بسیار وسیع و از لحاظ منابع معدنی و ذخایر زیرزمینی بسیار غنی و متنوع است. مساحت كل مناطق خودگردان اقلیت­ های قومی [[چین]] تا پایان سال1997 میلادی، بیش از 6162900 كیلومتر مربع، معادل64/2 درصد كل مساحت كشور [[چین]] را تشكیل می ­دهد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول </ref>.  





نسخهٔ ‏۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۳۲

پراکندگی جغرافیایی اقلیت های قومی در چین

هرچند شمار جمعیت اقلیت­ های قومی چین نسبت به جمعیت نژاد خَن(اکثریت) اندك است، اما پراكندگی جغرافیای محل سکونت آنان بسیار گسترده است.

پراکندگی محل سکونت اقلیت ­های قومی در چین

اقلیت­ ها، تقریبا در تمامی استان­ ها، نواحی خودمختار و چهار شهر مستقل زیر نظر دولت مركزی چین- پکن، شانگهای، تیَن­ جین، چونگ ­چینگ- پراكنده هستند، ولی عمدتا در استان­ ها و مناطق مرزی و خودمختار مغولستان داخلی، سین­ كیانگ، نینگ­ شیا، گوانگ­ شی، تبت، یون نن، گویجو، چینگ ­های، سی­ چوان، گَنسو، لیائو­نینگ، جی­ لین، خونَن، خوبِی، و جزایر خَی­نَن و تایوان سكونت و عمدتا در 12 استان غربی، مستقر هستند.

مناطق محل سكونت این اقلیت­ ها از نظر مساحت بسیار وسیع و از لحاظ منابع معدنی و ذخایر زیرزمینی بسیار غنی و متنوع است. مساحت كل مناطق خودگردان اقلیت­ های قومی چین تا پایان سال1997 میلادی، بیش از 6162900 كیلومتر مربع، معادل64/2 درصد كل مساحت كشور چین را تشكیل می ­دهد[۱].


نیز نگاه کنید به اقلیت های قومی چین

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول