پراکندگی محل سکونت اقلیت های قومی چین

از دانشنامه ملل

هرچند شمار جمعیت اقلیت­ های قومی چین نسبت به جمعیت نژاد خَن(اکثریت) اندک است، اما پراکندگی جغرافیای محل سکونت آنان بسیار گسترده است.

پراکندگی محل سکونت اقلیت ­های قومی در چین

اقلیت­‌ها، تقریبا در تمامی استان­‌ها، نواحی خودمختار و چهار شهر مستقل زیر نظر دولت مرکزی چین- پکن، شانگهای، تیَن­ جین، چونگ ­چینگ- پراکنده هستند، ولی عمدتا در استان­‌ها و مناطق مرزی و خودمختار مغولستان داخلی، سین­ کیانگ، نینگ­ شیا، گوانگ­ شی، تبت، یون نن، گویجو، چینگ ­های، سی­ چوان، گَنسو، لیائو­نینگ، جی­ لین، خونَن، خوبِی، و جزایر خَی­نَن و تایوان سکونت و عمدتا در 12 استان غربی، مستقر هستند.

مناطق محل سکونت این اقلیت­‌ها از نظر مساحت بسیار وسیع و از لحاظ منابع معدنی و ذخایر زیرزمینی بسیار غنی و متنوع است. مساحت کل مناطق خودگردان اقلیت­‌های قومی چین تا پایان سال1997 میلادی، بیش از 6162900 کیلومتر مربع، معادل64/2 درصد کل مساحت کشور چین را تشکیل می ‌دهد[۱].

در حال به روز رسانی و ویرایش

نیز نگاه کنید به

اقلیت های قومی چین؛ ساختار قومیتی در چین؛ اقلیت های به رسمیت شناخته شده چین از نگاه آمار

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد1، ص. 87-88.