نظام سیاسی مصر: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:2015-635732728176992784-699.jpg|پیوند=http://wiki.icro.ir/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:2015-635732728176992784-699.jpg|بندانگشتی|افسران آزاد]]
[[پرونده:2015-635732728176992784-699.jpg|پیوند=http://wiki.icro.ir/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:2015-635732728176992784-699.jpg|بندانگشتی|افسران آزاد]]
[[پرونده:The-1952-Free-Officers-Coup.jpg|پیوند=http://wiki.icro.ir/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:The-1952-Free-Officers-Coup.jpg|بندانگشتی|ژنرال محمد نجیب (اولین رئیس جمهور مصر) به همراه جمال عبد الناصر(دومین رئیس جمهور مصر)]]
[[پرونده:The-1952-Free-Officers-Coup.jpg|پیوند=http://wiki.icro.ir/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:The-1952-Free-Officers-Coup.jpg|بندانگشتی|ژنرال محمد نجیب (اولین رئیس جمهور مصر) به همراه جمال عبد الناصر(دومین رئیس جمهور مصر)]]
جامعه [[مصر]] بر پایه کشاورزی رودخانه­‌ای شکل گرفته است و این ویژگی به میزان زیادی به برپایی دولت مرکزی کمک کرده است، زیرا آبیاری زمین­‌های کشاورزی به طراحی و تلاش عمومی نیاز دارد.<ref>برکات، حلیم (2008). المجتمع العربی المعاصر (الطبعة الاولی). بیروت، [[لبنان]]: مرکز دراسات الوحدة العربیة، ص. 30.</ref>
جامعه [[مصر]] بر پایه کشاورزی رودخانه­‌ای شکل گرفته است و این ویژگی به میزان زیادی به برپایی دولت مرکزی کمک کرده است، زیرا آبیاری زمین­‌های کشاورزی به طراحی و تلاش عمومی نیاز دارد.<ref>برکات، حلیم (2008). المجتمع العربی المعاصر (الطبعة الاولی). بیروت، [[لبنان]]: [https://caus.org.lb/ مرکز دراسات الوحدة العربیة]، ص 30.</ref>


مصر از جمله معدود کشورهایی است که تجربه حکومتی آن از تاریخی طولانی برخودار است. تجربه حکومت در دوره جدید اما به دهه­‌های اولیه قرن نوزدهم در عهد محمد علی باز می­‌گردد که با هدف تحقق اهداف بلندپروازانه خود و با الگوگیری از تجربه­‌های غرب تلاش­‌هایی را در راستای شکل دادن به دولتی متناسب با تحولات سیاسی اجتماعی انجام داد و البته موفقیت‌هایی کسب کرد. مسیری که او طی کرده بود توسط جانشینانش ادامه یافت و سرانجام با پیروزی افسران آزاد در انقلاب سال 1952، اولین نظام جمهوری در این کشور برپا شد.
مصر از جمله معدود کشورهایی است که تجربه حکومتی آن از تاریخی طولانی برخودار است. تجربه حکومت در دوره جدید اما به دهه­‌های اولیه قرن نوزدهم در عهد محمد علی باز می­‌گردد که با هدف تحقق اهداف بلندپروازانه خود و با الگوگیری از تجربه­‌های غرب تلاش­‌هایی را در راستای شکل دادن به دولتی متناسب با تحولات سیاسی اجتماعی انجام داد و البته موفقیت‌هایی کسب کرد. مسیری که او طی کرده بود توسط جانشینانش ادامه یافت و سرانجام با پیروزی افسران آزاد در انقلاب سال 1952، اولین نظام جمهوری در این کشور برپا شد.

نسخهٔ ‏۲۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۸

افسران آزاد
ژنرال محمد نجیب (اولین رئیس جمهور مصر) به همراه جمال عبد الناصر(دومین رئیس جمهور مصر)

جامعه مصر بر پایه کشاورزی رودخانه­‌ای شکل گرفته است و این ویژگی به میزان زیادی به برپایی دولت مرکزی کمک کرده است، زیرا آبیاری زمین­‌های کشاورزی به طراحی و تلاش عمومی نیاز دارد.[۱]

مصر از جمله معدود کشورهایی است که تجربه حکومتی آن از تاریخی طولانی برخودار است. تجربه حکومت در دوره جدید اما به دهه­‌های اولیه قرن نوزدهم در عهد محمد علی باز می­‌گردد که با هدف تحقق اهداف بلندپروازانه خود و با الگوگیری از تجربه­‌های غرب تلاش­‌هایی را در راستای شکل دادن به دولتی متناسب با تحولات سیاسی اجتماعی انجام داد و البته موفقیت‌هایی کسب کرد. مسیری که او طی کرده بود توسط جانشینانش ادامه یافت و سرانجام با پیروزی افسران آزاد در انقلاب سال 1952، اولین نظام جمهوری در این کشور برپا شد.

نظام سیاسی این کشور، به استناد قانون اساسی مصوب سال 2014، دموکراتیک و حاکمیت از آن مردم است که اساس مشروعیت قوای سه­ گانه است. مدیریت سیاسی کشور در چارچوب نظام ریاستی است و رئیس­ جمهور عملا رئیس حکومت و رئیس قوه اجرایی است که بر مبنای قانون اساسی و قوانین برگرفته از آن و در کنار دو قوه قانون گذاری و قضائی، مسئولیت‌­های خود را انجام می‌­دهد. نظام سیاسی کشور بر مبادی دموکراسی، شورا، حقوق همه شهروندان مصری، تکثرگرایی سیاسی و حزبی و چرخش مسالمت­ آمیز قدرت، استقلال قوای سه­ گانه، حاکمیت قانون و احترام به حقوق و آزادی­‌های انسانی استوار است. نظام سیاسی، مسئولیت حفظ امنیت ملی و دفاع از کشور و سرزمین را برعهده دارد.[۲]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. برکات، حلیم (2008). المجتمع العربی المعاصر (الطبعة الاولی). بیروت، لبنان: مرکز دراسات الوحدة العربیة، ص 30.
  2. صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ مصر. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص149-150.