جمهوری اول سوریه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « =====جمهوری اول سوریه (1928)===== در سال 1928 نخستین انتخابات برای تأسیس نظام سوریه برگزار شد. ملیگرایان در انتخابات پیروز شدند و در دولت جدید به قدرت رسیدند. مجلس، پیش‌نویس قانون اساسی را تهیه کرد؛ اما پیش‌نویس آن‌ها برای نماینده فرانسه در سوریه (ک...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
=====جمهوری اول سوریه (1928)===== | =====جمهوری اول سوریه (1928)===== | ||
در سال 1928 نخستین انتخابات برای تأسیس نظام سوریه برگزار شد. ملیگرایان در انتخابات پیروز شدند و در دولت جدید به قدرت رسیدند. مجلس، پیش‌نویس قانون اساسی را تهیه کرد؛ اما پیش‌نویس آن‌ها برای نماینده فرانسه در سوریه (کمیسر عالی) کاملاً قابل قبول نبود؛ زیرا از وحدت جغرافیایی سوریه صحبت می‌کرد و صریحاً از قیمومیت فرانسه محافظت نمی‌کرد. | در سال 1928 نخستین انتخابات برای تأسیس نظام [[سوریه]] برگزار شد. ملیگرایان در انتخابات پیروز شدند و در دولت جدید به قدرت رسیدند. مجلس، پیش‌نویس قانون اساسی را تهیه کرد؛ اما پیش‌نویس آن‌ها برای نماینده فرانسه در سوریه (کمیسر عالی) کاملاً قابل قبول نبود؛ زیرا از وحدت جغرافیایی سوریه صحبت می‌کرد و صریحاً از قیمومیت فرانسه محافظت نمی‌کرد. | ||
در ماه مه 1930 کمیسر عالی، مجلس را منحل کرد و قانون اساسی را با تغییرات خاصی به تصویب رساند. | در ماه مه 1930 کمیسر عالی، مجلس را منحل کرد و قانون اساسی را با تغییرات خاصی به تصویب رساند. | ||
در سال ۱۹۳۵، در شهر حلب، اخوان المسلمین سوریه به پیروی از اخوان مصر به وسیله مصطفی السیاعی تشکیل شد. هدف از تشکیل این گروه مبارزه با اشغال سوریه توسط فرانسه، بهبود اوضاع اقتصادی سوریه و احیای اسلام در جهان عرب بود. | در سال ۱۹۳۵، در شهر حلب، اخوان المسلمین سوریه به پیروی از اخوان [[مصر]] به وسیله مصطفی السیاعی تشکیل شد. هدف از تشکیل این گروه مبارزه با اشغال سوریه توسط فرانسه، بهبود اوضاع اقتصادی سوریه و احیای اسلام در جهان عرب بود. | ||
معاهدهای در سپتامبر 1936 امضا شد. این معاهده استقلال سوریه، مشورت فرانسه و سوریه در مورد سیاست خارجی، اولویت فرانسه در مشاوره و کمک و حفظ دو پایگاه نظامی فرانسه را شامل میشد؛ همچنین، نواحی دروزی و علوی باید به سوریه الحاق میشد، اما لبنان که فرانسه با آن معاهده مشابهی را در نوامبر امضا کرده بود، همچنان از پیکر سوریه جداماند. انتخابات پارلمان برگزار شد و هاشم الأتاسی، به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد؛ بدین ترتیب، یک دولت ملیگرا روی کار آمد. | معاهدهای در سپتامبر 1936 امضا شد. این معاهده استقلال سوریه، مشورت فرانسه و سوریه در مورد سیاست خارجی، اولویت فرانسه در مشاوره و کمک و حفظ دو پایگاه نظامی فرانسه را شامل میشد؛ همچنین، نواحی دروزی و علوی باید به سوریه الحاق میشد، اما [[لبنان]] که فرانسه با آن معاهده مشابهی را در نوامبر امضا کرده بود، همچنان از پیکر سوریه جداماند. انتخابات پارلمان برگزار شد و هاشم الأتاسی، به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد؛ بدین ترتیب، یک دولت ملیگرا روی کار آمد. | ||
دولت سوریه این معاهده را قبل از پایان سال 1936 تصویب کرد؛ اما در پایان سال 1938 مشخص شد که دولت فرانسه قصد بدعهدی دارد. اندکی بعد از آن (1939) هم جنگ جهانی دوم آغاز و مانع هرگونه فعالیت برای پیش‌برد تصویب قرارداد از طرف فرانسه شد؛ به همین دلیل، در ژوئیه 1939 رئیس جمهور سوریه و دولت استعفا دادند و قانون اساسی به حالت تعلیق درآمد. | دولت سوریه این معاهده را قبل از پایان سال 1936 تصویب کرد؛ اما در پایان سال 1938 مشخص شد که دولت فرانسه قصد بدعهدی دارد. اندکی بعد از آن (1939) هم جنگ جهانی دوم آغاز و مانع هرگونه فعالیت برای پیش‌برد تصویب قرارداد از طرف فرانسه شد؛ به همین دلیل، در ژوئیه 1939 رئیس جمهور سوریه و دولت استعفا دادند و قانون اساسی به حالت تعلیق درآمد. | ||
از 1940-1944م. فرانسه به اشغال آلمان درآمد. سوریها که طرف فرانسه و بریتانیا را در این جنگ گرفته بودند، با این امید که وعده‌های ژنرال «شارل دوگل» (''Charles de Gaulle'') (1890-1970م.)[212]، برای خروج نیروهای فرانسوی از سوریه بعد از این جنگ محقق شود؛ اما این اتفاق به سادگی رخ نداد و تنها بعد از اعتراضات ملی در سال ۱۹۴۵ که به‌دلیل روند کند عقب‌نشینی نیروهای فرانسوی از سوریه به‌وجود آمده بود، سوریها توانستند آخرین نیروهای نظامی فرانسوی را در هفدهم آوریل سال ۱۹۴۶ را از سوریه اخراج کنند. [213] | از 1940-1944م. فرانسه به اشغال آلمان درآمد. سوریها که طرف فرانسه و بریتانیا را در این جنگ گرفته بودند، با این امید که وعده‌های ژنرال «شارل دوگل» (''Charles de Gaulle'') (1890-1970م.)[212]، برای خروج نیروهای فرانسوی از سوریه بعد از این جنگ محقق شود؛ اما این اتفاق به سادگی رخ نداد و تنها بعد از اعتراضات ملی در سال ۱۹۴۵ که به‌دلیل روند کند عقب‌نشینی نیروهای فرانسوی از سوریه به‌وجود آمده بود، سوریها توانستند آخرین نیروهای نظامی فرانسوی را در هفدهم آوریل سال ۱۹۴۶ را از سوریه اخراج کنند. [213] | ||
نسخهٔ ۲۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۸
جمهوری اول سوریه (1928)
در سال 1928 نخستین انتخابات برای تأسیس نظام سوریه برگزار شد. ملیگرایان در انتخابات پیروز شدند و در دولت جدید به قدرت رسیدند. مجلس، پیش‌نویس قانون اساسی را تهیه کرد؛ اما پیش‌نویس آن‌ها برای نماینده فرانسه در سوریه (کمیسر عالی) کاملاً قابل قبول نبود؛ زیرا از وحدت جغرافیایی سوریه صحبت می‌کرد و صریحاً از قیمومیت فرانسه محافظت نمی‌کرد.
در ماه مه 1930 کمیسر عالی، مجلس را منحل کرد و قانون اساسی را با تغییرات خاصی به تصویب رساند.
در سال ۱۹۳۵، در شهر حلب، اخوان المسلمین سوریه به پیروی از اخوان مصر به وسیله مصطفی السیاعی تشکیل شد. هدف از تشکیل این گروه مبارزه با اشغال سوریه توسط فرانسه، بهبود اوضاع اقتصادی سوریه و احیای اسلام در جهان عرب بود.
معاهدهای در سپتامبر 1936 امضا شد. این معاهده استقلال سوریه، مشورت فرانسه و سوریه در مورد سیاست خارجی، اولویت فرانسه در مشاوره و کمک و حفظ دو پایگاه نظامی فرانسه را شامل میشد؛ همچنین، نواحی دروزی و علوی باید به سوریه الحاق میشد، اما لبنان که فرانسه با آن معاهده مشابهی را در نوامبر امضا کرده بود، همچنان از پیکر سوریه جداماند. انتخابات پارلمان برگزار شد و هاشم الأتاسی، به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد؛ بدین ترتیب، یک دولت ملیگرا روی کار آمد.
دولت سوریه این معاهده را قبل از پایان سال 1936 تصویب کرد؛ اما در پایان سال 1938 مشخص شد که دولت فرانسه قصد بدعهدی دارد. اندکی بعد از آن (1939) هم جنگ جهانی دوم آغاز و مانع هرگونه فعالیت برای پیش‌برد تصویب قرارداد از طرف فرانسه شد؛ به همین دلیل، در ژوئیه 1939 رئیس جمهور سوریه و دولت استعفا دادند و قانون اساسی به حالت تعلیق درآمد.
از 1940-1944م. فرانسه به اشغال آلمان درآمد. سوریها که طرف فرانسه و بریتانیا را در این جنگ گرفته بودند، با این امید که وعده‌های ژنرال «شارل دوگل» (Charles de Gaulle) (1890-1970م.)[212]، برای خروج نیروهای فرانسوی از سوریه بعد از این جنگ محقق شود؛ اما این اتفاق به سادگی رخ نداد و تنها بعد از اعتراضات ملی در سال ۱۹۴۵ که به‌دلیل روند کند عقب‌نشینی نیروهای فرانسوی از سوریه به‌وجود آمده بود، سوریها توانستند آخرین نیروهای نظامی فرانسوی را در هفدهم آوریل سال ۱۹۴۶ را از سوریه اخراج کنند. [213]