ماجرای دانشکده توپخانه در سوریه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « ======ماجرای دانشکده توپخانه (1979)====== بعد از ورود حافظ اسد به قدرت، اخوانیها فعالیتهای چریکی را در چندین شهر در داخل کشور توسعه و افسران نظامی و مقامات دولتی را هدف قرار دادند. در یک نمونه، یک نفر افسر مربی نظامی به نام سروان «ابراهیم یوسف» که م...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
======ماجرای دانشکده توپخانه (1979)====== | ======ماجرای دانشکده توپخانه (1979)====== | ||
بعد از ورود حافظ اسد به قدرت، اخوانیها فعالیتهای چریکی را در چندین شهر در داخل کشور توسعه و افسران نظامی و مقامات دولتی را هدف قرار دادند. در یک نمونه، یک نفر افسر مربی نظامی به نام سروان «ابراهیم یوسف» که متمایل به اخوان و عضو گروه « مجاهدي الطليعة المقاتلة» (مجاهدان پیشتاز پیکار) بود، باهمکاری 10 نفر دیگر که از خارج از مدرسه وارد شده بودند، 80 نفر از جوانان علوی آموزشگاه افسری «توچخانه» (المدفعية) حلب را - بعد از آن که همه را به سالن ناهارخوری برده و علویان را جدا میکنند- به رگبار گلوله میبندند و قتل عام میکنند.[30] | بعد از ورود [[حافظ اسد]] به قدرت، اخوانیها فعالیتهای چریکی را در چندین شهر در داخل کشور توسعه و افسران نظامی و مقامات دولتی را هدف قرار دادند. در یک نمونه، یک نفر افسر مربی نظامی به نام سروان «ابراهیم یوسف» که متمایل به اخوان و عضو گروه « مجاهدي الطليعة المقاتلة» (مجاهدان پیشتاز پیکار) بود، باهمکاری 10 نفر دیگر که از خارج از مدرسه وارد شده بودند، 80 نفر از جوانان علوی آموزشگاه افسری «توچخانه» (المدفعية) حلب را - بعد از آن که همه را به سالن ناهارخوری برده و علویان را جدا میکنند- به رگبار گلوله میبندند و قتل عام میکنند.[30] | ||
اخوان المسلمین این اقدام را خودسرانه و مستقل اعلام میکند؛ در واقع، از بدو تأسیس اخوان در سوریه، این اختلافات و خودسریها همیشه جهت حرکت اسلامی را در سوریه منحرف کرده و جمعیت اخوانالمسلمین را بدنام کرده است؛ بر خلاف جمعیت اخوان فلسطین (حماس) که در حال حاضر، یکپارچه در خط مقدم نبرد با صهیونیسم است. | [[اخوان المسلمین]] این اقدام را خودسرانه و مستقل اعلام میکند؛ در واقع، از بدو تأسیس اخوان در سوریه، این اختلافات و خودسریها همیشه جهت حرکت اسلامی را در [[سوریه]] منحرف کرده و جمعیت اخوانالمسلمین را بدنام کرده است؛ بر خلاف جمعیت اخوان فلسطین (حماس) که در حال حاضر، یکپارچه در خط مقدم نبرد با صهیونیسم است. | ||
در بحران اخیر سوریه نیز، گروههای اسلامگرایی که به حلب حمله کردند، نام عملیاتشان را «ابراهیم الیوسف» نهاده بودند! | در بحران اخیر سوریه نیز، گروههای اسلامگرایی که به حلب حمله کردند، نام عملیاتشان را «ابراهیم الیوسف» نهاده بودند! | ||
پس از این وقایع، دولت به سرکوب گسترده اخوانیها پرداخته و دستگیری‌های دستهجمعی و ترورهای هدفمند بسیاری، به‌ویژه واعظان برجسته مساجد در دستور کار قرار گرفت. در ژوئیه 1980 نیز قانون معروف شماره 49، به تصویب رسید که بر اساس آن، عضویت در اخوان المسلمین جرم بزرگی محسوب میشد. | پس از این وقایع، دولت به سرکوب گسترده اخوانیها پرداخته و دستگیری‌های دستهجمعی و ترورهای هدفمند بسیاری، به‌ویژه واعظان برجسته مساجد در دستور کار قرار گرفت. در ژوئیه 1980 نیز قانون معروف شماره 49، به تصویب رسید که بر اساس آن، عضویت در اخوان المسلمین جرم بزرگی محسوب میشد. | ||
نسخهٔ ۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۴۰
ماجرای دانشکده توپخانه (1979)
بعد از ورود حافظ اسد به قدرت، اخوانیها فعالیتهای چریکی را در چندین شهر در داخل کشور توسعه و افسران نظامی و مقامات دولتی را هدف قرار دادند. در یک نمونه، یک نفر افسر مربی نظامی به نام سروان «ابراهیم یوسف» که متمایل به اخوان و عضو گروه « مجاهدي الطليعة المقاتلة» (مجاهدان پیشتاز پیکار) بود، باهمکاری 10 نفر دیگر که از خارج از مدرسه وارد شده بودند، 80 نفر از جوانان علوی آموزشگاه افسری «توچخانه» (المدفعية) حلب را - بعد از آن که همه را به سالن ناهارخوری برده و علویان را جدا میکنند- به رگبار گلوله میبندند و قتل عام میکنند.[30]
اخوان المسلمین این اقدام را خودسرانه و مستقل اعلام میکند؛ در واقع، از بدو تأسیس اخوان در سوریه، این اختلافات و خودسریها همیشه جهت حرکت اسلامی را در سوریه منحرف کرده و جمعیت اخوانالمسلمین را بدنام کرده است؛ بر خلاف جمعیت اخوان فلسطین (حماس) که در حال حاضر، یکپارچه در خط مقدم نبرد با صهیونیسم است.
در بحران اخیر سوریه نیز، گروههای اسلامگرایی که به حلب حمله کردند، نام عملیاتشان را «ابراهیم الیوسف» نهاده بودند!
پس از این وقایع، دولت به سرکوب گسترده اخوانیها پرداخته و دستگیری‌های دستهجمعی و ترورهای هدفمند بسیاری، به‌ویژه واعظان برجسته مساجد در دستور کار قرار گرفت. در ژوئیه 1980 نیز قانون معروف شماره 49، به تصویب رسید که بر اساس آن، عضویت در اخوان المسلمین جرم بزرگی محسوب میشد.