میزان اشتغال در مالی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اشتغال و بیکاری یکی دیگر از موضوعات اساسی [[مالی|کشور مالی]] از بدو استقلال تاکنون است و هیچ یک از دولتها تاکنون نتوانستهاند این معضل اساسی را که با معیشت عمومی مردم کشور ارتباط مستقیم دارد، ساماندهی کنند. در حال حاضر حدود 70 درصد از مردم این کشور، در بخش های کشاورزی، دامداری و ماهیگیری و 30 درصد نیز در بخش خدمات عمومی دولتی و خصوصی فعالیت میکنند. در بهترین و خوشبینانهترین حالت فقط نیمی از جمعیت [[مالی|کشور مالی]] عهدهدار شغلی هستند و بخش عظیمی از جمعیت کشور که جوانان ردۀ سنی 18 تا 27 سال آن را تشکیل میدهند، از مشکل بیکاری و نبود شغل رنج میبرند<ref name=":9">برگرفته از سایت [https://www.data.un.org https://www.data.un.org/countryprofile/mali/2011]</ref>. | اشتغال و بیکاری یکی دیگر از موضوعات اساسی [[مالی|کشور مالی]] از بدو استقلال تاکنون است و هیچ یک از دولتها تاکنون نتوانستهاند این معضل اساسی را که با معیشت عمومی مردم کشور ارتباط مستقیم دارد، ساماندهی کنند. در حال حاضر حدود 70 درصد از مردم این کشور، در بخش های کشاورزی، دامداری و ماهیگیری و 30 درصد نیز در بخش خدمات عمومی دولتی و خصوصی فعالیت میکنند. در بهترین و خوشبینانهترین حالت فقط نیمی از جمعیت [[مالی|کشور مالی]] عهدهدار شغلی هستند و بخش عظیمی از جمعیت کشور که جوانان ردۀ سنی 18 تا 27 سال آن را تشکیل میدهند، از مشکل بیکاری و نبود شغل رنج میبرند<ref name=":9">برگرفته از سایت [https://www.data.un.org https://www.data.un.org/countryprofile/mali/2011]</ref>. | ||
جنگ داخلی [[طوارق در مالی|طوارق]]، تبعیت دولتهای [[آلفاعمر کناره|آلفا عمر کناره]] و [[احمدو تومانی توره|تومانی توره]] از سیاستهای ریاضت اقتصادی صندوق بینالمللی پول و بانک جهانی، بروز خشکسالیهای عظیم، حملۀ ملخها در مناطق مختلف و تلف شدن دامها، از دیگر عواملی بودهاند که ضمن وارد آوردن خسارات و لطماتی سنگین به اقتصاد متزلزل این کشور، بیکاری را بهویژه در مناطق روستایی، گسترش دادهاند. براساس آخرین آمار، در حال حاضر 60 درصد از مردم شهری و روستایی [[مالی]]، فاقد هرگونه شغلی هستند<ref>برگرفته از سایت https://www.state.gov</ref>. این در حالی است که خیل عظیم جوانان مالیایی که در شهرهای بزرگ کشور– خصوصاً باماکو- به خرید و فروش اجناس و اشیای ارزان قیمت چینی مشغولاند و بیکاران پنهان جامعه محسوب میشوند، در این آمار محاسبه نشده است. وقوع کودتای 22 مارس 2012 و تعطیّلی بسیاری از پروژههای عمرانی کشورهای غربی در مناطق مختلف کشور نیز آمار بیکاران شهری [[مالی]] را افزایش داده است | جنگ داخلی [[طوارق در مالی|طوارق]]، تبعیت دولتهای [[آلفاعمر کناره|آلفا عمر کناره]] و [[احمدو تومانی توره|تومانی توره]] از سیاستهای ریاضت اقتصادی صندوق بینالمللی پول و بانک جهانی، بروز خشکسالیهای عظیم، حملۀ ملخها در مناطق مختلف و تلف شدن دامها، از دیگر عواملی بودهاند که ضمن وارد آوردن خسارات و لطماتی سنگین به اقتصاد متزلزل این کشور، بیکاری را بهویژه در مناطق روستایی، گسترش دادهاند. براساس آخرین آمار، در حال حاضر 60 درصد از مردم شهری و روستایی [[مالی]]، فاقد هرگونه شغلی هستند<ref>برگرفته از سایت https://www.state.gov</ref>. این در حالی است که خیل عظیم جوانان مالیایی که در شهرهای بزرگ کشور– خصوصاً باماکو- به خرید و فروش اجناس و اشیای ارزان قیمت چینی مشغولاند و بیکاران پنهان جامعه محسوب میشوند، در این آمار محاسبه نشده است. وقوع کودتای 22 مارس 2012 و تعطیّلی بسیاری از پروژههای عمرانی کشورهای غربی در مناطق مختلف کشور نیز آمار بیکاران شهری [[مالی]] را افزایش داده است. | ||
==نیز نگاه کنید به== | ==نیز نگاه کنید به== | ||
[[میزان اشتغال در سیرالئون]]؛ [[وضعیت اشتغال مردم اتیوپی]] | [[میزان اشتغال در سیرالئون]]؛ [[وضعیت اشتغال مردم اتیوپی]]؛ [[میزان اشتغال در اردن]]؛ [[میزان اشتغال در اوکراین]]؛ [[میزان اشتغال در اسپانیا]]؛ [[میزان اشتغال در روسیه]]؛ [[میزان اشتغال در ساحل عاج]]؛ [[میزان اشتغال در مصر]] | ||
==کتابشناسی== | ==کتابشناسی== | ||
<references /> | |||
== منبع اصلی == | |||
عرب احمدی، امیر بهرام (1391).جامعه و فرهنگ مالی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی و هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی] ،ص114. | |||
== نویسنده مقاله == | |||
امیربهرام عرب احمدی | |||
[[رده:بیکاری]] | |||
نسخهٔ ۲۶ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۲
اشتغال و بیکاری یکی دیگر از موضوعات اساسی کشور مالی از بدو استقلال تاکنون است و هیچ یک از دولتها تاکنون نتوانستهاند این معضل اساسی را که با معیشت عمومی مردم کشور ارتباط مستقیم دارد، ساماندهی کنند. در حال حاضر حدود 70 درصد از مردم این کشور، در بخش های کشاورزی، دامداری و ماهیگیری و 30 درصد نیز در بخش خدمات عمومی دولتی و خصوصی فعالیت میکنند. در بهترین و خوشبینانهترین حالت فقط نیمی از جمعیت کشور مالی عهدهدار شغلی هستند و بخش عظیمی از جمعیت کشور که جوانان ردۀ سنی 18 تا 27 سال آن را تشکیل میدهند، از مشکل بیکاری و نبود شغل رنج میبرند[۱].
جنگ داخلی طوارق، تبعیت دولتهای آلفا عمر کناره و تومانی توره از سیاستهای ریاضت اقتصادی صندوق بینالمللی پول و بانک جهانی، بروز خشکسالیهای عظیم، حملۀ ملخها در مناطق مختلف و تلف شدن دامها، از دیگر عواملی بودهاند که ضمن وارد آوردن خسارات و لطماتی سنگین به اقتصاد متزلزل این کشور، بیکاری را بهویژه در مناطق روستایی، گسترش دادهاند. براساس آخرین آمار، در حال حاضر 60 درصد از مردم شهری و روستایی مالی، فاقد هرگونه شغلی هستند[۲]. این در حالی است که خیل عظیم جوانان مالیایی که در شهرهای بزرگ کشور– خصوصاً باماکو- به خرید و فروش اجناس و اشیای ارزان قیمت چینی مشغولاند و بیکاران پنهان جامعه محسوب میشوند، در این آمار محاسبه نشده است. وقوع کودتای 22 مارس 2012 و تعطیّلی بسیاری از پروژههای عمرانی کشورهای غربی در مناطق مختلف کشور نیز آمار بیکاران شهری مالی را افزایش داده است.
نیز نگاه کنید به
میزان اشتغال در سیرالئون؛ وضعیت اشتغال مردم اتیوپی؛ میزان اشتغال در اردن؛ میزان اشتغال در اوکراین؛ میزان اشتغال در اسپانیا؛ میزان اشتغال در روسیه؛ میزان اشتغال در ساحل عاج؛ میزان اشتغال در مصر
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از سایت https://www.data.un.org/countryprofile/mali/2011
- ↑ برگرفته از سایت https://www.state.gov
منبع اصلی
عرب احمدی، امیر بهرام (1391).جامعه و فرهنگ مالی. تهران: موسسه فرهنگی و هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی ،ص114.
نویسنده مقاله
امیربهرام عرب احمدی