شعر در اسپانیا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:خوان بوسکان آلموگوار، از شعرای شعر غنایی در اسپانیا.jpg|بندانگشتی|خوان بوسکان آلموگوار، از شعرای شعر غنایی در اسپانیا]]در حوزه شعر آنچنان پیشرفتی در قرن پانزدهم حاصل نشد و بیشتر اشعار تقلیدی از آثار ایتالیایی بود. از شاعران این دوره می‌توان سان خوان دِ لا کُروث (San Juan de la Cruz) (1542 | [[پرونده:خوان بوسکان آلموگوار، از شعرای شعر غنایی در اسپانیا.jpg|بندانگشتی|خوان بوسکان آلموگوار، از شعرای شعر غنایی در اسپانیا]]در حوزه شعر آنچنان پیشرفتی در قرن پانزدهم حاصل نشد و بیشتر اشعار تقلیدی از آثار ایتالیایی بود. از شاعران این دوره می‌توان سان خوان دِ لا کُروث (San Juan de la Cruz) (1542 تا 1591)را نام برد، او در اصل با وجود رگه‌هایی از عرفان اسلامی در آثارش، به عنوان یک شاعر عرفانی شناخته شده است. در حوزه شعر غنایی می‌توان به نویسندگانی نظیر [[خوان بوسکان آلموگاور]] (Juan Boscán Almogávar) (1492 تا 1542)، گارثیلاسو دِ لا وگا (Garcilaso de La Vega)(1501 تا 1536) و [[فرای لوئیس دِ لئون]] (Fray Luis de León) (حدود 1528 تا 1591) اشاره کرد. | ||
در | در سده‌ی هجدهم شاهد بر آمدن نویسندگان مختلفی از جمله این نویسندگان می‌توان به شاعر نئوکلاسیسیسم[xxxii] توماس دِ ایریارته (Tomás de Iriarte) (1750 تا 1791)، شاعر، سیاستمدار و حقوقدان اسپانیایی گاسپار مِلچور (Gaspar Melchor de Jovellanos) (1744 تا 1811)، خوان مِلِندِث بالدِس (Juan Meléndez Valdés) (1754 تا 1817) و مانوئل خوسه کینتانا (Manuel José Quintana y Lorenzo) (1772 تا 1857) که به دلیل قصاید در مضامین میهن و انسان دوستی شهرت یافته، اشاره کرد. | ||
در قرن نوزدهم خوسه دِ اِسپِرونثِدا (1808 تا1842) به عنوان بزرگترین شاعر رمانتیک اسپانیایی مطرح می‌شود. از دیگر نویسندگان این دوره خوسه ثوریا‌ای مورال (José Zorrilla y Moral) (1817 تا 1893 ) و از جمله مهمترین اشعار نمایشی (Poemas Dramáticas) او دون خوان تنوریو (Don Juan Tenorio)، شاعر رمانتیک گوستاوُ آدولفو بکر(1836 تا 1870)، رامون دِ کامپو آمور (Ramón María de las Mercedes de Campoamor y Campoosorio) (1817 تا 1901) که راه خود را از رمانتیسیسم جدا کرد، گاسپار نونیِث دِ آرثه (Gaspar Núñez de Arce) (1832 تا 1903) که اشعارش برآمده از تلاطم درونی او در برابر ایمان مذهبی بود، را می‌توان نام برد. | |||
در اوایل قرن بیستم شاهد آغاز جنبش نوگرایی شعر اسپانیا بوسیله نویسندگانی همچون روبن داریو، شاعر اسپانیایی زبانِ اهل نیکاراگوئه هستیم؛ مانوئل ماچادو(1874 تا 1947)، آنتونیو ماچادو(1875 تا 1939) و ادواردو مارکینا (Eduardo Marquina Angulo) (1879 تا 1946) نیز در زمره شاعران نو گرا قرار می‌گیرند. از دیگر شاعران این دوره می‌توان خوان رامون خیمِنِث(1881 تا 1958) (Juan Ramón Jiménez Mantecón) و رامون پرث دِ آیالا (Ramón Pérez de Ayala y Fernández del Portal) (1880 تا 1962) را نام برد. از روبن داریو آثار مهم و تأثیر گذاری بجای مانده است از جمله آنها ترانه‌های زندگی و امید (Cantos de vida y esperanza) (1905) را می‌توان نام برد<ref>فاخری، مهدی(1392). جامعه و فرهنگ [[اسپانیا]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[شعر ژاپنی]]؛ [[شعر معاصر لبنان]]؛ [[شعر در مصر]]؛ [[شعر و ادبیات مقاومت در افغانستان]]؛ [[شعر در ادبیات چینی]]؛ [[شعر در سنگال]]؛ [[شعر در فرانسه]]؛ [[شعر اردن]] | [[شعر ژاپنی]]؛ [[شعر معاصر لبنان]]؛ [[شعر در مصر]]؛ [[شعر و ادبیات مقاومت در افغانستان]]؛ [[شعر در ادبیات چینی]]؛ [[شعر در سنگال]]؛ [[شعر در فرانسه]]؛ [[شعر اردن]] | ||
== پاورقی == | == پاورقی == | ||
[xxxii] نوکلاسیسیسم یا نئوکلاسیسیسم: یک جنبش هنری در زمینه‌های هنرهای تزئینی، تجسمی، ادبیات، تئاتر، | <small>[xxxii] نوکلاسیسیسم یا نئوکلاسیسیسم: یک جنبش هنری در زمینه‌های هنرهای تزئینی، تجسمی، ادبیات، تئاتر، موسیقی و معماری است که شامل آثار هنری می‌باشد که تحتِ تاثیر هنر یونان و روم باستان، اما پس از آن خلق شده‌اند.دانشنامه بریتانیکا. بازدید در ۳ نوامبر ۲۰۱۰.</small> | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ ۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۳
در حوزه شعر آنچنان پیشرفتی در قرن پانزدهم حاصل نشد و بیشتر اشعار تقلیدی از آثار ایتالیایی بود. از شاعران این دوره می‌توان سان خوان دِ لا کُروث (San Juan de la Cruz) (1542 تا 1591)را نام برد، او در اصل با وجود رگه‌هایی از عرفان اسلامی در آثارش، به عنوان یک شاعر عرفانی شناخته شده است. در حوزه شعر غنایی می‌توان به نویسندگانی نظیر خوان بوسکان آلموگاور (Juan Boscán Almogávar) (1492 تا 1542)، گارثیلاسو دِ لا وگا (Garcilaso de La Vega)(1501 تا 1536) و فرای لوئیس دِ لئون (Fray Luis de León) (حدود 1528 تا 1591) اشاره کرد.
در سده‌ی هجدهم شاهد بر آمدن نویسندگان مختلفی از جمله این نویسندگان می‌توان به شاعر نئوکلاسیسیسم[xxxii] توماس دِ ایریارته (Tomás de Iriarte) (1750 تا 1791)، شاعر، سیاستمدار و حقوقدان اسپانیایی گاسپار مِلچور (Gaspar Melchor de Jovellanos) (1744 تا 1811)، خوان مِلِندِث بالدِس (Juan Meléndez Valdés) (1754 تا 1817) و مانوئل خوسه کینتانا (Manuel José Quintana y Lorenzo) (1772 تا 1857) که به دلیل قصاید در مضامین میهن و انسان دوستی شهرت یافته، اشاره کرد.
در قرن نوزدهم خوسه دِ اِسپِرونثِدا (1808 تا1842) به عنوان بزرگترین شاعر رمانتیک اسپانیایی مطرح می‌شود. از دیگر نویسندگان این دوره خوسه ثوریا‌ای مورال (José Zorrilla y Moral) (1817 تا 1893 ) و از جمله مهمترین اشعار نمایشی (Poemas Dramáticas) او دون خوان تنوریو (Don Juan Tenorio)، شاعر رمانتیک گوستاوُ آدولفو بکر(1836 تا 1870)، رامون دِ کامپو آمور (Ramón María de las Mercedes de Campoamor y Campoosorio) (1817 تا 1901) که راه خود را از رمانتیسیسم جدا کرد، گاسپار نونیِث دِ آرثه (Gaspar Núñez de Arce) (1832 تا 1903) که اشعارش برآمده از تلاطم درونی او در برابر ایمان مذهبی بود، را می‌توان نام برد.
در اوایل قرن بیستم شاهد آغاز جنبش نوگرایی شعر اسپانیا بوسیله نویسندگانی همچون روبن داریو، شاعر اسپانیایی زبانِ اهل نیکاراگوئه هستیم؛ مانوئل ماچادو(1874 تا 1947)، آنتونیو ماچادو(1875 تا 1939) و ادواردو مارکینا (Eduardo Marquina Angulo) (1879 تا 1946) نیز در زمره شاعران نو گرا قرار می‌گیرند. از دیگر شاعران این دوره می‌توان خوان رامون خیمِنِث(1881 تا 1958) (Juan Ramón Jiménez Mantecón) و رامون پرث دِ آیالا (Ramón Pérez de Ayala y Fernández del Portal) (1880 تا 1962) را نام برد. از روبن داریو آثار مهم و تأثیر گذاری بجای مانده است از جمله آنها ترانه‌های زندگی و امید (Cantos de vida y esperanza) (1905) را می‌توان نام برد[۱].
نیز نگاه کنید به
شعر ژاپنی؛ شعر معاصر لبنان؛ شعر در مصر؛ شعر و ادبیات مقاومت در افغانستان؛ شعر در ادبیات چینی؛ شعر در سنگال؛ شعر در فرانسه؛ شعر اردن
پاورقی
[xxxii] نوکلاسیسیسم یا نئوکلاسیسیسم: یک جنبش هنری در زمینه‌های هنرهای تزئینی، تجسمی، ادبیات، تئاتر، موسیقی و معماری است که شامل آثار هنری می‌باشد که تحتِ تاثیر هنر یونان و روم باستان، اما پس از آن خلق شده‌اند.دانشنامه بریتانیکا. بازدید در ۳ نوامبر ۲۰۱۰.
کتابشناسی
- ↑ فاخری، مهدی(1392). جامعه و فرهنگ اسپانیا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)