معماری در سریلانکا: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « ='''10-7. معماري'''= "وداها" بومیان و مردم اصیل جزيره در گذشته غارنشين بودند و بعضي از آنان حتي تا امروز سنت غارنشيني را حفظ كرده‌اند. بسياري از اين غارها، بعدها محل سکونت موبدان بودائي شده و آن ها مدت گوشه گیری خودشان و دوری گزیدن از مردم را در اي...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
"وداها" بومیان و مردم اصیل جزيره در گذشته غارنشين بودند و بعضي از آنان حتي تا امروز سنت غارنشيني را حفظ كرده‌اند. بسياري از اين غارها، بعدها محل سکونت موبدان بودائي شده و آن ها مدت گوشه گیری خودشان و دوری گزیدن از مردم را در اين اماكن سپری می کردند. هنر معماري و بناي ساختمان‌هاي مسكوني احتمالاً توسط مهاجرين آسيايي به مردم سريلانكا (سينهاليان) معرفي شده است. بیشتر ساختمان های باقیمانده از گذشته با آجر و پوشش آهکی ساخته شده است. آهک از این بناهای تاریخی در برابر آب و هوا و رویش جنگل های محافظت کند. ستون ها و راه پله های برخی عمارت های واقع در اولین پایتخت در آنورادهاپورا از سنگ ساخته شده اند. بسیاری از تالارهای و معابد بودایی گنبدی شکل و از آجر ساخته شدهاند (Silva, 1995, p. 550f). بعضی دیگر ستونهايي از چوب، سنگ و سقف‌هايی سفالين دارند. از جمله بناهای تاریخی بودایی "استوپا" ها و گنبدهاي گلابي شكلی هستند كه در اندازه‌هاي مختلف (حتی گاهي به اندازه يك تپه) با آجر و خشت در كنار درخت‌هاي مقدس «بو»، در محوطه معابد و يا در مكانهاي مذهبي ديگر بنا شدهاند تا آثار و بقايای شخص «بودا» يا اشخاص بودایی را در آن ها نگهداری شود. سنت بناي استوپا همچنان بين بودائيان معمول است و در هر خيابان و محله‌اي نمونه‌اي از آن به چشم مي‌خورد. قديمي‌ترين استوپا به سبك معماري هندي در شهر آنوراداپورا متعلق به قرن سوم قبل از ميلاد است. بعضی آثار تاریخی و معماری دیگر و به خصوص تالار روناولی[70] واقع در آنورادهاپورا (در قرن 3 قبل از میلاد) با منارۀ طلایی اش که از کیلومترها نمایان است، شکل های متفاوتی دارند. در ستون ها و در یکی از دیوارهای آجری این معبد بودایی 400 سر فیل هر یک با ارتفاع دو متر و هفتاد سانتی وجود دارد. | "وداها" بومیان و مردم اصیل جزيره در گذشته غارنشين بودند و بعضي از آنان حتي تا امروز سنت غارنشيني را حفظ كرده‌اند. بسياري از اين غارها، بعدها محل سکونت موبدان بودائي شده و آن ها مدت گوشه گیری خودشان و دوری گزیدن از مردم را در اين اماكن سپری می کردند. هنر معماري و بناي ساختمان‌هاي مسكوني احتمالاً توسط مهاجرين آسيايي به مردم سريلانكا (سينهاليان) معرفي شده است. بیشتر ساختمان های باقیمانده از گذشته با آجر و پوشش آهکی ساخته شده است. آهک از این بناهای تاریخی در برابر آب و هوا و رویش جنگل های محافظت کند. ستون ها و راه پله های برخی عمارت های واقع در اولین پایتخت در آنورادهاپورا از سنگ ساخته شده اند. بسیاری از تالارهای و معابد بودایی گنبدی شکل و از آجر ساخته شدهاند (Silva, 1995, p. 550f). بعضی دیگر ستونهايي از چوب، سنگ و سقف‌هايی سفالين دارند. از جمله بناهای تاریخی بودایی "استوپا" ها و گنبدهاي گلابي شكلی هستند كه در اندازه‌هاي مختلف (حتی گاهي به اندازه يك تپه) با آجر و خشت در كنار درخت‌هاي مقدس «بو»، در محوطه معابد و يا در مكانهاي مذهبي ديگر بنا شدهاند تا آثار و بقايای شخص «بودا» يا اشخاص بودایی را در آن ها نگهداری شود. سنت بناي استوپا همچنان بين بودائيان معمول است و در هر خيابان و محله‌اي نمونه‌اي از آن به چشم مي‌خورد. قديمي‌ترين استوپا به سبك معماري هندي در شهر آنوراداپورا متعلق به قرن سوم قبل از ميلاد است. بعضی آثار تاریخی و معماری دیگر و به خصوص تالار روناولی[70] واقع در آنورادهاپورا (در قرن 3 قبل از میلاد) با منارۀ طلایی اش که از کیلومترها نمایان است، شکل های متفاوتی دارند. در ستون ها و در یکی از دیوارهای آجری این معبد بودایی 400 سر فیل هر یک با ارتفاع دو متر و هفتاد سانتی وجود دارد. | ||
معابد و کاخ های دومین پایتخت سریلانکا در پلوناروا (Polonnaruwa) قرن ها بعد یعنی در قرن 11 و 12 میلادی عصر طلایی آنورادهاپورا ساخته شده و به لحاظ نگهداری در وضعیت مطلوب تری قرار دارند. این پایتخت که محل فرمانروایی هر دو پادشاه سینهالی و تامیل بوده است ، آشکارا ترکیبی از فرم ها و الگوهای سینهالی و هندی را نمایش می دهد. تقریبا تمام این ساختمان ها به جز چند معبد بودایی همه آجری هستند. بعد از دورۀ پادشاهی پاراکراما باهو دورۀ ساخت بناهای زیبا و بی نظیر به پایان رسید و از آن پس پایتخت های قدیمی متروک و خراب و در جنگل ها باقی ماندند (Silva, 1995, p. 550f). | معابد و کاخ های دومین پایتخت [[سریلانکا]] در پلوناروا (Polonnaruwa) قرن ها بعد یعنی در قرن 11 و 12 میلادی عصر طلایی آنورادهاپورا ساخته شده و به لحاظ نگهداری در وضعیت مطلوب تری قرار دارند. این پایتخت که محل فرمانروایی هر دو پادشاه سینهالی و تامیل بوده است ، آشکارا ترکیبی از فرم ها و الگوهای سینهالی و هندی را نمایش می دهد. تقریبا تمام این ساختمان ها به جز چند معبد بودایی همه آجری هستند. بعد از دورۀ پادشاهی پاراکراما باهو دورۀ ساخت بناهای زیبا و بی نظیر به پایان رسید و از آن پس پایتخت های قدیمی متروک و خراب و در جنگل ها باقی ماندند (Silva, 1995, p. 550f). | ||
ساختمان‌هاي بعضي معابد و زيارتگاه‌ها شامل دو بخش هستند، سالن هاي سرباز بيروني و شبستان هاي داخلي كه مجسمه بودا در آن ها قرار دارند. سقف و ديوارهاي معابد مملو از تصاوير به ویژه تصاويري از بودا است كه بر اساس افسانه‌هاي منسوب به وي ترسيم شدهاند. تندیس هاي بودا، شاگردان او، پرستش كنندگان آسمان و زمين، موجودات و الهه ها كه در برابر بودا عرض ادب مي‌كنند. حتي مجسمه‌هايي از بودا در زندگي‌هاي قبلي‌اش(بنا بر اعتقاد به تناسخ)، در گوشه و كنار معابد به نمايش درآمده‌اند. | ساختمان‌هاي بعضي معابد و زيارتگاه‌ها شامل دو بخش هستند، سالن هاي سرباز بيروني و شبستان هاي داخلي كه مجسمه بودا در آن ها قرار دارند. سقف و ديوارهاي معابد مملو از تصاوير به ویژه تصاويري از بودا است كه بر اساس افسانه‌هاي منسوب به وي ترسيم شدهاند. تندیس هاي بودا، شاگردان او، پرستش كنندگان آسمان و زمين، موجودات و الهه ها كه در برابر بودا عرض ادب مي‌كنند. حتي مجسمه‌هايي از بودا در زندگي‌هاي قبلي‌اش(بنا بر اعتقاد به تناسخ)، در گوشه و كنار معابد به نمايش درآمده‌اند. | ||
نسخهٔ ۱۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۰۰
10-7. معماري
"وداها" بومیان و مردم اصیل جزيره در گذشته غارنشين بودند و بعضي از آنان حتي تا امروز سنت غارنشيني را حفظ كرده‌اند. بسياري از اين غارها، بعدها محل سکونت موبدان بودائي شده و آن ها مدت گوشه گیری خودشان و دوری گزیدن از مردم را در اين اماكن سپری می کردند. هنر معماري و بناي ساختمان‌هاي مسكوني احتمالاً توسط مهاجرين آسيايي به مردم سريلانكا (سينهاليان) معرفي شده است. بیشتر ساختمان های باقیمانده از گذشته با آجر و پوشش آهکی ساخته شده است. آهک از این بناهای تاریخی در برابر آب و هوا و رویش جنگل های محافظت کند. ستون ها و راه پله های برخی عمارت های واقع در اولین پایتخت در آنورادهاپورا از سنگ ساخته شده اند. بسیاری از تالارهای و معابد بودایی گنبدی شکل و از آجر ساخته شدهاند (Silva, 1995, p. 550f). بعضی دیگر ستونهايي از چوب، سنگ و سقف‌هايی سفالين دارند. از جمله بناهای تاریخی بودایی "استوپا" ها و گنبدهاي گلابي شكلی هستند كه در اندازه‌هاي مختلف (حتی گاهي به اندازه يك تپه) با آجر و خشت در كنار درخت‌هاي مقدس «بو»، در محوطه معابد و يا در مكانهاي مذهبي ديگر بنا شدهاند تا آثار و بقايای شخص «بودا» يا اشخاص بودایی را در آن ها نگهداری شود. سنت بناي استوپا همچنان بين بودائيان معمول است و در هر خيابان و محله‌اي نمونه‌اي از آن به چشم مي‌خورد. قديمي‌ترين استوپا به سبك معماري هندي در شهر آنوراداپورا متعلق به قرن سوم قبل از ميلاد است. بعضی آثار تاریخی و معماری دیگر و به خصوص تالار روناولی[70] واقع در آنورادهاپورا (در قرن 3 قبل از میلاد) با منارۀ طلایی اش که از کیلومترها نمایان است، شکل های متفاوتی دارند. در ستون ها و در یکی از دیوارهای آجری این معبد بودایی 400 سر فیل هر یک با ارتفاع دو متر و هفتاد سانتی وجود دارد.
معابد و کاخ های دومین پایتخت سریلانکا در پلوناروا (Polonnaruwa) قرن ها بعد یعنی در قرن 11 و 12 میلادی عصر طلایی آنورادهاپورا ساخته شده و به لحاظ نگهداری در وضعیت مطلوب تری قرار دارند. این پایتخت که محل فرمانروایی هر دو پادشاه سینهالی و تامیل بوده است ، آشکارا ترکیبی از فرم ها و الگوهای سینهالی و هندی را نمایش می دهد. تقریبا تمام این ساختمان ها به جز چند معبد بودایی همه آجری هستند. بعد از دورۀ پادشاهی پاراکراما باهو دورۀ ساخت بناهای زیبا و بی نظیر به پایان رسید و از آن پس پایتخت های قدیمی متروک و خراب و در جنگل ها باقی ماندند (Silva, 1995, p. 550f).
ساختمان‌هاي بعضي معابد و زيارتگاه‌ها شامل دو بخش هستند، سالن هاي سرباز بيروني و شبستان هاي داخلي كه مجسمه بودا در آن ها قرار دارند. سقف و ديوارهاي معابد مملو از تصاوير به ویژه تصاويري از بودا است كه بر اساس افسانه‌هاي منسوب به وي ترسيم شدهاند. تندیس هاي بودا، شاگردان او، پرستش كنندگان آسمان و زمين، موجودات و الهه ها كه در برابر بودا عرض ادب مي‌كنند. حتي مجسمه‌هايي از بودا در زندگي‌هاي قبلي‌اش(بنا بر اعتقاد به تناسخ)، در گوشه و كنار معابد به نمايش درآمده‌اند.
معماران و هنرمندان سينهالي، حداكثر مهارت خويش را جهت تزئين معابدشان به كار مي‌برند در پايين و جلوي پله‌هاي ورودي‌هاي هر معبدي، سنگي نيم دايره به نام «سنگ ماه[71]» قرار گرفته كه روي آن تصاوير گل‌ها و گياهان و حيوانات و در دو طرفش دو مجسمه كه ظرف گل در دست دارند، روي تكه سنگي حجاری شدهاند. اين مجسمه‌ها «سنگ‌هاي نگهبان[72]» نام دارند.
از معماري تاریخی هندوها، تنها مخروبه «معبد يسوا» در شهر پولنّاروآ باقي مانده كه متعلق به قرن دهم و يازدهم ميلادي است. اين شهر پايتخت پادشاهي هندي و هندو مذهب به نام «چولاس» بوده است كه از اواخر قرن دهم تا اوايل قرن يازدهم ميلادي بر سريلانكا پادشاهی کرده است. ديگر معابد هندو متعلق به سده‌هاي اخير و به سبك معماري هندي ساخته و تزئين شدهاند. به جز چند معبد در شهرهاي كلمبو و كندي، اكثر معابد هندوها در مناطق تاميل نشين كشور واقع شده اند.
ابنيه قديمي متعلق به مسلمين و مسيحيان، بيش از سيصد تا چهارسال قدمت ندارند. معماري مساجد به سبك معماري مسلمانان هند است و معماري كليساها به سبك معماري هلندي و انگليسي است. تاثیر هلندی ها در معماری شیروانی ها، پنجره ها و ایوان های کلیساهای واقع در کلمبو، جفنا و گاله مشهود است. (Silva, 1995, p. 550f) در ضمن معماري جديد سريلانكا متأثر از معماري‌هاي انگليسي و آمريكايي است.