معماری در سریلانکا

از دانشنامه ملل

معماری

مسجد سرخ. برگرفته از سایت ایوار, قابل بازیابی از https://www.eavar.com/blog/2024/4/15/152739/srilanka-attractions/

"وداها" بومیان و مردم اصیل جزیره در گذشته غارنشین‌ بودند و بعضی از آنان حتی تا امروز سنت غارنشینی را حفظ کرده‌اند. بسیاری از این غارها، بعدها محل سکونت موبدان بودائی شده و آن ها مدت گوشه گیری خودشان و دوری گزیدن از مردم را در این اماکن سپری می کردند. هنر معماری و بنای ساختمان‌های مسکونی احتمالاً توسط مهاجرین آسیایی به مردم سریلانکا (سینهالیان) معرفی شده است. بیشتر ساختمان های باقیمانده از گذشته با آجر و پوشش آهکی ساخته  شده است. آهک از این بناهای تاریخی در برابر آب و هوا و رویش جنگل های محافظت کند. ستون ها و راه پله های برخی عمارت های واقع در اولین پایتخت در آنورادهاپورا از سنگ ساخته شده اند. بسیاری از تالارهای و معابد بودایی گنبدی شکل و از آجر ساخته شده­اند [۱]. بعضی دیگر ستونهایی از چوب، سنگ و سقف‌هایی سفالین دارند. از جمله بناهای تاریخی بودایی "استوپا" ها و گنبدهای گلابی شکلی هستند که در اندازه‌های مختلف (حتی گاهی به اندازه یک تپه) با آجر و خشت در کنار درخت‌های مقدس «بو»، در محوطه معابد و یا در مکانهای مذهبی دیگر بنا شده‌اند تا آثار و بقایای شخص «بودا» یا اشخاص بودایی را در آن ها نگهداری شود. سنت بنای استوپا همچنان بین بودائیان معمول است و در هر خیابان و محله‌ای نمونه‌ای از آن به چشم می‌خورد. قدیمی‌ترین استوپا به سبک معماری هندی در شهر آنوراداپورا متعلق به قرن سوم قبل از میلاد است. بعضی آثار تاریخی و معماری دیگر و به خصوص تالار روناولی(Runaweli) واقع در آنورادهاپورا (در قرن 3 قبل از میلاد) با منارۀ طلایی اش که از کیلومترها نمایان است، شکل های متفاوتی دارند. در ستون ها و در یکی از دیوارهای آجری این معبد بودایی 400 سر فیل هر یک با ارتفاع دو متر و هفتاد سانتی وجود دارد.

معابد و کاخ های دومین پایتخت سریلانکا در پلوناروا (Polonnaruwa) قرن ها بعد یعنی در قرن 11 و 12 میلادی عصر طلایی آنورادهاپورا ساخته شده و به لحاظ نگهداری در وضعیت مطلوب تری قرار دارند. این پایتخت که محل فرمانروایی هر دو پادشاه سینهالی و تامیل بوده است ، آشکارا ترکیبی از فرم ها و الگوهای سینهالی و هندی را نمایش می دهد. تقریبا تمام این ساختمان ها به جز چند معبد بودایی همه آجری هستند. بعد از دورۀ پادشاهی پاراکراما باهو دورۀ ساخت بناهای زیبا و بی نظیر به پایان رسید و از آن پس پایتخت های قدیمی متروک و خراب و در جنگل ها باقی ماندند [۱].

ساختمان‌های بعضی معابد و زیارتگاه‌ها شامل دو بخش هستند، سالن های سرباز بیرونی و شبستان های داخلی که مجسمه بودا در آن ها قرار دارند. سقف و دیوارهای معابد مملو از تصاویر به ویژه تصاویری از بودا است که بر اساس افسانه‌های منسوب به وی ترسیم شده‌اند. تندیس های بودا، شاگردان او، پرستش کنندگان آسمان و زمین، موجودات و الهه ها که در برابر بودا عرض ادب می‌کنند. حتی مجسمه‌هایی از بودا  در زندگی‌های قبلی‌اش(بنا بر اعتقاد به تناسخ)، در گوشه و کنار معابد به نمایش درآمده‌اند.

معماران و هنرمندان سینهالی، حداکثر مهارت خویش را جهت تزئین معابدشان به کار می‌برند در پایین و جلوی پله‌های ورودی‌های هر معبدی، سنگی نیم دایره به نام «سنگ ماه(Moon Stone)» قرار گرفته که روی آن تصاویر گل‌ها و گیاهان و حیوانات و در دو طرفش دو مجسمه که ظرف گل در دست دارند، روی تکه سنگی حجاری شده‌اند. این مجسمه‌ها «سنگ‌های نگهبان(Guard Stone)» نام دارند.

از معماری تاریخی هندوها، تنها مخروبه «معبد یسوا» در شهر پولنّاروآ باقی مانده که متعلق به قرن دهم و یازدهم میلادی است. این شهر پایتخت پادشاهی هندی و هندو مذهب به نام «چولاس» بوده است که از اواخر قرن دهم تا اوایل قرن یازدهم میلادی بر سریلانکا پادشاهی کرده است. دیگر معابد هندو متعلق به سده‌های اخیر و به سبک معماری هندی ساخته و تزئین شد‌ه‌اند. به جز چند معبد در شهرهای کلمبو و کندی، اکثر معابد هندوها در مناطق تامیل نشین کشور واقع شده اند.

ابنیه قدیمی متعلق به مسلمین و مسیحیان، بیش از سیصد تا چهارسال قدمت ندارند. معماری مساجد به سبک معماری مسلمانان هند است و معماری کلیساها به سبک معماری هلندی و انگلیسی است. تاثیر هلندی ها در معماری شیروانی ها، پنجره ها و ایوان های کلیساهای واقع در کلمبو، جفنا و گاله مشهود است. [۱] در ضمن معماری جدید سریلانکا متأثر از معماری‌های انگلیسی و آمریکایی است.[۲]

نیز نگاه کنید به

معماری در آرژانتین؛ معماری در کانادا؛ معماری در روسیه؛ معماری در تونس؛ معماری در ژاپن؛ معماری در کوبا؛ هنر معماری در چین؛ معماری در سنگال؛ معماری در مالی؛ معماری در ساحل عاج؛ معماری در تایلند؛ معماری در اوکراین؛ معماری در اسپانیا؛ معماری در اردن؛ معماری در اتیوپی؛ معماری در سیرالئون؛ معماری در قطر؛ معماری در تاجیکستان

کتابشناسی

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Silva, K. D. (1995). Encyclopedia Americana. Danbury, Connecticut: Grolier Incorporated.
  2. رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)