حقوق بشر در امارات متحده عربی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۴: خط ۴:


== نیز نگاه کنید به ==
== نیز نگاه کنید به ==
[[نمادهای ملی روسیه]]؛ [[پرچم، نشان، سرود و روز ملی چین]]؛ [[نمادهای ملی تونس]]؛ [[نمادهای ملی ژاپن]]؛ [[نمادهای ملی کانادا]]؛ [[نمادهای ملی کوبا]]؛ [[نمادهای ملی لبنان]]؛ [[نمادهای ملی افغانستان]]؛ [[نمادهای ملی سنگال]]؛ [[نمادهای ملی سودان]]؛ [[نمادهای ملی تایلند]]؛ [[نمادهای ملی آرژانتین]]؛ [[نمادهای ملی فرانسه]]؛ [[نمادهای ملی اسپانیا]]؛ [[نمادهای ملی اردن]]؛ [[نمادهای ملی زیمبابوه]]؛ [[نمادهای ملی قطر]]؛ [[نمادهای ملی اوکراین]]؛ [[نمادهای ملی سوریه]]؛ [[نمادهای ملی اتیوپی]]؛ [[نمادهای ملی سیرالئون]]؛ [[نمادهای ملی کشور مالی]]
[[سیاست و حکومت امارات متحده عربی]]؛ [[نیروهای خارجی نظامی امارات متحده عربی]]؛ [[تروریسم در امارات متحده عربی]]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==
<references />
[[رده:سیاست خارجی و کنشگری فراملی در حوزه سیاسی و امنیتی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۸

اگرچه دولت امارات متحده عربی برخی توصیه ­ها در مورد حفاظت از حقوق بشر داشته است، سازمان ایالات متحده آمریکا در گزارش های سالیانه ­اش در خصوص آداب حقوق بشر نوشته است که با آداب بنیادین بسیار و سیاست های موجود مغایرت دارد. به ویژه، امارات متحده عربی مؤسسات منتخب بر طبق اصول نبوده و طرفین سیاسی نداشته است، انجمن آزاد و مرتبطین محدود شده­ اند؛ و حقوق کارگران مورد سوء استفاده قرار گرفته است. دادوستد در زنها و دختران، بعنوان فاحشه­ ها و نوکران و در مردان به عنوان نوکران، کارگران و کارگران غیر ماهر مطرح شده است، که برخلاف تعهد حکومت به پایان این آداب، ادامه دارد. در جولای 2005، یک قانون فدرال به تصویب رسید که استفاده از افراد زیر 18 سال برای مسابقات شتررانی جرم محسوب می­ شود. بین اواخر 2005 و اوایل 2006، بیش از 1000 بچه توسط ایالات متحده شناسایی شد که امارات متحده به عنوان قربانیان دادوستد به کشورخودشان بازگردانده شدند، اما مطابق با مؤسسه ایالات متحده آمریکا روشن نیست چه تعدادی سوارکار شتر نابالغ در کشور باقی مانده است. تمام مؤسسات پلیس دبی، علاوه بر ادارات پلیس امیرنشین­ های دیگر، ادارات حمایت جامعه و حقوق بشر دارند تا به قربانیان سوء استفاده از زن و بچه ­ها کمک کنند. به هر حال، حکومت از نظر عمومی، در حمایت از عدم سوء استفاده از زنان بی­ تاثیر می­ باشد.

امارات متحده عربی قانونی برای گفتار و آزادی بیان در نظر گرفته اما درعمل این حقوق محدود شده است. حکومت به تمام انتشارات مجوز داده و قرار ملاقات ویرایشگران را پذیرفته است. اما قوانین ناظر به محتوای آنها هستند. نظریات منفی درباره اسلام، حکومت، قوانین خانوادگی، یا شهروندان اماراتی(توسط تبعیدیها) با حبس و زندان قابل تنبیه می ­باشند، اگرچه این مقررات به ندرت به اجرا شده، باعث آداب خود سانسوری مطبوعات می ­شود. حکومت پذیرش برخی از سایت های اینترنتی را محدود کرده و موارد نوشته شده ­ی برای محتوا را بازبینی می­ کند، روی موضوعاتی مانند عکس های شهوت ­انگیز، خشونت زیاد، توهین به اسلام یا مخالفت با سیاست خارجی حکومت محدودیت های پخش اعمال می ­کرد[۱].[۲]

نیز نگاه کنید به

سیاست و حکومت امارات متحده عربی؛ نیروهای خارجی نظامی امارات متحده عربی؛ تروریسم در امارات متحده عربی

کتابشناسی

  1. (Parker, (2007
  2. کشاورز شکری، عباس، اقبالی، ابوالفضل (1392). آشنایی با امارات متحده عربی. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار)