آموزش بزرگسالان در سنگال: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[سطح سواد در افغانستان]]؛ [[آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در ژاپن]]؛ [[آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در کوبا]][[آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در آرژانتین | [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری ژاپن]]؛ [[سطح سواد در افغانستان]]؛ [[آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در ژاپن]]؛ [[آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در کوبا]]؛ [[آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در آرژانتین]]؛ [[آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در اسپانیا]]؛ [[آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در اردن]]؛ [[آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در سیرالئون]]؛ [[آموزش بزرگسالان( سواد آموزی) در قزاقستان]] | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
[[رده:سواد آموزی، سیاست ها، قوانین و ساختارآن]] | |||
نسخهٔ ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۳
طبق آمار سال 2012 حدود 3/39 درصد جمعیت سنگال با سواد که از این میزان 1/51 %مردان و 2/29% زنان می باشند. در شهرها میزان با سوادان 1/53% و در روستا 4/28% است. در شهر داکار 2/60% درصد با سواد هستند.[۱]
نیز نگاه کنید به
نظام آموزش، تحقیقات و فناوری ژاپن؛ سطح سواد در افغانستان؛ آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در ژاپن؛ آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در کوبا؛ آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در آرژانتین؛ آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در اسپانیا؛ آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در اردن؛ آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در سیرالئون؛ آموزش بزرگسالان( سواد آموزی) در قزاقستان
کتابشناسی
- ↑ بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401 ).جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار)