حزب کمونیست تاجیکستان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:حزب کمونیست تاجیکستان.png|بندانگشتی|حزب کمونیست تاجیکستان(1403). برگرفته از سایت ویکی پدیا، قابل بازیابی از https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AD%D8%B2%D8%A8_%DA%A9%D9%85%D9%88%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA_%D8%AA%D8%A7%D8%AC%DB%8C%DA%A9%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86]]در طول حکومت اتحاد شوروی، تنها حزب فعال در جمهوری [[تاجیکستان]]، حزب کمونیست بود که از طرف دولت مرکزی شوروی هدایت و کنترل گردیده و رهبران آن نیز توسط [[مسکو]] منصوب میشدند. این حزب در زمان شوروی از کمترین محبوبیت در میان مردم تاجیک نسبت به جمهوریهای دیگر برخوردار بود. به طوری که طبق آمارهای رسمی از هر یک هزار نفر تنها 30 نفر در [[تاجیکستان]] عضو حزب کمونیست بودند<ref>شیخ | [[پرونده:حزب کمونیست تاجیکستان.png|بندانگشتی|حزب کمونیست تاجیکستان(1403). برگرفته از سایت ویکی پدیا، قابل بازیابی از https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AD%D8%B2%D8%A8_%DA%A9%D9%85%D9%88%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA_%D8%AA%D8%A7%D8%AC%DB%8C%DA%A9%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86]]در طول حکومت اتحاد شوروی، تنها حزب فعال در جمهوری [[تاجیکستان]]، حزب کمونیست بود که از طرف دولت مرکزی شوروی هدایت و کنترل گردیده و رهبران آن نیز توسط [[مسکو]] منصوب میشدند. این حزب در زمان شوروی از کمترین محبوبیت در میان مردم تاجیک نسبت به جمهوریهای دیگر برخوردار بود. به طوری که طبق آمارهای رسمی از هر یک هزار نفر تنها 30 نفر در [[تاجیکستان]] عضو حزب کمونیست بودند<ref>شیخ عطار، علیرضا(1375)، ریشههای رفتار سیاسی در آسیای مرکزی و قفقاز، تهران: انتشارات وزارت امور خارجه، ص. 163</ref>. | ||
در سال 1920م. تعداد اعضای | در سال 1920م. تعداد اعضای حزب کمونیست تاجیکستان به طور چشمگیری افزایش یافت، اما در دهههای بعد از آن درصد اعضای تاجیک در حزب کمونیست تاجیکستان با پاکسازی و تجدید سازمان حزب کاهش یافت. به هر حال، در دوره شوروی، روسها موقعیتهای حساس را در دست داشتند. برای مثال، بالاترین مقام حزبی یعنی دبیر اولی برای شخصیتهای گروه قومی خاصی از جمهوری رزرو شده بود، اما دبیر دومی آن همواره به روسها یا اعضای دیگر ملیتهای اروپایی شوروی تعلق داشت. | ||
در اواسط سال 1980م. [[حزب کمونیست تاجیکستان]] حدود 123 هزار عضو داشت که حدود دو سوم آن از مناطق شهری بودند. در سال 1991م. اتحادیه جوانان کمونیست (کومسومول) که بیشترین اعضای آینده حزب را تشکیل میدادند، 550 هزار نفر عضو داشت. در اواخر دوره شوروی علی رغم امتیازات و فرصتهایی که حزب ارائه میکرد، کاهش تمایل به عضویت در حزب نمایان بود. در سال 1989م. بسیاری از نواحی بیش از آنچه استخدام میکردند، عضو از دست میداد. در آگوست سال 1991م. سقوط رئیسجمهور گورباچف، | در اواسط سال 1980م. [[حزب کمونیست تاجیکستان]] حدود 123 هزار عضو داشت که حدود دو سوم آن از مناطق شهری بودند. در سال 1991م. اتحادیه جوانان کمونیست (کومسومول) که بیشترین اعضای آینده حزب را تشکیل میدادند، 550 هزار نفر عضو داشت. در اواخر دوره شوروی علی رغم امتیازات و فرصتهایی که حزب ارائه میکرد، کاهش تمایل به عضویت در حزب نمایان بود. در سال 1989م. بسیاری از نواحی بیش از آنچه استخدام میکردند، عضو از دست میداد. در آگوست سال 1991م. سقوط رئیسجمهور گورباچف، حزب کمونیست تاجیکستان [[تاجیکستان]] را حتی از آنچه قبلاً افت کرده بود، در نظر عامه پایینتر آورد. بعد از کودتای اوت 1991 در مسکو، این حزب متهم به همکاری با کودتاچیان گردید و متعاقب اعتراضات مردمی فعالیت خود را متوقف کرد. بعد از نظر کمیسیون تحقیق دائر بر عدم شرکت این حزب در کودتا، دوباره در دسامبر 1991 فعالیت خود را از سرگرفت. برخلاف احزاب کمونیستی حاکم بر جمهوریهای شوروی سابق که منحل گردیده و دفترهای سیاسی و داراییهای خود را به دولت واگذار و سپس عنوان جدیدی بر خود برگزیدند. حزب کمونیست تاجیکستان همچنان به طور مصرانه مدعی نمایندگی ملت تاجیک میباشد. بعد از کنگره بیست و دوم حزب، برنامه جدید تحت عنوان «ساختن یک جامعه» عنوان گردید. برنامه اقتصادی حزب تلفیقی از اقتصاد سوسیالیستی و اقتصاد بازار آزاد است<ref>تاجیکستان(1387)، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی وزارت امور خارجه، چاپ اول، مرکز چاپ و انتشارات، ص. 5-61</ref>. در حال حاضر رهبر حزب شادی شبدالوف میباشد<ref>زهریی، حسن(1391). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%D8%AA%D8%A7%D8%AC%DB%8C%DA%A9%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86 تاجیکستان]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص. 139</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == |
نسخهٔ ۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۵
در طول حکومت اتحاد شوروی، تنها حزب فعال در جمهوری تاجیکستان، حزب کمونیست بود که از طرف دولت مرکزی شوروی هدایت و کنترل گردیده و رهبران آن نیز توسط مسکو منصوب میشدند. این حزب در زمان شوروی از کمترین محبوبیت در میان مردم تاجیک نسبت به جمهوریهای دیگر برخوردار بود. به طوری که طبق آمارهای رسمی از هر یک هزار نفر تنها 30 نفر در تاجیکستان عضو حزب کمونیست بودند[۱].
در سال 1920م. تعداد اعضای حزب کمونیست تاجیکستان به طور چشمگیری افزایش یافت، اما در دهههای بعد از آن درصد اعضای تاجیک در حزب کمونیست تاجیکستان با پاکسازی و تجدید سازمان حزب کاهش یافت. به هر حال، در دوره شوروی، روسها موقعیتهای حساس را در دست داشتند. برای مثال، بالاترین مقام حزبی یعنی دبیر اولی برای شخصیتهای گروه قومی خاصی از جمهوری رزرو شده بود، اما دبیر دومی آن همواره به روسها یا اعضای دیگر ملیتهای اروپایی شوروی تعلق داشت.
در اواسط سال 1980م. حزب کمونیست تاجیکستان حدود 123 هزار عضو داشت که حدود دو سوم آن از مناطق شهری بودند. در سال 1991م. اتحادیه جوانان کمونیست (کومسومول) که بیشترین اعضای آینده حزب را تشکیل میدادند، 550 هزار نفر عضو داشت. در اواخر دوره شوروی علی رغم امتیازات و فرصتهایی که حزب ارائه میکرد، کاهش تمایل به عضویت در حزب نمایان بود. در سال 1989م. بسیاری از نواحی بیش از آنچه استخدام میکردند، عضو از دست میداد. در آگوست سال 1991م. سقوط رئیسجمهور گورباچف، حزب کمونیست تاجیکستان تاجیکستان را حتی از آنچه قبلاً افت کرده بود، در نظر عامه پایینتر آورد. بعد از کودتای اوت 1991 در مسکو، این حزب متهم به همکاری با کودتاچیان گردید و متعاقب اعتراضات مردمی فعالیت خود را متوقف کرد. بعد از نظر کمیسیون تحقیق دائر بر عدم شرکت این حزب در کودتا، دوباره در دسامبر 1991 فعالیت خود را از سرگرفت. برخلاف احزاب کمونیستی حاکم بر جمهوریهای شوروی سابق که منحل گردیده و دفترهای سیاسی و داراییهای خود را به دولت واگذار و سپس عنوان جدیدی بر خود برگزیدند. حزب کمونیست تاجیکستان همچنان به طور مصرانه مدعی نمایندگی ملت تاجیک میباشد. بعد از کنگره بیست و دوم حزب، برنامه جدید تحت عنوان «ساختن یک جامعه» عنوان گردید. برنامه اقتصادی حزب تلفیقی از اقتصاد سوسیالیستی و اقتصاد بازار آزاد است[۲]. در حال حاضر رهبر حزب شادی شبدالوف میباشد[۳].
نیز نگاه کنید به
حزب کمونیست؛ حزب کمونیست اوکراین؛ حزب کمونیست قزاقستان؛ حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین؛ حزب کمونیست کوبا؛ حزب کمونيست آرژانتين؛ حزب کمونیست اسپانیا
کتابشناسی
- ↑ شیخ عطار، علیرضا(1375)، ریشههای رفتار سیاسی در آسیای مرکزی و قفقاز، تهران: انتشارات وزارت امور خارجه، ص. 163
- ↑ تاجیکستان(1387)، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی وزارت امور خارجه، چاپ اول، مرکز چاپ و انتشارات، ص. 5-61
- ↑ زهریی، حسن(1391). جامعه و فرهنگ تاجیکستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص. 139