هاتاییان در سوریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۶: خط ۶:
مهم‌ترین شهر هاتاییان «هتوشش» یا «هاتوسا» (''Hattusa'') (۱۱۸۰ تا ۱۶۰۰ پ. م) یا «خاتوشا» در «بُغزکوی» ترکیه کنونی کنار رودخانه «هالیس/ خسته» (''Halys'') باستانی یا « قزل ایرماق» (''Kızılırmak'') کنونی در کنار شهر «آوانوس» (''Avanos'') در قلب ترکیه بود که بعدها پایتخت میتانی و هیتی‌ها شد و تغییر نام نیافت.
مهم‌ترین شهر هاتاییان «هتوشش» یا «هاتوسا» (''Hattusa'') (۱۱۸۰ تا ۱۶۰۰ پ. م) یا «خاتوشا» در «بُغزکوی» ترکیه کنونی کنار رودخانه «هالیس/ خسته» (''Halys'') باستانی یا « قزل ایرماق» (''Kızılırmak'') کنونی در کنار شهر «آوانوس» (''Avanos'') در قلب ترکیه بود که بعدها پایتخت میتانی و هیتی‌ها شد و تغییر نام نیافت.


هاتاها در نهایت در تمدن هیتی ادغام شدند؛ بدینترتیب نفوذ و گسترش این قوم در [[سوریه]]، بعد از این ادغام، ذیل گسترش هژمونی هیتی بررسی خواهد شد.
هاتاها در نهایت در تمدن هیتی ادغام شدند؛ بدینترتیب نفوذ و گسترش این قوم در [[سوریه]]، بعد از این ادغام، ذیل گسترش هژمونی هیتی بررسی خواهد شد.<ref>شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)</ref>
 
== نیز نگاه کنید به ==
[[تاریخ دوره باستان سوریه]]
 
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۲۳

مردمانی بودند که در هزاره سوم پیش از میلاد، در ناحیه آناطولی و سوریه ساکن شدند و به زبان متمایز «حتی»  صحبت می کردند که نه سامی بود و نه هندواروپایی.

گمان می‌رود که هاتاییان اولین تمدن شهرنشینی را در آناتولی و شمال سوریه پدید آورده باشند. به همین جهت نام باستانی ترکیه به سرزمین «هاتای» تسمیه شده است.

مهم‌ترین شهر هاتاییان «هتوشش» یا «هاتوسا» (Hattusa) (۱۱۸۰ تا ۱۶۰۰ پ. م) یا «خاتوشا» در «بُغزکوی» ترکیه کنونی کنار رودخانه «هالیس/ خسته» (Halys) باستانی یا « قزل ایرماق» (Kızılırmak) کنونی در کنار شهر «آوانوس» (Avanos) در قلب ترکیه بود که بعدها پایتخت میتانی و هیتی‌ها شد و تغییر نام نیافت.

هاتاها در نهایت در تمدن هیتی ادغام شدند؛ بدینترتیب نفوذ و گسترش این قوم در سوریه، بعد از این ادغام، ذیل گسترش هژمونی هیتی بررسی خواهد شد.[۱]

نیز نگاه کنید به

تاریخ دوره باستان سوریه

کتابشناسی

  1. شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)